Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 10:07:40 πμ

Αρθρογραφία

του Νίκου Σιάνα

Τώρα με την οικονομική κρίση ήρθε στην επικαιρότητα και ένα ζήτημα το οποίο ο ελληνικός λαός σχεδόν το αγνοούσε, ή στην καλύτερη περίπτωση γνώριζε ελάχιστα πράγματα. Αναφέρομαι στο ιστορικό των πολεμικών επανορθώσεων. Και των κατοχικών δανείων, όπως προέκυψαν κατά την περίοδο της κατοχής 1941-1945.

Κυριακή, 10 Μαϊος 2015 21:23

9η Μαΐου: ημέρα της Ευρώπης

Συντάκτης:

του Παύλου Πασσαλίδη

Αισθάνομαι την ανάγκη ως έλληνας αλλά και Ευρωπαίος πολίτης, με δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, να εκφράσω δημόσια τις απόψεις μου για την παρουσία μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.
Με το θάρρος της γνώμης, αλλά θέλω να πιστεύω και της σχετικής γνώσης και εμπειρίας. Χωρίς υπερβολές, σκοπιμότητες και λαϊκισμό, χωρίς ευρωλαγνεία αλλά με θετικό σκεπτικισμό. Με ρεαλισμό και όραμα.

Παρασκευή, 01 Μαϊος 2015 21:53

Η Ελλάδα υπό τριπλή κατοχή

Συντάκτης:

Του Νίκου Σιάνα

Στις 27 Απριλίου 1941, τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα. Στις 10.30 π.μ. στο καφενείο «Παρθενών» στους Αμπελόκηπους, γίνεται η παράδοση της πόλης στον γερμανό συνταγματάρχη Φον Σέφεν. Την ίδια μέρα, στις 8.45 το πρωί είχε προηγηθεί η ηρωϊκή πράξη του Ευζώνου Κωνσταντίνου Κουκίδη που πήρε μαζί του την ελληνική σημαία και έπεσε απ’ την Ακρόπολη, λίγο πριν την ύψωση του αγκυλωτού σταυρού εκεί.
Η χώρα μας βρίσκεται πλέον υπό την κατοχή των Γερμανών, των Βουλγάρων και των Ιταλών. Στις 28 Απριλίου ακολουθεί η στελέχωση και ο διορισμός απ’ τους Γερμανούς της κυβέρνησης Τσολάκογλου.  Θα σπεύσουν να τη στελεχώσουν δυστυχώς και πρώην αξιωματικοί  του Μικρασιατικού, αλλά και στρατηγοί του Ελληνοαλβανικού μετώπου (Σπηλιωτόπουλος, Μπάκος, Κατσιμήτρος, Μουτούσης, Δεμέστιχας κ.τλ.), καθώς και φιλοναζί πανεπιστημιακοί.

Τετάρτη, 29 Απριλίου 2015 23:19

Χρήστος Ανδρεανίδης : Κάμπι Μπολόγκο

Συντάκτης:

Από τις λέξεις του τίτλου που θα πει ποταμός βρήκαν τις ρίζες τους κοντά στον Νίγηρα Αμερικανοί δέκατης γενιάς στο μόνο σήριαλ που είδα πριν τριανταπέντε χρόνια.

Γράφει ο Τάσος Ναούμης
παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τον Απρίλιο του 2004 τριακόσιοι κάτοικοι του Κιλκίς υπογράψαμε ένα κείμενο με παράπονα και επισημάνσεις που αφορούσαν την καθημερινότητα στην πόλη μας. Λέγαμε τότε ότι δεν υπάρχουν διαβάσεις πεζών, τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα παγίδες και εμπόδια,  στους πεζοδρόμους κυκλοφορούν αυτοκίνητα και μηχανάκια, το κέντρο της πόλεως είναι βρώμικο, οι κάδοι ξεχειλίζουν από σκουπίδια, ότι η πόλη είναι ένας παράδεισος για τα αδέσποτα και ότι η πόλη συμπεριφέρεται  εχθρικά στους κατοίκους αφού δεν επιτρέπει την ανεμπόδιστη κίνηση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών που μεταφέρουν τα παιδιά τους στα καροτσάκια.

Κάθε χρόνο τιμούμε στον Ακρίτα Κιλκίς τη μνήμη και τα επάξια πατριωτικά ιδανικά του Γρηγόρη Αυξεντίου και τα οποία πρέπει να μας παρακινούν να γίνουμε καλύτεροι.

