Του Γιάννη Αλίρη.

Όλοι τονίζουν  την ευκαιρία επίλυσης  του ονόματος Μακεδονία στις συζητήσεις- διαβουλεύσεις  οι οποίες είναι σε εξέλιξη . Μιλούν για ευκαιρία διότι αυτή την περίοδο υπάρχει μετριοπαθής κυβέρνηση στην γείτονα χώρα , (πάντως η αρχική εκτίμηση για την μετριοπάθεια τους μάλλον πρέπει να επανεκτιμηθεί).

Γράφει η Θεοδοσία Ε. Παπαδοπούλου-Τσάτση
Φιλόλογος Α.Π.Θ. MSC Ειδικής Αγωγής
e.mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Είναι ένα αρκετά σύνηθες φαινόμενο για ένα παιδί των πρώτων τάξεων του Δημοτικού, να αντιστρέφει τα γράμματα, να μπερδεύει τη σειρά τους, ή να μη μπορεί να τα προσαρμόσει σ’ένα ομοιόμορφο μέγεθος. Αποτελούν όμως  τα παραπάνω χαρακτηριστικά, σημάδια δυσλεξίας;

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Ήτανε στα 1962, που η Μακεδονική Εστία διοργάνωσε στην Αρχαιολογική Εταιρεία της Αθήνας, μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάλεξη με τίτλο “Η Μακεδονία μας και η μακεδονική μειονότης”. Η διάλεξη αυτή καταγράφηκε και τυπώθηκε και σε βιβλίο δύο φορές: Την πρώτη φορά το 1962, και τη δεύτερη φορά το 1967, από την Εθνική Ένωση Βορείων Ελλήνων.

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

Ο ηλικιωμένος Α. Τ., από μεγάλη οικογένεια Καυκασίων Ποντίων, ήταν ένας πολύ καλός και έντιμος επαγγελματίας στο Κιλκίς, με μεγάλο παντοπωλείο επί της οδού Λέοντος Σοφού, καλός οικογενειάρχης και καλός Πόντιος (Καυκάσιος). Η μακρινή καταγωγή της οικογένειας κρατούσε από την ονομαστή Άτρα Αργυρούπολης του Πόντου, (πατρίδα των Βυζαντινών Γαβράδων), που στη συνέχεια μερίδα της ανευρίσκεται στο Σιντισκόμ του Αρνταχάν του Καυκάσου από το 1878 και από εκεί στην Κάτω Ποταμιά το 1914, τελευταία δε, μόνιμα από πεντηκονταετίας στο Κιλκίς.

Του Αιμίλιου Σαββίδη.

Μέσα σ’ αυτήν την ζεστή αγκαλιά, μαθαίνεις την αγάπη, την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα και το ενδιαφέρον για τον συνάθρωπό σου.
Όπως και τις απαραίτητες γνώσεις για να συνεχίσεις την κοινωνικοποίηση σου στην ζωή.

Του Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημητρίου.

Σίγουρα, το ζήτημα της ονομασίας του νεοκρατικού “μορφώματος” των Σκοπίων δεν είναι θέμα που αφορά τη σωτηρία, την εκκλησιοποίηση, τη χριστοποίηση, την αιωνική προοπτική στην οποία στρατεύεται η Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού. Ο Χριστός ως κεφαλή της Εκκλησίας δεν είναι εγκόσμιος η επίγειος η προσωρινός “Μεσσίας” κανενός.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Με παρακάλεσε ο Θεόφιλος Παγλαρίδης  να γράφω περιστατικά, που να αφορούν την τοπική ιστορία, η οποία εμφανίζεται φτωχή σε γραφτά κείμενα, αν και έχει πλούσια προφορική παράδοση, σε όλα τα επίπεδα, (ιστορικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, αθλητικά κλπ). Διαπιστώνει, λέει, την άγνοια της σημερινής νέας γενεάς, αυτών που έγιναν στην κοινωνία του Κιλκίς από τις αμέσως προηγούμενες γενεές!

Του Νίκου Σιάνα.

Νάμαστε λοιπόν στο κατώφλι του νέου χρόνου και μια νότα  «αισιοδοξίας» πλανάται πάνω από τη χώρα μας, αυτό τουλάχιστον διατυμπανίζει η κυβέρνηση, όσοι δεν αντιλαμβάνονται κακό του κεφαλιού τους, εκτός, βέβαια αν είναι κωφοί ή τυφλοί.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Βλέποντας τις εικόνες των τελετών του αγιασμού των υδάτων σε διάφορα μέρη, από ΜΜΕ και τα πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως και τις φωτογραφίες στα διάφορα τοπικά έντυπα, μοιραία έρχονται στον νου παραστάσεις από παλαιότερες τελετές, όσες δεν απάλειψε ο χρόνος.

Αρθρο της προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς, Ευρώπης Αρτόγλου, για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο της υποχρεωτικής διαμεσολάβισης.

Εσπευσμένα, και χωρίς κανένα σοβαρό προηγουμένως διάλογο, το Υπουργείο Δικαιοσύνης επιχειρεί την ψήφιση ενός κρίσιμου για την Δικαιοσύνη νομοθετήματος. Η δημόσια διαβούλευση δεν έγινε ποτέ, καθώς το νομοσχέδιο αναρτήθηκε προσχηματικά και για μόνο πέντε (5) ημέρες (σε αντίθεση με τις διατάξεις του ν. 4048/2012) και μάλιστα εν μέσω αργιών πρωτοχρονιάς, ενώ η ψήφιση στη Βουλή προαναγγέλλεται μόλις για τις 12/1, την στιγμή που ως χρόνος έναρξης ισχύος αναφέρεται: «12 μήνες από την κύρωση», χωρίς επομένως να δικαιολογείται το κατεπείγον.