Πολλές φορές λέω στους γονείς οτι είναι σημαντικό και απαραίτητο, να επαινούμε τις θετικές συμπεριφορές και τα κατορθώματα των παιδιών μας. Κάθε φορά που δείχνουμε σεβασμό στα συναισθήματα τους, που τους δίνουμε την ευκαιρία να κάνουν μια επιλογή, να λύσουν ένα πρόβλημα, η αυτοπεποίθεση και η αυτοεκτίμηση τους μεγαλώνει. Ο σωστός έπαινος, έρχεται να επισφραγίσει λεκτικά αυτή τους την προσπάθεια. Λέγοντας σωστό έπαινο δεν εννοώ το “μπράβο” το “εύγε” το “υπέροχα”. Για παράδειγμα, η κόρη μου είχε κάνει μια άσκηση στο βιβλίο της μουσικοκινητικής στην οποία αφιέρωσε αρκετό χρόνο άλλα και χρώμα. Στα μάτια της φάνταζε καταπληκτική. Όταν το έδειξε στην κυρία της, της απάντησε οτι είναι “υπέροχο”. Η μικρή την κοίταξε και τη ρώτησε δηλαδή κυρία; Προφανώς η λέξη “υπέροχο” δεν την κάλυψε ή απλά την μπέρδεψε. Οταν μου το είπε, της ζήτησα να μου τη δείξει. 'Ηταν τρεις νότες που ζωγράφισε και έβαψε μόνη της. Της είπα : βλέπω τρεις μουσικές νότες που η μια διαφέρει απο την άλλη και η κάθε μια έχει ένα όμορφο διαφορετικό χρώμα. Φαίνονται πολύ όμορφες η μια δίπλα στην άλλη. Εσένα πως σου φαίνονται; Με κοίταξε και μου είπε “και εμένα μου άρεσαν πολύ μαμά όπως τις έκανα”. Αυτό που έκανα εκείνη τη στιγμή, ήταν να περιγράψω την εικόνα που είχα μπροστά μου. Τότε πραγματικά κατάλαβε οτι μου άρεσε, και παίνεψε τον εαυτό της για την καλή δουλειά που είχε κάνει.
Κατά τον ίδιο τρόπο, γινόμαστε περιγραφικοί σε οποιοδήποτε κατόρθωμα του παιδιού μας. “Βλέπω έβαλες την μπλούζα σου με το καρτελάκι απο την πίσω μεριά”, “κατάφερες και κούμπωσες το παντελόνι σου”, “ τελείωσες τα μαθήματα σου πιο νωρίς και σου μένει χρόνος για παιχνίδι”. Στην ουσία κάνετε μια θετική αντανάκλαση στη συμπεριφορά που βλέπετε και βοηθάτε το παιδί σας να συνειδητοποιήσει τη έχει κατορθώσει. Με αυτόν τον τρόπο, επιβεβαιώνει τον εαυτό του οτι τα καταφέρνει, οτι έχει δυνατότητες, και ικανότητες για υψηλότερους στόχους.