Τελευταία γίνεται λόγος για προδοσία της Ελλάδας μέσω της παραχώρησης του ονόματος, της εθνότητα, και της γλώσσας της Μακεδονίας σε έναν σλάβικο και φανατισμένο λαό. Είναι όμως μόνο αυτό; Ας δούμε το θέμα πιο αναλυτικά. Προδότες πάντα υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν στη ροή της ιστορίας. Η προδοσία δεν χρειάζεται να γίνει εν μία νυκτί. Η προδοσία υπάρχει παντού όπως σε επίπεδο θρησκείας, γένους, κι έθνους. Προδοσία για παράδειγμα είναι η παραπαιδεία ή η αλλοίωση ιστορικών γεγονότων (καλή ώρα). Ή της θρησκείας η οποία βάλλεται από χίλιες δυό πλευρές ως κάτι παλιομοδίτικο και αντιπροοδευτικό και πλέον κάτι που δεν συνάδει με το προοδευτικό κράτος.
Γενικά όλοι θέλουν να είναι προοδευτικοί για κάποιο λόγο χωρίς να γνωρίζουν τί πραγματικά είναι η πρόοδος ή νομίζοντας πως η Ορθοδοξία, οι μαθητικές παρελάσεις και η ιστορία στα σχολεία είναι οι αλυσίδες που κρατάνε τον άνθρωπο υποδουλωμένο. Έχετε αλήθεια παρατηρήσει πως αντιπροοδευτικά χαρακτηρίζονται όλα όσα διέπουν το Ελληνικό κράτος από την σύστασή του; Επιπρόσθετα, προδοσία μπορεί να υπάρχει ακόμα και στον θεσμό της οικογένειας με τον εκφυλισμό του πρότυπου, για τον κόσμο, Ελληνικού οικογενειακού μοντέλου.
Η πολιτική των τελευταίων σαράντα χρόνων έχει βαλθεί να διαστρεβλώσει και τελικώς, σε βάθος χρόνου, να εξαλείψει όλα τα προαναφερθέντα. Μίλησα για δημοκρατία στην αρχή του συλλογισμού μου. Εάν θέλουμε ένα δημοκρατικό καθεστώς πρέπει να δούμε τις λειτουργίες μια δημοκρατίας. Η δημοκρατία λοιπόν δεν έχει αντικείμενο της την πρόκληση όλων των παραπάνω ειδικά όταν δεν της ανήκουν. Αντιθέτως, σκοπός της είναι να ενισχύει τα πολιτισμικά στοιχεία που διέπουν μια κοινωνία. Η δημοκρατία δεν πράττει παρανοϊκά και μυστικά, αλλά φανερά και με απόλυτη λογική και κριτική σκέψη πάντα με την συμβολή και συμβουλή του λαού που την αναδεικνύει.
Η δημοκρατία δεν υπακούει σε νόμους αλλά στην δικαιοσύνη ιδιαίτερα όταν το έννομο δεν είναι και δίκαιο. Η δημοκρατία δεν ψεκάζει και δεν δέρνει ανελέητα τον λαό που την πρεσβεύει. Η δημοκρατία δεν βρίζει και δεν χαρακτηρίζει απρεπώς έναν λαό που την αναζητά. Η δημοκρατία δεν έχει εγκάθετους, διαπλεκόμενους, μπαχαλάκηδες, άσυλα, λόμπι, και πολιτικά παιχνίδια αλλά διάυγεια και καθαρότητα. Η δημοκρατία διέπεται από ηθική, αξίες, ιδανικά, και κώδικες δεοντολογίας. Η δημοκρατία δεν καταστρέφει περιουσίες και ζωές. Η δημοκρατία δεν ωθεί μισό εκατομμύριο Έλληνες κι Ελληνίδες στη οικονομική μετανάστευση ενώ ταυτόχρονα ψάχνει για επενδύσεις, χιλιάδες στην αυτοκτονία και εξαθλίωση, και άλλους στην αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια. Η δημοκρατία έχει τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, εκπαίδευσης, και προστασίας του πολίτη, και ανάδειξης του πολιτισμού της χώρας στην οποία υπάρχει. Η δημοκρατία δεν έχει κυβερνήσεις οι οποίες προωθούν σχέδια τρίτων προβάλλοντάς τα ως “επιτυχίες” και μετά απλά καταρρέουν. Η δημοκρατία δεν τρομοκρατεί και δεν απειλεί. Η δημοκρατία προστατεύει τον πολίτη από κακόβουλες ενέργειες εναντίον του και δεν τον ωθεί στη προσωπική του παρακμή. Η δημοκρατία δεν υποδουλώνεται σε αγορές, χρηματιστήρια, και αξιολογήσεις. Η δημοκρατία δεν κατακερματίζει κοινωνίες σε κόμματα, ομάδες, πλούσιους, φτωχούς, θρήσκους και μή θρήσκους αλλά τους ενώνει κάτω από το πέπλο της πραγματικής προόδου. Η δημοκρατία δεν κρύβεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την τηλεόραση και πίσω από οχυρά των οργάνων της τάξης αλλά παρουσιάζεται περήφανη μπροστά στο λαό της. Η δημοκρατία δεν χρησιμοποιεί ιστορικά μνημεία και χώρους πολιτισμού ως κέντρα ανοησίας και θεατρινισμού. Η δημοκρατία δεν έχει απάνεμα λιμάνια και συμφωνίες με ψευδή στοιχεία ενάντια στη θέληση του λαού. Διότι εαν αυτό συμβεί δεν μπορεί να ονομάζεται δημοκρατία. Η μη χρήση του λαού στα εθνικά και πολιτισμικά ζητήματα παραπάμπει σε ένα μη δημοκρατικό πολίτευμα.
