Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2012 23:39

Κώστας Πινέλης : Εν Ριπή Οφθαλμού

pinelis
«Η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια». Μαχάτμα Γκάντι

Από τα μέσα της 10ετίας του 1990, στις ανακοινώσεις του Κόμματός μας, στα προσωπικά μας σχόλια στις εφημερίδες, στις προεκλογικές μας ομιλίες ως υποψηφίων, μιλούσαμε για ένα νέο στρώμα «νεόπτωχων»που δημιουργείται από τον συνεχή αφανισμό μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Και εάν τα λόγια φεύγουν, τα γραπτά μένουν…
Αυτό το στρώμα των νεόπτωχων διευρύνεται τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας και της καπιταλιστικής κρίσης και των δυσβάκτακτων μέτρων που παίρνονται.
Και όταν μιλάμε για φτωχούς δεν εννοούμε τους απόλυτα φτωχούς, το 1/3 του πληθυσμού που λένε οι στατιστικές τους και θέτουν ως όριο να έχουν εισόδημα κάτω από 471 ευρώ. Δηλαδή αυτοί που έχουν εισόδημα πάνω από το παραπάνω ποσό γιατί δεν περιλαμβάνονται στη «λίστα των φτωχών»;
Φτώχεια, ως γνωστόν, είναι εκείνη η οικονομική κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Και εάν οι ανάγκες,  μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι διαφέρουν, οι βασικές είναι συγκεκριμένες… 
Αυτές τις μέρες στις ουρές των συσσιτίων ακούει κανείς ιστορίες φρίκης! Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας δικαιολογούνται ότι χρειάζονται αυτή την μερίδα καθότι με την πενιχρή τους σύνταξη συντηρούν τα άνεργα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αλλοι αφηγούνται κάποια ιστορία προσωπικής καταστροφής: μιαν απόλυση, ένα «κανόνι» ΕΒΕ, χρέη, αρρώστια και άλλα.
Μέσα από αυτή την κατάσταση, οι άνθρωποι χάνουν και την αξιοπρέπειά τους. Όπως λέει το γνωστό τραγούδι του Δ. Σαββόπουλου που τραγουδά ο Μ. Μενιδιάτης:
«Βλέπω φτωχούς ανθρώπους
με πληγωμένο εγωισμό,
όμως είμαι ο τελευταίος
γιατί δεν έχω ούτε κι αυτό».
Όλα τα προβλήματα που ζούμε στο βάθος τους έχουν αίτια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, τον καπιταλισμό, έστω κι αν αδυνατούν να το δουν πολλοί άνθρωποι. Αλλωστε, έτσι κι αλλιώς οριστική λύση στο ζήτημα των φτωχών, των άστεγων κι άπορων, σε ένα σύστημα που γεννά κι αναπαράγει ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, δεν πρόκειται να δοθεί.
Αυτόν τον "ελεύθερο" κόσμο των λίγων και εκλεκτών, μια πραγματική ελευθερία απομένει στα δισεκατομμύρια των πολλών. Η ανατροπή του και η εγκαθίδρυση του Σοσιαλισμού.