Και, είπε, στο λαό του, στο κοπάδι του, δηλαδή στο ποίμνιο του (από το ποιμένας με το π μικρό), ότι ήρθε για να τους σώσει. Και τους είπε, πως δεν είναι σαν τους άλλους τους παλιούς κυβερνήτες, τους κλέφτες και τους ψεύτες, που τους υποσχέθηκαν ότι θα τους κάνουν Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως στην Αρχαία Ελλάδα (εδώ πρόκειται για μια αρχαία χώρα με μεγάλη ιστορία και πολιτισμό) και δεν τους έκαναν... Και τους υποσχέθηκαν ότι θα τους βάλουν στην ΟΝΕ (τώρα τι σημαίνει αυτό, ούτε κι εγώ δεν ξέρω)... και δεν το έκαναν. Και τους υποσχέθηκαν να πάρουν και το αποπαίδι μαζί τους (Σάυπρους, νομίζω το λέγανε)... και δεν το έκαναν. Και τους υποσχέθηκαν “γιοφύρια” (σαν το συχωρημένο Χαρίλαο Τρικούπη)... και δεν το έκαναν. Και τους υποσχέθηκαν δρόμους μεγάλους σαν την αρχαία Εγνατία-Άππια που ένωνε μεγάλες αρχαίες χώρες σαν την Ελλάδα και την Ιταλία και πάλι δεν το έκαναν τίποτε.
Και, έτσι, ο μεγάλος Κυβερνήτης, αφού, αράδιασε όλα τα μεγάλα έργα που δεν έκαναν οι άλλοι, άρχισαν τα δικά του μεγάλα έργα, μεταρρυθμίσεις νομίζω τα ονόμαζε. Και για να έχει και την ευλογία της εκκλησίας (εκ Θεού άρξασθαι έλεγαν οι πρόγονοι μας) κάλεσε σε συνεργασία τα μεγάλα Μοναστήρια και άρχισε “Μεταρρυθμίσεις”. Και κατάφερε μέσα σ’ ένα τρίμηνο να πουλήσει, να αγοράσει, να ξαναπουλήσει και να ξαναγοράσει, και τέλος να χαρίσει κτήματα και νερά στο Μέγα Μοναστήρι του Βατοπαιδίου, έτσι νομίζω το έλεγαν (τώρα, δεν ξέρω, αν το όνομα το πήραν από το παιδί ή το πόδι), με μοναδικό όφελος την ευλογία των μοναχών με κάτι περίεργα ονόματα (Εφραίμ, Αρσεν κ.α.).
Ύστερα, θριαμβολογώντας ο μεγάλος Αρχηγός για τις επιτυχίες των συνεργατών του  που τα κατάφεραν τόσο καλά και τόσο γρήγορα προχώρησε σε άλλη μεγάλη μεταρρύθμιση. ΟΤΕ, νομίζω ήταν το όνομά του που τον μεταρρύθμισε πουλώντας τον σε κάτι Γερμανούς που ήθελαν αποζημιώσεις για τις ζήμιές που τους κάναμε σε έναν μακρινό πόλεμο που προκάλεσαν “οι πρόγονοί μας”. Και, μετά ήρθαν κάτι φωτιές κι άφησαν “άταφους νεκρούς” κοντά στην αρχαία Ολυμπία και τότε ο μεγάλος Κυβερνήτης κάλεσε πάλι το λαό του, το κοπάδι του και ζήτησε να τον ακολουθήσουν γιατί ούτε 100 δεν ήταν οι νεκροί από τις πυρκαγιές κι αυτοί τον ξαναπίστεψαν -όπως τον ψεύτη βοσκό- για να τους ξανασώσει και να τους γλυτώσει από τα προπατορικά αμαρτήματα των προηγούμενων Κυβερνητών.
Κι άρχισε πάλι να τους υπόσχεται να κάνει όλα τα έργα που οι προπροπροηγούμενοι δεν είχαν κάνει.
Έλα, όμως, που τα πράγματα άλλαξαν. Γιατί, άλλα μεν ο αρχηγός “κελεύει” άλλαι δε αι βουλαί των “μεγάλων αδελφών”. Μια οικονομική κρίση που ενέσκυψε από έξω βέβαια, γιατί ο Κυβερνήτης όλα τα τακτοποιήσε κι όλα τα πρόβλεψε. Στα οικονομικά όλοι ζούσαν καλά γιατί όλοι είχαν τις δουλειές τους μερικοί μάλιστα δύο και τρεις δουλειές, στα θέματα υγείας ο καθένας είχε το γιατρό του -αρκεί να είχε το χέρι στην τσέπη-, και στα εκπαιδευτικά όλοι είχαν μορφωθεί και πήραν “ντοκτορά”, γιατί έτσι έβρισκαν πιο εύκολα δουλειά στα καφέ και στα σουβλατζίδικα που ήταν γεμάτη η ευλογημένη χώρα. Αλλά, και στα συνταξιοδοτικά τα πήγε πολύ καλά, αφού έδωσε συντάξεις που αρκούσαν και να ζουν και να αποταμιεύουν χρήματα “για τα γεράματα”.
Αφού, λοιπόν, τα τακτοποίησε όλα τόσα καλά έστειλε “τελάληδες και μπιστικούς” για να πείσουν το λαό του, το κοπάδι του να τον ξαναεμπιστευτούν για να τους σώσει καλύτερα αφού τώρα έμαθε πολύ καλά.
Όμως, είναι η τρίτη του ψεύτη βοσκού, και την κατάληξη της ιστορίας όλοι την ξέρουμε. Κανείς δεν έτρεξε για βοήθεια. Και φοβάμαι πως ο μεγάλος Κυβερνήτης και της δικής μας ιστορίας θα μείνει με τους τελάληδες και τους μπιστικούς και τη “νέα  γενιά των συνεργατών του”.