Τον νέο διευθυντή συνόδευε καλή φήμη ιατρού ως χειρουργού. Από τα πρώτα ονόματα στη Θεσσαλονίκη, όπου διατηρούσε ιδιωτικό ιατρείο και χειρουργούσε σε ιδιωτικές κλινικές. Είχε καλές σπουδές στην Ελλάδα με εξειδίκευση στο εξωτερικό, ερευνητικές εργασίες του καταχωρημένες σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά και το όνομά του αναμένονταν, ότι θα αναβάθμιζε το νοσοκομείο. Ήταν καλό και γρήγορο χέρι και καλό ιατρικό μυαλό, όμως στο Κιλκίς των απλοϊκών ανθρώπων έμεινε η εικόνα του χαρισματικού αλλά συνειδητοποιημένου διευθυντή γιατρού, μη επιτρέποντος παρεκκλίσεις και επεμβάσεις στο έργο του, όμως αρκετά πείσμονος και πολύ αθυρόστομου!
Για το πρώτο, (εξηγούσε όταν κάποιος άνοιγε σχετική συζήτηση), ότι ενοχλούνταν ιδιαίτερα, όταν περιπατητικοί ασθενείς με χρόνια ιατρικά προβλήματα (π.χ. ένα χρόνιο έλκος στομάχου, ή απλή χολολιθίαση από χρόνια, χωρίς ιδιαίτερα ενοχλήματα), εμφανίζονταν πολύ απαιτητικοί έως και θρασείς, να απαιτούν με φορτικότητα, για άμεσο προγραμματισμό! Οι επεμβάσεις στα δημόσια νοσοκομεία ήταν και είναι ‘τζάμπα’, αλλά τώρα που μας ήρθε φημισμένος γιατρός, να χειρουργηθούμε κάποιοι παραπάνω…
…Εσύ γιατρέ, εσύ προσωπικά κ. διευθυντά, θέλω να με χειρουργήσεις!...
Μερικοί το ρίχνανε και στο συναισθηματικό, για να τον λυγίσουν:
… Έχουμε κόπους στο Νοσοκομείο… Το κτίσαμε εμείς!...
Ορισμένοι, ενώ επείγονταν, έβγαζαν και μία αντιιατρική διάθεση και από πάνω… Ήταν και η εποχή, που μερικοί στο Κιλκίς πείσθηκαν από τα συνθήματα και πίστευαν ότι …ο λαός ήταν στην εξουσία…
…Ναι να το κάνω, όταν θα έρθει η σειρά σου, (μας εξηγούσε ατάραχος, όταν το έφερνε ο λόγος), αφού τόσο πολύ το θέλεις, αλλά αν βιάζεσαι, χωρίς να υπάρχει άμεσος λόγος και κίνδυνος, μπορεί να ανατεθείς στους συνεργάτες μου, κάτω πάντα από την επίβλεψή μου… Καθαρές εξηγήσεις!… Αλλιώς, πως θα μπορέσουν να εξειδικευθούν κάτω πάντοτε από την δική μου εποπτεία, με την άνεσή μας, όπως και για σένα, που δε μας κυνηγά ο χρόνος, πως θα εξελιχθούν οι νεώτεροι χειρουργοί, που αποτελούν το επιτελείο μου, που είναι επί πλέον και καλοί γιατροί, που κάποτε θα γίνουν διευθυντές και πληρώνονται γι’ αυτό από το κράτος;…
Είχε την λογική του το επιχείρημα αυτό, αν και κάποιοι το πήγαιναν αλλού… .
Αλλά για τα υπόλοιπα περιστατικά, της θερμής λεγόμενης χειρουργικής, τα οξέα, τα έκτακτα και επείγοντα, που δε σηκώνουν αναβολή, όπως τα τροχαία περιστατικά κλπ, που όλο και περίσσευαν, ούτε λόγος! Ο χειρουργός διευθυντής ήταν πάντοτε παρών! Όποια ώρα και να ήταν! Και ήταν για τόσες ώρες, όσες χρειαζόταν! Και το εντυπωσιακότερο δεν γνώριζε ούτε το όνομα αυτού που χειρουργούσε! Τότε έδειχνε ιδιαίτερο ζήλο και αφιέρωνε πολύ χρόνο, όποτε και αν ήταν, μέρα και νύχτα, καθημερινή ή γιορτή… Αυτός ήταν ο δεξιοτέχνης στο νυστέρι, με καλά και σωτήρια αποτελέσματα, διευθυντής.
Όσο για την αθυροστομία, αυτή ήταν ίδιο του χαρακτήρα του. Ίσως από την αίσθηση της υπεροχής του, ως εξελιγμένου χειρουργού και την δύναμη του εξουσιαστή ιατρού.
Εκείνο το πρωί της Δευτέρας, για την καθιερωμένη ιατρική επίσκεψη, μπαίνοντας στον θάλαμο των ανδρών, αφού προηγουμένως ενημερώθηκε για τις νυκτερινές εισαγωγές, ευτυχώς ελαφριές, όπως το επιβεβαίωσε ο εφημερεύων ιατρός, έπεσε το μάτι του στο θύμα νυκτερινού τροχαίου, ενός παπά από χωριό της περιοχής, από τον οποίο εξείχε, μέσα από τα άσπρα σεντόνια, μόνο το μπανταρισμένο κεφάλι με συρραμμένα τραύματα στα χείλη και λίγα αποξεραμένα αίματα στην αραιή γενειάδα του.
Ως θεό περίμενε, ο λειτουργός του Θεού, τον κ. διευθυντή, για να ακούσει τη διευθυντική του γνώμη και ας έκανε ο εφημερεύων βοηθός ιατρός στην υποδοχή καλά τη δουλειά του και ήταν καθησυχαστικός.
… Πως είναι έτσι το στόμα σου παπά μου… σαν ‘ξεσκισμένο’ …., (δεν άκουσε καλά η συνοδεία των βοηθών, για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές), πέταξε ξαφνικά κατά πρόσωπο και προσπέρασε τον νυκτερινό ατυχή ελαφρά τραυματία από τροχαίο, λειτουργό του Υψίστου…. . (δεν άκουσε καλά η συνοδεία των βοηθών προϊσταμένης και αδελφών, για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές, εκτός εάν από σεμνότητα απέφυγαν…)
Μπορεί να μην άκουσαν όλοι, αλλά κάτι πρέπει να άκουσε ο ατυχής παπάς με τα ματωμένα ράσα, που μετά το ‘τράκο’ της νύχτας, κρέμονταν από τα χείλη του διευθυντή, ν’ ακούσει έναν ‘γλυκό’ λόγο…
Οπότε… αντ’ αυτού:
… Αδελφή ή ή… τα ράσα μου… Φέρε, προϊσταμένη, τα ράσα μου να φύγω!...
…Τι έπαθες πάτερ;
…Ετούτος εδώ είναι ‘κολασμένος’… Θου κύριε φυλακή τω στόματί μου…
Ο αιδεσιμότατος βγήκε από το θάλαμο, πριν ολοκληρώσει ο αθυρόστομος διευθυντής την πρωινή επίσκεψη. Δεν περίμενε ούτε το εξιτήριο!...
Κιλκίς Μάρτιος 2019