Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 7:02:48 πμ
Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 2017 21:14

Έκοψε το... ν(ο)ημα της ζωής

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

 

Πριν από λίγες ημέρες πέθανε πλήρης ημερών στη Θεσσαλονίκη και τάφηκε στο Μελισσουργείο, ο γείτονάς μας στο χωριό Γιώργος Τσαγκαλίδης, συνταξιούχος της Σουηδίας από χρόνια. Ήταν θείος,  από πατέρα, του Φώτη (αναμμένα κάρβουνα) και της Μαρίας, γυναίκας του γνωστού Γιάννη του ‘’κοντού’’. Ο μακαρίτης, αν και δεν είχε ιδιαίτερη μόρφωση λόγω χρόνων, είχε την αδυναμία να ερευνά και να μελετά σε βάθος, (διέθετε πλούσια βιβλιοθήκη), την ιστορία της Κατοχής και του Εμφύλιου γενικά, και τα γεγονότα του τόπου μας ειδικά, για τα οποία όπως έλεγε, πολλά παραμένουν αδιευκρίνιστα και προκαλούν ερωτηματικά. Διασταύρωνε πληροφορίες σε κάθε γνωριμία του. Όσες φορές με επισκεπτότανε στο ιατρείο, δεν δίσταζε να ανοίξει συζήτηση, με τους ‘’γεράκους’’, που ανέμεναν τη σειρά τους στον προθάλαμο για εξέταση. Ο θάνατός του μου έφερε στο νου περιστατικό, που αξίζει να αναφερθεί στη συνέχεια των προσωπικών ενθυμημάτων μου.


