Το γεγονός οτι οι αντιλήψεις και τα “θέλω” της απέχουν πολύ από τις αντιλήψεις των άλλων την έχει φέρει πολλές φορές σε σύγκρουση μαζί τους. Αναφέρει πληρότητα και ευτυχία με τον γιο της και τον άντρα της και βρίσκει άπλετο χρόνο να τους αφιερώνει. Παράλληλα δηλώνει εργαζόμενη γυναίκα, αφοσιωμένη και ευτυχισμένη με την δουλειά της, με στόχο την επαγγελματική της καταξίωση.
Μπερδεμένη ανάμεσα σε “θέλω” και “πρέπει” είχε την ανάγκη κάποιος να την καταλάβει, να πάρει το μέρος της και να την απενοχοποιήσει.
Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που ταλανίζεται με τέτοιες σκέψεις. Το ερώτημα είναι, γιατί όλες οι συνειδητοποιημένες γυναίκες που έχουν κάνει την επιλογή τους, νιώθουν ευάλωτες και τρωτές μπροστά στο θέμα της τεκνοποίησης. Η άποψη, οτι ο σκοπός της γυναίκας είναι να κάνει παιδιά και να είναι μια άψογη, υπέροχη, στοργική, ακούραστη και τέλεια μάνα, κυριεύει το μυαλό και τη σκέψη πολλών γυναικών.
Κάποιες νιώθουν οτι αν δεν ακολουθήσουν τον γενικό κανόνα θα είναι διαφορετικές, υποδεέστερες, εγωκεντρικές και εγωίστριες. Υποσυνείδητα, μπροστά στο φόβο της απόρριψης, επιτρέπουν την ενεργοποίηση κάποιου εσωτερικού ελέγχου ώστε να είναι άξιες, αρεστές και αποδεκτές απο το γενικότερο σύνολο.
Σαφώς για τις γυναίκες που έχουν αποκτήσει ηδη ένα παιδάκι, η ερώτηση είναι πότε με το καλό το δεύτερο; Σε αυτή την περίπτωση, τίθεται η ανάγκη του πρώτου παιδιού να μεγαλώσει με παρέα και να έχει συντροφιά το άλλο. Σε αυτό που θέλω όμως να επικεντρωθώ, είναι ο γενικότερος φόβος μας να ξεφύγουμε απο το σύνηθες, το οικείο, το επαναλαμβανόμενο. Αυτό που χρόνια ατελείωτα μας καθοδηγεί και μας επιβραβεύει όταν δεν ξεφεύγουμε απο προκαθορισμένα καλούπια.
Γιατί όμως η ευτυχία να συνεπάγεται με “πρέπει” και με καλούπια; Γιατί η διαφορετική επιλογή να είναι κατακριτέα; Γιατί όλοι πρέπει να έχουμε την ίδια άποψη και να ακολουθούμε τον ίδιο κανόνα; Γιατί τα “θέλω” να κατακρίνονται και να ακυρώνονται; Γιατί πρέπει όλοι να είμαστε ίδιοι; Γιατί πρέπει να φοβόμαστε τη δική μας απόφαση; Γιατί πρέπει να επιτρέπουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι; Γιατί να αξίζουμε μόνο όταν πράττουμε όπως όλοι οι άλλοι; Ο καθένας κάνοντας την προσωπική του ενδοσκόπηση, βάση των δικών του αναγκών, επιθυμιών, πεποιθήσεων και “θέλω”, έχει το δικαίωμα της γνώμης του, το δικαίωμα να ορίζει τη ζωή του, το δικαίωμα της προσωπικής του ελευθερίας.
Βρείτε λοιπόν την τόλμη και το θάρρος, αψηφώντας τα “πρέπει” να αγγίξετε την προσωπική σας ευτυχία. Γιατί μόνο τότε θα είστε πραγματικά ευτυχισμένοι.