Εν κατακλείδι, δημοκρατία δεν υπήρχε, δεν υπάρχει, και δεν θα υπάρξει ποτέ. Αντιθέτως οι κοινωνίες εισέρχονται σε μια εποχή σκοταδισμού. Ίσως υπάρχει σε κάποιο βαθμό ένα μοντέλο δημοκρατίας ώστε να ικανοποιούνται υποσυνείδητα οι πλυθησμοί (π.χ. κάποια ελευθερία στο λόγο, τα Μ.Μ.Ε., δουλειά, παροχή χρημάτων και υπηρεσιών κλπ.).
Εάν μπορούσα να πάω παραπέρα τα λόγια του κ. Δανέζη, Αστροφυσικού που έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη περί της καρκινογόνας και καταστρεπτικής τολμώ να πω, εξάπλωσης του δυτικού πολιτισμού, εαν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτισμός, θα έλεγα πως η δημοκρατία δεν είναι πολίτευμα αλλά μία ουτοπική κατάσταση της κοινωνίας. Είναι μια ιδέα την οποία συνέλαβαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι σύμφωνα με την οποία η ένωση των διακριθέντων πολιτών με στόχους και ιδέες και η συμβολή των υπολοίπων θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη των κοινωνιών γύρω από τα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, και τον ουσιαστικό πολιτισμό γενικότερα. Και σε αυτή δεν συμβάλλει κανένας άλλος από τον ίδιον το λαο ο οποίος σε μια συνειδητοποιημένη και νοήμονα κοινωνία, πόλη, χώρα και σε όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινότητάς του, ενεργά και όχι παθητικά, αντιμετωπίζει τα πάντα με προβληματισμό και κριτική σκέψη προτείνοντας λύσεις οι οποίες είναι οι μέγιστες δυνατές για το σύνολο της κοινωνίας.
Ζούμε στην εποχή της κατάρρευσης των, δια της βίας, επιβαλλόμενων καθεστώτων στην κοινωνία. Με την πρόφαση της προοδευτικότητας, οι λαοί με συμπεριφορά σηψαιμικού, σαπίζουν και αυτοδιαλύονται αφού τελικώς το προοδευτικό αποδεικνύεται ταυτόχρονα εκφυλιστικό και καταστροφικό ή ως ένα κακώς υφιστάμενο παράλληλο σύμπαν για τους λαούς με ιστορία χιλιάδων ετών αφού εισάγει στην καθημερινότητα αυτών, έννοιες οι οποίες δεν συνάδουν με την φύση τους. Δυστυχώς οδεύουμε τάχιστα σε μία βίαιη στροφή των αξιών του ανθρώπου προς την κρεατοποίηση και τον ξεγυμνισμό του πνεύματος. Την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο, βιώνουμε μια απάνθρωπη εξαθλίωση του ανθρώπου μέσω της ατελείωτης δουλειάς ή πλέον δουλείας, των φόρων, των πληρωμών, των δανείων, των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, των κατασχέσεων, και οικονομικών σκανδάλων στα οποία ουδείς τιμωρείται (ή μάλλον μόνον ο πολίτης τιμωρείται). Ο φόβος ποτέ δεν ήταν στοιχείο δημοκρατίας. Η οικονομική υποδούλωση με ταυτόχρονο ξεπούλημα μιας χώρας δεν ήταν ποτέ στοιχείο της δημοκρατίας.
Ο βιασμός της συνείδησης και του πνεύματος του Έλληνα και της Ελληνίδας, και του κάθε ανθρώπου από τις εκάστοτε κυβερνήσεις δεν είναι στοιχείο δημοκρατίας. Όσο αυτά υπάρχουν δεν μπορούμε να ονομάζουμε ένα πολίτευμα δημοκρατικό. Η δημοκρατία είναι γέννημα ενός λαού και όχι ονομασία πολιτικής ατζέντας.