Πέμπτη, 16 Απριλίου 2015 22:34

Πάρτι-Πάρτι στις Επτά του Μάρτη

Συντάκτης:

Του Χρήστου Ανδρεανίδη

Προεκλογικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ πριν της εκλογές του 2004 ήταν ο τίτλος παρά την ηλίου φαεινότερη επανεξαγωγή κατά Ανδρέα της δεξιάς από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Τρίτη, 14 Απριλίου 2015 22:28

Δημήτρης Ιωαννίδης :POLITICALLY CORRECT

Συντάκτης:

Τελευταία πληθαίνουν τα παράδοξα που βλέπουμε να συμβαίνουν με υπουργούς, Γ.Γραμματείς, και γενικά με εν ενεργεία και «εν αποστρατεία» πολιτικούς.
Μεγάλη συζήτηση γίνεται από «ειδικούς και μη» για το ό,τι είναι  νόμιμο, αν είναι  και  ηθικό, που όπως θυμούμαστε κατάπιε «κοτζάμ» Βουλγαράκη.

Στην πρόσφατη και πρώτη συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της καγκελαρίου Άνκελας Μέρκελ στο Βερολίνο, στις μεταξύ τους συζητήσεις, κυριάρχησε όπως ήταν αναμενόμενο, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αλλά και το άσχημο κλίμα που δημιουργήθηκε στις σχέσεις των δύο χωρών, εξαιτίας των εκατέρωθεν δηλώσεων και αλληλοκατηγοριών. Δηλώσεις και υπονοούμενα που ειπώθηκαν κατά καιρούς και από τις δύο πλευρές, δηλητηριάζοντας και οξύνοντας επικίνδυνα και τις σχέσεις ανάμεσα στους δύο λαούς.

Αιτία και αφορμή γι’ αυτό το άσχημο κλίμα, η οικονομική κρίση της χώρας από τη μία, και από την άλλη, η ηγεμονική – κατά πολλούς – θέση της Γερμανίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα η δεσπόζουσα οικονομική θέση της στην ευρωζώνη. Και επειδή στη χώρα μας, για ό,τι κακό τής συμβαίνει φταίνε πάντα οι ξένοι (σε πολλές περιπτώσεις αυτό έχει συμβεί) είπαμε να βγάλουμε τα μαχαίρια από τα θηκάρια. Έτσι άρχισαν να φρεσκάρονται οι μνήμες από την γερμανική εισβολή και κατοχή, αλλά και των όσων έχει υποστεί η χώρα μας. Οι ελληνικές απαιτήσεις, όπως το κατοχικό δάνειο και οι πολεμικές επανορθώσεις, οι οποίες για δεκαετίες ήταν ξεχασμένες στα κρατικά μας συρτάρια, ήρθαν στο προσκήνιο με τον πιο επίσημο τρόπο και μάλιστα στην πρωτεύουσα της Γερμανίας.
Ας ελπίσουμε πως όλο αυτό το άσχημο κλίμα ανήκει πλέον στον παρελθόν, και μετά τις δηλώσεις Τσίπρα – Μέρκελ, ένα νέο κεφάλαιο θ’ αρχίσει στις σχέσεις των δύο χωρών, προς όφελος και των δύο λαών, αλλά και της Ευρώπης.
Στο μεταξύ, μέσα σ’ αυτό το κλίμα αλληλοπροσβολών και της καχυποψίας ήρθε και η πρόταση του υπουργού εθνικής άμυνας, Π. Καμμένου να διανεμηθεί λέει στα σχολεία ένα ιστορικό εγχειρίδιο προκειμένου να μάθουν  τα ελληνόπουλα τα γεγονότα από την περίοδο της εισβολής και κατοχής της χώρας μας από τους Γερμανούς. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, ελάτε να ρίξουμε μια σύντομη ματιά πίσω στην ιστορία, και στα γεγονότα, που είχαν αφετηρία και τα μέρη μας. Και όπως και σήμερα έτσι και τότε οι Γερμανοί έκαναν κουμάντο..
Β’ Παγκόσμιος πόλεμος
Ο Ιωάννης Μεταξάς από πολλούς θεωρούνταν γερμανόφιλος, όμως  ο εξωτερικός προσανατολισμός της χώρας, κυρίως προς τη Βρετανία δεν θα άλλαζε. Η χώρα συνέχιζε σχεδόν σ’ όλους τους τομείς την εξωτερική πολιτική του Βενιζέλου με εξαίρεση ίσως την Ιταλία. Ο Μεταξάς ακολούθησε το θεμελιώδες δόγμα της τότε ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, διαμορφωμένο από την εποχή του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, σύμφωνα με το οποίο ήταν ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα της Ελλάδας, η φιλία με τη χώρα που έλεγχε τους  θαλάσσιους δρόμους της Μεσογείου. Ο αντικοινοβουλευτικός Μεταξάς εμπιστεύονταν πολύ περισσότερο τη δημοκρατική Βρετανία από την ομογάλακτη του Ιταλία.
Έτσι παρά τη φαινομενικά ιδεολογική συγγένεια με τα καθεστώτα της Γερμανίας και της Ιταλίας, αποφάσισε να πάει με τη χώρα και το λαό ενωμένο στον αναπόφευκτο πόλεμο, αποφεύγοντας τη διαίρεση σε στρατόπεδα όπως είχε γίνει με τραγικό τρόπο το 1915, διαίρεση που θα μπορούσε να οδηγήσει όπως τότε σε διαμελισμό της χώρας από τους «επιτήδειους γείτονες» της.
Παρ’ όλη την αναμφισβήτητη προσήλωση της Ελλάδας στη Βρετανική πολιτική οι Άγγλοι επιδιώκουν να προσεγγίσουν και να ενισχύσουν τη μετέωρη και εν πολλοίς επαμφοτερίζουσα Τουρκία (γνωστή άλλωστε η καιροσκοπική πολιτική της) την οποία θεωρούσαν περιφερειακή δύναμη, από τη «σίγουρη» και μικρή Ελλάδα.
Κατ’ άλλους υπάρχει μια άλλη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία οι Άγγλοι πίεζαν από το Δεκέμβριο του 1940 τον Μεταξά να δεχθεί συμβολική στρατιωτική υποστήριξη στο ελληνοαλβανικό μέτωπο, την οποία αρνείται, διότι θα ανέτρεπε την πολιτική ουδετερότητας, που είχε επιλέξει και θα προκαλούσε την επέμβαση των Γερμανών. Είναι επίσης γνωστό πως η Γερμανία επιζητούσε την ουδετερότητα τόσο της Γιουγκοσλαβίας αλλά και της Ελλάδας, προκειμένου να επιταχύνει την εισβολή στην Ρωσία.
Στις 17-1-1941 ο Μεταξάς ασθενεί από αμυγδαλίτιδα, χειρουργείται και το πρωί της 29ης Ιανουαρίου 1041 παθαίνει. Ο θάνατος του Μεταξά θα έρθει στην κρισιμότερη στιγμή για τα ελληνικά συμφέροντα και θα λύσει πολλά από τα προβλήματα των Άγγλων.

