Ο τόπος και ο τρόπος της εξαγγελίας ήταν μεν κάπως ανορθόδοξος, αλλά ταίριαζε απόλυτα στην ψυχοσύνθεση όσων περίμεναν την επανίδρυση του κράτους από έναν νέο και τολμηρό πρωθυπουργό. Να θυμηθούμε την συνέχεια;
Το νομοσχέδιο για τον βασικό μέτοχο ήρθε στη Βουλή τον Ιανουάριο του 2005, θεσπίζοντας τον αποκλεισμό των ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης απ' τα δημόσια έργα και προμήθειες, και τον αποκλεισμό απ' την ιδιοκτησία ΜΜΕ, των εργολάβων που συναλλάσσονταν με το Δημόσιο. Στην κοινοβουλευτική συζήτηση το νομοσχέδιο πολεμήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θεωρούσε “φωτογραφικές” και σκόπιμες τις διατάξεις του, προβλέποντας πως θα προσκρούσει και στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Πράγματι, η Κομισιόν παρενέβη ενάντια στον νόμο, κατηγορώντας την Ελλάδα για "νόθευση του ανταγωνισμού στις δημόσιες συμβάσεις". Οι διατάξεις του νόμου “πάγωσαν”, και τον Νοέμβριο του 2005 ο νόμος αποσύρθηκε.
Το 2007, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται με νέο νόμο για την “συγκέντρωση και αδειοδότηση επιχειρήσεων μέσων ενημέρωσης”. Κατά τη συζήτησή του στη Βουλή, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Τηλέμαχος Χυτήρης, υποστηρίζει πως η τηλεοπτική αγορά στην Ελλάδα δεν σηκώνει οικονομικά πάνω από τρία κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και στηλιτεύει το νομοσχέδιο που έδινε την δυνατότητα απεριόριστου αριθμού αδειών. Ο νόμος δεν λύνει το πρόβλημα νομιμότητας των καναλιών, και ένα χρόνο αργότερα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο οποίο είχε προσφύγει ελληνική κατασκευαστική εταιρεία, δικαιώνει τον νόμο του 2005 – είναι όμως πλέον αργά. Στην συνταγματική αναθεώρηση που ακολουθεί, με αφορμή λαθροχειρίες σε ψηφοφορίες εκ μέρους του αντιπροέδρου της Βουλής, Γιάννη Τραγάκη, το ΠΑΣΟΚ αποχωρεί από τη συζήτηση και έτσι χάνεται ακόμα μια ευκαιρία αντιμετώπισης του προβλήματος.
Το επόμενο κεφάλαιο της αποτυχημένης μάχης κατά της διαπλοκής, το γράφει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα επιχειρήματα που ακούγονται είναι ίδια, εναλλάσσονται μονάχα οι πρωταγωνιστές. Υπάρχει όμως και κάτι που αγνοεί η ελληνική κοινή γνώμη: Από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, οι “νταβατζήδες” είναι ίσως οι μοναδικοί εργοδότες στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν πληρώνουν καν ασφαλιστικές εισφορές: Κατ' απαίτηση της Τρόικας, ο μοναδικός πόρος που προβλεπόταν για την ασφάλιση των δημοσιογράφων και του προσωπικού των ΜΜΕ (ένα ποσοστό επί των εισπράξεων από διαφημίσεις) έχει καταργηθεί χωρίς η κυβέρνηση να τον αντικαταστήσει με οτιδήποτε άλλο. Επί ένα σχεδόν χρόνο, οι ενώσεις των δημοσιογράφων και του προσωπικού των ΜΜΕ διεξάγουν ατελείωτες και άκαρπες διαπραγματεύσεις με τις ενώσεις των ιδιοκτητών, με την κυβέρνηση να νίπτει τας χείρας της. Και φυσικά, αφού οι “νταβατζήδες” με την συνηγορία του Συμβουλίου της Επικρατείας νικήσαν στην αντιπαράθεσή τους με την κυβέρνηση, δεν έχουνε κανένα λόγο να βάλουν νερό στο κρασί τους για κανέναν.
Οι καναλάρχες ζητούν να πληρώσουν για τις τηλεοπτικές άδειες, μονάχα ποσά στα οποία να συμφωνούν κι οι ίδιοι. Επιχειρούν να παρακάμψουν τον νόμο που προβλέπει στις επιχειρήσεις τους ελάχιστο αριθμό εργαζομένων, επιδιώκουνε να αφήσουν και χωρίς ασφάλιση επ' αόριστον, και όσους εργαστούν. Σαν να μην έφταναν δε, τα παραπάνω, εμφανίζεται σήμερα το Star Channel σε ρόλο “λαγού”, να αξιώσει από τον υπουργό Νίκο Παππά αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη από τη διαδικασία αδειοδότησης!
Μπορεί να μπει ένα τέρμα σε τούτο τον κατήφορο; Θα μπορούσε, εάν τα κόμματα αποφάσιζαν να ενωθούν απέναντι στο απόστημα αυτό, κι αντί να κατηγορεί το ένα το άλλο για το ποιος επιχειρεί “να στήσει τη δική του διαπλοκή”, να τοποθετηθούν ενάντια στους “νταβατζήδες” μια και καλή. 27 χρόνια ανομίας είναι πολλά – εκτός και αν η ανομία βολεύει...