Ο πολύ καλός και συμπαθέστατος Δημήτρης Βέτος  από την Αντιγόνεια, σαράντα χρόνια συνταξιούχος της πρώην Χωροφυλακής, από την δεκαετία του ’50, με συμμετοχή, ως στρατιώτης του 13ου ΣΠ, στην κατάληψη της Κορυτσάς τον Νοέμβριο του 1940 κατά τον ελληνοϊταλικό  πόλεμο στην Αλβανία, ήταν από  πιο πιστούς και σταθερούς σακχαροδιαβητικούς πελάτες μου.
Ήταν και εκείνο το ευλογημένο βιβλιάριο ασθενείας των συνταξιούχων του δημοσίου, που δικαιολογούσε δωρεάν ιατρικές επισκέψεις όπως και τις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις του συνταξιούχου. Ο ΟΓΑ δεν κάλυπτε ακόμη με τέτοιες παροχές τους ασφαλισμένους του εκτός νοσοκομείου.
Αλλά και για έναν ακόμη ειδικότερο λόγο η προτίμηση αυτή. Η αγαπημένη του κόρη, η ευγενική Φρόσω,  ήταν η πιστή γυναίκα του Δάμου Αμανατίδη, από το μακρινό σόι του Αμανατιδαίικου του Παλατιανού, μετανάστη στη Σουηδία, ορφανό από πατέρα, με μάνα από Αντιγόνεια. Ο γαμπρός του συνταξιούχου του δημοσίου Βέτου, Δάμος,  εξάδερφε με ανέβαζε και εξάδερφε με κατέβαζε!
Εκείνη την ημέρα ο  Δημήτρης Βέτος,  μου ήρθε βαρύς και δύσθυμος. Γράψε με να κάνω γενικές εξετάσεις γιατρέ, νοιώθω εξαντλημένος και με ακούμπησε σταθερά το βιβλιάριο στο γραφείο. Μην ξεχάσεις να γράψεις το ζάχαρο!
Έγραψα τις αιματολογικές εξετάσεις στο βιβλιάριο συνταξιούχου, με το ζάχαρο βεβαίως πρώτο και ο Βέτος έφυγε για το εργαστήριο. Μέχρις εδώ, τίποτε το παράξενο. Οι ασθενείς συνήθως επιστρέφουν το μεσημέρι με τα αποτελέσματα των εξετάσεων στο χέρι, δίνονται τα φάρμακα και οδηγίες και ολοκληρώνεται έτσι μία συνήθης εξέταση ρουτίνας ενός ασφαλισμένου στο δημόσιο.
Εκείνη την ημέρα στα μεσοδιαστήματα των εξετάσεων στο ιατρείο, από ασθενή σε ασθενή, δεν ήταν φυσικά πάντα αδιάκοπη η ροή, είχα ανοίξει το τρανζιστοράκι και άκουγα το τοπικό Ραδιόφωνο του Κιλκίς. Νομίζω στα τοπικά νέα, άκουγα την γνωστή μου Σ., συνεργάτρια του Σταθμού.
Δεν με ενδιέφερε ποιος είναι στο μικρόφωνο. Αυτό δεν είχε σημασία, πρόσεξα όμως πως ξέφευγαν στον αέρα και μερικά λεκτικά μαργαριτάρια.
Όπως στην περίπτωση της μετάδοσης της είδησης του τραγικού θανατηφόρου ατυχήματος, που συνέβη εκείνο το πρωί έξω από το στρατόπεδο Καμπάνη, με θύμα τον άτυχο νεαρό οδηγό του δικύκλου και τον τραυματισμό της συνεπιβάτιδος, έπιασε το αυτί μου την έκφραση …έτσι ο ατυχής οδηγός έβαλε τέρμα στο … νόημα της ζωής του, (αντί του σωστού στο νήμα της ζωής).
Το σημείωσα σε μία λευκή σελίδα του συνταγολογίου, όπως και άλλα δύο  λεκτικά παραστρατήματα της παρουσιάστριας, εν τη ρύμη του λόγου φυσικά, συμβαίνουν αυτά σε όλους, που δεν τα θυμούμαι τώρα. Είχα σκοπό να κάνω   καζούρα στους εγωιστές συντελεστές των εκπομπών του τοπικού ραδιοφώνου, δοθείσης ευκαιρίας.
Επανερχόμενος στον καθ’ υμάς συμπαθέστατο συνταξιούχο αστυνομικό Βέτο Δημήτρη, λέγω ότι με τα αποτελέσματα στο χέρι, μας βρήκε το μεσημέρι στο ιατρείο να συζητούμε με τον Γιώργο Τσαγκαλίδη, (πρόσφατα μακαρίτη), χωριανό μας, συνταξιούχο της Σουηδίας και βαθύ γνώστη ανέκδοτων ιστορικών επεισοδίων και γεγονότων της ταραγμένης δεκαετίας 1940 – 1950. Το ζάχαρο του αίματος του Βέτου ήταν αρκετά πάνω, στο 250, αλλά αυτό δεν ήταν πρωτόγνωρο ούτε και ιδιαίτερα ανησυχητικό, όπως εξήγησα και νομίζω ότι έπεισα.