Η γερμανική επίθεση
κατά της Ελλάδος
Η απρόβλεπτη εξέλιξη του ελληνοϊταλικού πολέμου δημιούργησε ένα απρόβλεπτο και μη αναμενόμενο κώλυμα στην υλοποίηση των σχεδίων του Χίτλερ και κυρίως στην πραγματοποίηση της απόφασης του να εκστρατεύσει κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα έπρεπε πρώτα να εξουδετερωθεί η απειλή τόσο από την πλευρά της Ελλάδος όσο και από την πλευρά της Γιουγκοσλαβίας, γιατί σε αντίθετη περίπτωση οι δύο αυτές χώρες θα μπορούσαν να αποτελέσουν ορμητήριο των Βρετανών, οι οποίοι με τους συμμάχους τους θα εμπόδιζαν τη γερμανική επίθεση στην ΕΣΣΔ.  Έτσι αποφασίστηκε να γίνει ταυτόχρονη επίθεση των γερμανικών δυνάμεων κατά των δύο αυτών χωρών. Ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδος είχε εκπονηθεί το σχέδιο «Μαρίτα» που προέβλεπε επίθεση των Γερμανών από τη Βουλγαρία με σκοπό την κατάληψη των ακτών του Βορείου Αιγαίου και στη συνέχεια και της υπόλοιπης Ελλάδος.
Για το σκοπό αυτό οι Γερμανοί διέθεσαν τρεις τεθωρακισμένες δύο ορεινές και τέσσερις μεραρχίες πεζικού, καθώς και ένα ανεξάρτητο ενισχυμένο σύνταγμα πεζικού, υποστηριζόμενα από πολύ μεγάλο αριθμό αεροσκαφών.
Από ελληνικής πλευράς υπήρχαν στην ανατολική Μακεδονία και στη Δυτική Θράκη τρεις Μεραρχίες και δύο ταξιαρχίες πεζικού καθώς και μια μηχανοκίνητη μεραρχία περιορισμένης σύνθεσης. Σε δεύτερη γραμμή υπήρχαν (περιοχή Βερμίου) δύο ελληνικές και δύο βρετανικές μεραρχίες πεζικού (μια Αυστραλών και μία Νεοζηλανδών) καθώς και μια βρετανική τεθωρακισμένη ταξιαρχία και περίπου 80 αεροσκάφη και όσα ελληνικά μπορούσαν να επιχειρούν.

