Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 07 Μαρτίου 2019 21:21

Αδελφική ζήλεια

Γράφει η Βίκυ Καλφοπούλου, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος , Δημητράκου 21 Α Κιλκίς, τηλ. 2341028087, facebook: Βίκυ Καλφοπούλου.

 

Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες βιβλία επάνω στην αδελφική ζήλια, να εχουν γίνει αμέτρητες σχολές γονέων, συναντήσεις, συζητήσεις και αναλύσεις με ειδικούς, παραταύτα, ακόμη αποτελεί φλέγον θέμα και προβληματίζει έντονα τους γονείς. Κάποιοι δείχνουν απελπισμένοι, αδύναμοι και εξουθενωμένοι με την κατάσταση, καθώς και ανήμποροι να βάλουν μια τάξη.

 

Συνήθως με ρωτούν με απόγνωση τι άλλο μπορούν να κάνουν για να εξομαλύνουν τη ζήλια μεταξύ των παιδιών τους και να εξασφαλίσουν στιγμές ηρεμίας. Η αλήθεια είναι οτι μόνο αν μπείτε στη θέση του παιδιού σας θα καταλάβετε το σοκ που έχει υποστεί απο τον ερχομό του νέου μέλους. Αυτό θα το καταφέρετε μόνο αν ανατρέξετε πίσω στα παιδικά σας χρόνια και θυμηθείτε τη σήμαινε για εσάς ο ερχομός του αδερφού ή της αδερφής σας. Ακόμη και στην περίπτωση που οι γονείς έχουν προετοιμάσει κατάλληλα το μεγαλύτερο παιδί, δεν είναι παράγοντας που θα αποτρέψει τα συναισθήματα ζήλιας και θυμού.

Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει την μοναδικότητα του, την άπλετη αποκλειστική προσοχή, τη φροντίδα, το χάδι, την άμεση ανταπόκριση και εξυπηρέτηση των αναγκών του. Ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα που αντί να το εκμηδενίσουμε, καλύτερα να το αποδεχθούμε και να επιτρέψουμε να εξωτερικευθεί ωστε να αποδυναμωθεί ομαλά και σταδιακά. Κάποια μαμά με ρώτησε “αν αναφέρω τη λέξη “ζήλια” δεν θα είναι σαν να την προκαλώ;” Της απάντησα “αν χάσετε το σκυλάκι σας και δεν αναφέρετε τη λέξη λύπη ή στεναχώρια θα αποφύγει το παιδί σας να βιώσει το συναίσθημα;”.

Τα συναισθήματα πηγάζουν αυθόρμητα απο μέσα μας και είναι απαραίτητα και καλοδεχούμενα γιατί μας ξεκλειδώνουν και αποβάλουν τυχόν εσωτερικές συγκρούσεις που μπορεί να καταλήξουν σε αγχώδης καταστάσεις μέχρι και κατάθλιψη. Εαν επιτρέψετε το συναίσθημα και αφήσετε το παιδί να αποφασίσει το είδος της επαφής που θέλει να έχει με το αδερφάκι του, τότε του δίνετε το χρονικό περιθώριο να επεξεργαστεί με ηρεμία τη νέα κατάσταση. Σαφώς, κάποιος απο την οικογένεια είναι σημαντικό να συνεχίσει να ασχολείται σταθερά με το μεγαλύτερο παιδί όπως και παλαιότερα ώστε να μην νιώσει παραμελημένο. Είναι παρήγορο και ανακουφιστικό για το παιδί να ξέρει οτι κάτι παραμένει ίδιο όπως και πριν.

Πάνω σε αυτή τη σταθερή σχέση θα καταφέρει σταδιακά να αποδεχθεί τη νέα πραγματικότητα και να επαναπροσδιορίσει τη θέση του μέσα στην οικογένεια. Λόγια όπως, “καταλαβαίνω οτι ζηλεύεις οταν η μαμά φροντίζει το μωρό, αλλά μόλις τελειώσω θέλω να φροντίσω και εσένα, είναι καλό να εκφράζονται. Επίσης, αν εκδηλώσει εκδικητικότητα και άρνηση λέγοντας, “εγω δεν το θέλω το μωρό να το δώσουμε ή θα το σκοτώσω” τότε με ψυχραιμία του λέτε “καταλαβαίνω οτι σου αρέσει η μαμά να έχει μόνο εσένα ή να ασχολείται μόνο με εσένα. Θες να βρούμε χρόνο για μας τους δυο για βόλτα ή παιχνίδι;” Αν διαπιστώσετε οτι υποχθόνια πονάει ή τσιμπαέι το βρέφος πείτε του με ηρεμία οτι τώρα το μωρό κλαίει γιατι πόνεσε όπως και εσυ θα πονούσες αν κάποιος σε τσιμπούσε. Ρωτήστε το αν θα ήθελε να του δείξετε πως να φροντίζει το μωρό με καλό τρόπο. Αν αρνηθεί σημαίνει οτι δεν είναι έτοιμο, αλλά πρέπει να υπάρχει επίβλεψη οταν πλησιάζει το μωρό.

Στη θετική του συμπεριφορά όπως ένα χάδι, πείτε του “χαϊδεύεις τον αδερφό σου και του αρέσει για αυτό σου χαμογελάει”. Παράγοντες όπως, η δική σας ήρεμη συμπεριφορά, η επιβεβαίωση της αγάπης σας, τα χάδια σας, η αναγνώριση και η αποδοχή των συναισθημάτων του, η ενασχόληση μαζί του, η επιβράβευση στη θετική του επαφή με το βρέφος, η σταθερή καθημερινή σας ρουτίνα, θα το βοηθήσουν να προσαρμοστεί ευκολότερα στα νεα δεδομένα.

Έκθεση εικόνων