Όμως  όλος περιέργεια και ομιλητικός ο Τσαγκαλίδης, όταν  άκουσε, ότι ο ήρεμος και καλωσυνάτος γεράκος, με υπηρεσία στην πρώην Χωροφυλακή, κρατάει από την ‘’δημοκρατική’’ Αντιγόνεια, άνοιξε κουβέντα, ρωτώντας τον, που υπηρετούσε στην Κατοχή και στον εμφύλιο. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για τον απλό λόγο, έτσι, μήπως διασταυρώσει καμιά αδιευκρίνιστη περίπτωση, ή κάποιο αμφιλεγόμενο περιστατικό, από τα πολλά που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστα στον τόπο μας. Από την αρχή, ενώ φάνηκε ότι ο Βέτος άρεσε την συζήτηση, δεν ήθελε να αναφερθεί στην συγκεκριμένη δεκαετία. Αναφερόταν μέχρι το ’40, προπολεμικά, (έτσι έμαθα ότι συμμετείχε στην κατάληψη της Κορυτσάς στις 22 Νοεμβρίου 1941) και μετά πηδούσε στη μετά το ’50 εποχή, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε. Ο συνομιλητής δεν πολυεπέμενε, αλλά ο γέρο Βέτος φάνηκε, ότι δεν ήθελε τέτοια συζήτηση. Στο τέλος, η ώρα πλησίαζε τις 2, με κάποια σημάδια κούρασης, ίσως και δυσφορίας, σηκώθηκε άπλωσε το χέρι του στο γραφείο, δίπλωσε τα χαρτιά του, τις εξετάσεις, που είχε ακουμπισμένες επάνω στο γραφείο, χαιρέτησε και έφυγε.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ενώ ακόμη ο Γιώργος Τσαγκαλίδης, με τις ατέρμονες τοπικές ιστορικές αναζητήσεις του,  ήταν στο ιατρείο, ντρινγκ το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη η καλή κόρη, η Φρόσω, η νύφη Αμανατίδη…
…Η Φρόσω είμαι, ακούσθηκε ταραγμένη και λαχανιασμένη, η Φρόσω του Δάμου, του Δάμου του Αμανατίδη, ο εξάδερφός σου…
…Σε ακούω, πές μου, σε βλέπω ταραγμένη, απάντησα.
…Πέστα όλα, γιατρέ, πέστα όλα σε μένα,… εσύ δεν πέφτεις έξω, … ότι λες βγαίνει! … Πέστα σε μένα, σε παρακαλώ, τώρα που δεν είναι εδώ ο πατέρας μου!...  Τον πήρε η άλλη μου αδελφή, που το σπίτι της είναι πιο δροσερό! …Μη με κρύψεις τίποτε! …Ώστε ο πατέρας μου έκοψε το νήμα της ζωής! …Το είδα γραμμένο σε χαρτί σου, το έχω στα χέρια μου! Να στο διαβάσω …Ορίστε…
…Έκοψε το νήμα της ζωής! …Εσύ δεν κάνεις λάθος στη διάγνωση! …Ό,τι λες,  βγαίνει!
Βγήκε και ένα αναφιλητό από το τηλέφωνο. Σίγουρα θα συνοδεύονταν και με κάποιο δάκρυ!
…Ο πατέρας μου δεν έχει ζωή… Έκοψε το νήμα της ζωής…
Κατάλαβα. …
Έριξα μια ματιά στα χαρτιά πάνω στο γραφείο! Οι μικροβιολογικές εξετάσεις με το 250 ζάχαρο του συνταξιούχου Βέτου,  ήταν εκεί!
Έψαξα για τα φραστικά μαργαριτάρια της πρωινής εκπομπής του τοπικού ραδιοφώνου.
Μάταια όμως.
Αντί αυτών βρήκα στο τραπέζι του γραφείου μου και τις άλλες αιματολογικές εξετάσεις του αγαπητού μου Βέτου, όλες καλές,  μόνον ζάχαρο 250 – δεν χάλασε δα κι ο κόσμος, για έναν παλιό διαβητικό  -  ενώ είδα να λείπουν οι σημειώσεις, με το ‘’έκοψε το νόημα της ζωής’’ και τα άλλα μαργαριτάρια της εκφωνήτριας, άσχετα με το περιστατικό του Βέτου. Τα πήρε μαζί του φεύγοντας, με κάποια σπουδή, πριν από λίγο από το ιατρείο, ο συνταξιούχος, μακαρίτης πλέον τώρα που τα γράφω, Βέτος από την Αντιγόνεια! Ίσως να έφταιγαν και οι αθώες, αλλά πιθανόν ενοχλητικές ερωτήσεις, του Τσαγκαλίδη, για τα γεγονότα της δεκαετίας ’40 – ’50!
Δόθηκαν οι εξηγήσεις στην χρυσή κόρη την Φρόσω του Δάμου, του ξάδερφου, πήραν βαθειά ανάσα ανακούφισης οι συγγενείς και ζήσαμε εμείς καλά και ο Βέτος με την οικογένειά του, για τα υπόλοιπα πολλά χρόνια, καλύτερα, να απολαμβάνει την σύνταξή του και την αγάπη των παιδιών του. Ακόμη και με ζάχαρο, πολύ πιο πάνω από 250 πολλές φορές.

   Κιλκίς Σεπτέμβριος 2017