Η εισβολή
Στις 6 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις, εφαρμόζοντας το σχέδιο «ΜΑΡΙΤΑ» κινήθηκαν εναντίον των ελληνικών συνόρων σε όλο το μήκος της οροθετικής γραμμής μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας.
Η 12η γερμανική στρατιά υπό τον στρατηγό Βίλχελμ φον Λίστ, περιλάμβανε το 18ο ορεινό σώμα στρατού, το οποίο κινήθηκε προς την ανατολική Μακεδονία (Μπέλλες – Νέστος). Αποστολή του σώματος ήταν η διάνοιξη των στενών του Στρυμώνα, η κατάληψη της Θεσσαλονίκης και η εξασφάλιση προγεφυρωμάτων επί του Αξιού ποταμού.
Το 3ο σώμα στρατού (στρατηγός Οτ) κινήθηκε προς τη Θράκη με στόχο την κατάληψη της Θράκης και την πλαγιοκόπηση της αμυντικής γραμμής από τα ανατολικά.
Η συνολική δύναμη των γερμανών, έφτανε τους 100-105.000 άνδρες (1η μεραρχία τεθωρακισμένων, 2 ορεινές, 3 μεραρχίες πεζικού και υπηρεσία 2 σωμάτων στρατού με 42 τάγματα πεζικού, 3 μηχανοκίνητα και 4 αρμάτων. Πρόσθετο και καταλυτικό στοιχείο ήταν η πλήρης κυριαρχία στον αέρα που εξασφάλιζε η γερμανική αεροπορία.
Απέναντι στη σιδηρόφρακτη στρατιά ο πληγωμένος ελληνικός στρατός μετά τους Ιταλούς, τώρα είναι αναγκασμένος να αντιμετωπίσει και τους Γερμανούς. Οι ελληνικές δυνάμεις ήταν 3 μεραρχίες και 2 ταξιαρχίες πεζικού και ως εφεδρεία 1 μηχανοκίνητη μεραρχία, συν τις φρουρές των οχυρών, το σύνολο περίπου 65.000 μαχητές.
Οι βασικές κατευθύνσεις που ακολούθησαν οι εισβολείς προσδιορίστηκαν από τις υφιστάμενες τέσσερις οδεύσεις (στενά Ρούπελ προς Σέρρες, υψίπεδο Νευροκοπίου προς Δράμα, Πασμακλή Ξάνθη και Κίρτζαλη – Κομοτηνή) με επιπλέον κινήσεις προς τις ορεινές διαβάσεις του όρους Μπέλλες, ως το τριεθνές (σημείο σύγκλισης ελληνικών γιουγκοσλαβικών και βουλγαρικών συνόρων). Όλη την μέρα οι Έλληνες στρατιώτες μάχονταν με όποιο μέσο διέθεταν και δεν παραδίδονταν αν δεν εξαντλούσαν κάθε τρόπο αντίστασης.  Αν και σχετικά απειροπόλεμοι, αντιμετώπισαν με επιτυχία τις διαδοχικές γερμανικές εφόδους. Οι δυνάμεις των οχυρών, αν και περικυκλωμένες και βαλλόμενες από παντού αντιστεκόταν με απίστευτο ηρωισμό εμποδίζοντας αποτελεσματικά τη διέλευση των γερμανικών δυνάμεων. Οι Έλληνες στρατιώτες είχαν αποφασίσει να ξεπεράσουν τους μακρινούς προγόνους τους, τους υπερασπιστές των Θερμοπυλών. Έτσι η πρώτη ημέρα κύλησε με ελάχιστα κέρδη για τους Γερμανούς, οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι από την ποιότητα των οχυρών, αλλά κυρίως για το πείσμα και την επιδεξιότητα των Ελλήνων. Το μόνο κέρδος που είχαν οι Γερμανοί την πρώτη ημέρα, ήρθε από το μέτωπο του Κίρτζαλη – Κομοτηνή, όπου παρά τις διαδοχικές επιθέσεις του, το οχυρό Νυμφαία έμεινε απόρθητο. Τότε ένα τάγμα τους επιχειρώντας μέσα από δύσβατες ορεινές περιοχές, κατάφερε να παρακάμψει τα οχυρωμένα σημεία και να φτάσει το ίδιο απόγευμα στην Κομοτηνή, η οποία έτσι γινόταν η πρώτη ελληνική πόλη που κατακτούσαν οι Γερμανοί.
Στις επόμενες δύο ημέρες οι γερμανικές επιθέσεις στα οχυρά Νυμφαία (Ροδόπη) Εχίνος (Ξάνθη) Περιθώρι Λίσε (Δράμα) Ρούπελ (Σέρρες) καθώς και σε άλλα μικρότερα επαναλήφθηκαν με αμείωτη ένταση, αλλά συνάντησαν μια εξίσου αμείωτη πεισματική άμυνα. Σκληρές συγκρούσεις διεξήχθησαν μπροστά στα οχυρά, σε κάποιες δε περιπτώσεις ακόμη και μέσα στις στοές. Πολλές φορές οι φρουροί των οχυρών παρ’ ότι είχαν μείνει «τυφλοί» εξακολουθούσαν  να πολεμούν με ό,τι μέσον διέθεταν, ανοίγοντας τρύπες η ξεσκεπάζοντας εξουδετερωμένα σκέπαστρα. Τα οχυρά φαίνονταν να υποτάσσονται, αλλά αμέσως μετά ξαναζωντάνευαν, σε μια ατελείωτη και άνιση μάχη. Λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα από το ελληνικό μέτωπο, η κατάσταση εξελισσόταν ραγδαία. Η 2η γερμανική τεθωρακισμένη μεραρχία αφού εξουδετέρωσε την ασθενή αντίσταση των Γιουγκοσλάβων στη Στρώμνιτσα και στο Βαλάντοβο, διείσδυσε στο ελληνικό έδαφος δυτικά της λίμνης Δοϊράνης και προχώρησε στα ημιορεινά παραλίμνια εδάφη (χωριό Ακρίτας και Οβελίσκος).
