Ο ‘μεγάλος’ γείτονας τον  πήρε μαζί του, ως δεύτερη φωνή. Στα κάλαντα, έλεγε, δεν χρειάζονται πολυμελείς ομάδες. Δέχθηκε ο μικρός, να κουβαλά το φανάρι, όπου έμπαιναν τα κέρματα, πεντάρες, δεκάρες, δραχμές! Πρωτάρης ο Μήτος, θα μάθαινε τα ‘μυστικά’ της παιδικής εξόρμησης και κάποτε, που θα μεγάλωνε και αυτός,  θα διαφέντευε σε άλλους…  
    Αφού ‘αλώνισαν’ πόρτα – πόρτα  την δική τους επάνω γειτονιά, έβαλαν στη συνέχεια τρεις στόχους! Πρώτα στη καλή θεία, που είχε το σπίτι της κάπου κοντά στη σημερινή πλατεία Ειρήνης. Πριν φθάσουν,  στο μισοσκόταδο του δρόμου, σχεδόν συνωμοτικά,  ο  αρχηγός αποφάσισε:
Από εδώ και πέρα, Μήτο,  ό, τι μας δώσουν πλέον, θα το βάζει ο καθένας στις τσέπες του!... είπε και άδειασε, χωρίς καμιά εξήγηση, τα κέρματα από το φανάρι, τον κοινό κορβανά και γέμισε τις τσέπες του. Ο Μήτος δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί!
   Δεν ήταν τυχαία, ούτε συναισθηματική η επιλογή των επόμενων λίγων στόχων. Ούτε την καλή θεία ‘λιμπίστηκαν’, ούτε τον Δεσπότη Κύριλλο** ευλαβούνταν, ούτε τον Μοσκώφ είδαν και ‘λιγώθηκαν’. Μάθανε αλλά και ξέρανε από παλιά, ότι όλοι αυτοί αντί για ξυλοκέρατα των άλλων, τα  φιρίκια, ποντιακά ‘τσιαμίντσια’, ξερά σύκα, άϊντε και κανένα μανδαρίνι, δίνανε χρήμα σε κέρματα, όλων των υποδιαιρέσεων! Από την παιδική ηλικία το χρήμα ήταν ελκυστικότερο πάντων!...
   Η θεία φάνηκε δίκαιη στην απονομή. Δεν τους ξεχώρισε! Της τα ‘ψάλλανε’, και εκείνη τους αντάμειψε με ισόποσο και τους δυο νόμισμα.
   Δεύτερος στόχος ήταν να ψάλλουν τα κάλαντα στο Δεσπότη Κύριλλο. Πήγαν… Βρήκαν  να σπρώχνονται στις σκάλες  καμιά εικοσαριά παιδιά από άλλες γειτονιές. Βγήκε ο Δεσπότης. Τους άκουσε να ψέλνουν όλοι μαζί:   …Ήρθαν τα Χριστούγεννα… Στο τέλος με το …σ’ αυτό το σπίτι πού ’ρθαμε, ο Κύριλλος έδειχνε ευχαριστημένος. Χαμογελούσε το πρόσωπό του!  Σε  όλους έδωσε από μισή δραχμή της εποχής. Τον ‘μεγάλο’ σύντροφο του Μήτου τον ξεχώρισε! Εσύ πάρε ολόκληρη δραχμή… Έψαλλες καλύτερα και δυνατότερα από όλους το …ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει… Αυτός, σαν πιο μεγάλος, ήξερε τις αδυναμίες του Δεσπότη από πέρυσι. Ο μικρός Μήτος, όλος εντυπώσεις, ‘μάθαινε’!  
Θα τέλειωναν στου Μοσκώφ! Πήγαν. Δεν ήταν μακριά από του Δεσπότη. Επί της Μητροπόλεως κοντά στου ‘Ντάνεφ’. Ήταν γνωστό, ότι ο μεγαλέμπορος καπνού μοιράζει δίφραγκα στα παιδιά, που έρχονται στην πόρτα του για τα κάλαντα! Βγήκε ο ανεψιός του Νικόλα, Παύλος. Ψηλός, λιγνός, ωραίος τους έβλεπε από ψηλά!  Εσύ του λέγει του Μήτου, μου φαίνεται πως έρχεσαι για δεύτερη φορά! Είσαι ψηλός και σε είδα. Ο Μήτος διαμαρτυρήθηκε για την αδικία. Είδε να τριτώνει η ατυχία. Πρώτα να ‘τσεπώνει’ τα χρήματα από το φανάρι ο ΄μεγάλος’, ύστερα να επιβραβεύεται από τον Δεσπότη για την φωνή του, πάλι ο ‘μεγάλος’ και τώρα να κινδυνεύει να αποκλεισθεί από το φιλοδώρημα σε χρήμα του Μοσκώφ. Ευτυχώς εισακούσθηκαν οι παιδικές διαμαρτυρίες του ότι είναι πρώτη φορά, που έρχεται,  υποχώρησε ο  νεαρός τότε Παύλος  Μοσκώφ *** (+2009) και τέλος καλό, όλα συγχωρεμένα για τον πρωτάρη στη μεγάλη γύρα Μήτο  με ένα δίδραχμο του Μοσκώφ επί πλέον στο ‘ξελαφρωμένο’ από τον σύντροφο  φανάρι του… .
*Μήτος: Υποκοριστικό ανδρικό όνομα από το Δημήτριος. Συνηθιζόταν από τους Καυκασίους Ποντίους. Εδώ πρόκειται για τον νεαρό Δημήτρη Νικοπολιτίδη.
**Κύριλλος Αφεντουλίδης: Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου (1928 – 1942), από Σινώπη του Πόντου. Επί των ημερών του κτίσθηκε αρχικά ο Μητροπολιτικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (1930) και το διατηρητέο Επισκοπείο.
***Παύλος Μοσκώφ: Από την ποντιακή καπνεμπορική οικογένεια του Κιλκίς των Μοσκώφ. Στους νεότερους Κιλκισιώτες έμεινε γνωστός, ως ο διοργανωτής του ΡΑΛΛΥ  ΣΚΡΑ – ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ.
 Κιλκίς Δεκέμβριος  2017