Η ελληνική ομάδα Αναγνωρίσεως αν και πολέμησε γενναία δεν ήταν σε θέση με τα ελάχιστα μέσα της να προβάλλει αποτελεσματική αντίσταση. Η εμπειροπόλεμη γερμανική Μεραρχία με τα 180-200 άρματά της και τα αυτοκινούμενα πυροβόλα της και με την κάλυψη μεγάλης αεροπορικής δύναμης, ξεχύθηκε προς το νότο, στην πεδιάδα ανατολικά του Αξιού.
Η ελληνική εφεδρεία, το 192ο μηχανοκίνητο Σύνταγμα (9 άρματα και 33 ελαφρά θωρακισμένα οχήματα) δεν κατάφερε να φτάσει έγκαιρα για να συμπαραταχθεί με την Ομάδα Αναγνωρίσεως. Προσπάθησε μάταια να προβάλλει κάποια άμυνα στη γραμμή Χέρσο – Κιλκίς – Μεγάλη Στέρνα – Πολύκαστρο, αλλά κάτω από τις αεροπορικές επιθέσεις και την ταχύτατη κίνηση των γερμανικών αρμάτων, αποσυντέθηκε και τελικά διαλύθηκε στο Πανόραμα. Ο δρόμος για τη Θεσσαλονίκη ήταν πλέον ανοικτός και οι γερμανικές φάλαγγες, το ίδιο βράδυ έφτασαν στα προάστια της Θεσσαλονίκης. Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 9ης Απριλίου η διοίκηση του Τ.Σ.Α.Μ., μη έχοντας καμία άλλη δύναμη να διαθέσει, και αφού πήρε την άδεια του αρχιστρατήγου Παπάγου (που έδειχνε σημάδια ηττοπάθειας) συνθηκολόγησε. Τα σκονισμένα πάντσερ των γερμανών κατευθύνονταν προς το Λευκό Πύργο.
Το απόγευμα της 9ης Απριλίου, παρουσιάστηκαν οι Γερμανοί στο οχυρό Ρούπελ και γνωστοποίησαν την κατάπαυση του πυρός. Ο διοικητής του οχυρού ταγματάρχης Δουράτσος (από τη Σύρο) μην έχοντας κάποια σχετική πληροφορία, αρνούμενος να παραδοθεί τους  απάντησε. «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται».
10 Απριλίου 1941 παρότι κάποιες συγκρούσεις συνεχίστηκαν και αυτή τη μέρα, η συνολική κατάσταση δεν άλλαξε. Σε όλα τα οχυρά οι φρουροί εξέρχονταν και κατέθεταν τα όπλα και οι Γερμανοί, αφού πρώτα γέμιζαν με επαίνους τους υπερασπιστές μετά εισέρχονταν σε αυτά. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται και τα βουλγαρικά τμήματα, τα οποία έσπευσαν να λεηλατήσουν τις εγκαταστάσεις. Στη συνέχεια τα γεγονότα εξελίχθηκαν ραγδαία, οι Γερμανοί προέλασαν ταχύτατα στο εσωτερικό της χώρας, οι ελληνικές δυνάμεις στη Βόρειο Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία υποχρεώθηκαν αρχικά να συμπτυχθούν και κατόπιν να συνθηκολογήσουν, και παρά τις εντολές του Γενικού Στρατηγείου για «μάχη μέχρι εσχάτων» ο αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου έχοντας και την άδεια των σωματαρχών, μετά τη διαπραγμάτευση με τους Γερμανούς, υπέγραψε την συνθηκολόγηση.
«Αδέλφια, ψηλά το κεφάλι. Ο σταθμός αυτός ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Μην τον ακούτε πια». Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε την τελευταία ελεύθερη εκπομπή ο ραδιοφωνικός σταθμός των Αθηνών. Ήταν 27 Απριλίου 1941. Στην πρωτεύουσα οι Γερμανοί επιδίωξαν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργατών, πρόθυμοι για μια τέτοια κυβέρνηση γερμανόφιλοι Έλληνες, κυρίως καθηγητές πανεπιστημίου με σπουδές στη Γερμανία, έμποροι που είχαν εμπορικές σχέσεις με το Ράϊχ και θαυμαστές του γερμανικού μοντέλου. Επικεφαλής μιας τέτοιας κυβέρνησης δέχτηκε να μπει ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου, ο οποίος στις 30 Απριλίου ορκίσθηκε πρωθυπουργός.
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος αρνήθηκε να κάνει την ορκωμοσία . Η στάση του αυτή του κόστισε τελικά τον αρχιεπισκοπικό θρόνο.

 

Υ.Γ.1: Στις 27 Απριλίου οι Γερμανοί κάλεσαν και τον Χρύσανθο να μετάσχει στην επιτροπή παράδοσης της πόλης, στον Γερμανό διοικητή «Οι Έλληνες ιεράρχες δεν παραδίδουν τας πόλεις εις τον εχθρόν αλλά καθήκον των είναι να εργασθούν δια την απελευθέρωση αυτών». Ήταν το πρώτο «ΟΧΙ» του Χρύσανθου.
Ο Δήμος Αθηναίων τον καλεί να προσέλθει στη δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και  πάλι. «Δοξολογία δεν έχει θέσιν επί τη υποδουλώσει της πατρίδος μας. Η ώρα της δοξολογίας θα είναι άλλη».
Ήταν το δεύτερο του «ΟΧΙ».
Το τρίτο του «ΟΧΙ» ήταν η άρνηση του να ορκίσει την κυβέρνηση των συνεργατών.

Υ.Γ.2: Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή και σε ηλικία 32 ετών εξελέγη μητροπολίτης Τραπεζούντος του Πόντου. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή ήλθε στην Αθήνα και το 1938 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Εκοιμήθη στις 28-9-1949 και ετάφη στη Μονή Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο

Γράφει ο ΞΕΝΕΛΗΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ, Πρόεδρος ΕΛΜΕ ΚΙΛΚΙΣ

Στον καιρό των Μνημονίων, των εντολών ΕΕ – ΔΝΤ και της τρικομματικής αντιλαϊκής συγκυβέρνησης οι διαδικασίες κρίσεις Περιφερειακών  Διευθυντών το 2012 απλουστεύτηκαν από μια «μίνι-τρόικα» (Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) που κατάρτισε τον τελικό αξιολογικό(!) πίνακα, μοιράζοντας τις θέσεις με αυστηρά κομματικά κριτήρια , 7 ΝΔ – 4 ΠΑΣΟΚ – 2 ΔΗΜΑΡ. Με ποσόστωση αναλογικά με τη δύναμη του κάθε κόμματος, διόρισαν τους «ημετέρους».