Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 8:59:29 πμ
Κυριακή, 01 Μαρτίου 2020 21:48

Ευρωπαϊκό, όχι Ελληνικό!

Γράφει ο Παναγιώτης Αδάμος.

 
1. Αν τα επόμενα 24ωρα φθάσουν στα σύνορα πολλές χιλιάδες μεταναστών και προσφύγων, ο ελληνικός στρατός δεν θα μπορεί επ' αόριστον να τους σταματήσει, ιδίως μάλιστα αν χιλιάδες θα προσπαθούν να μπουν και από τη θάλασσα. Δεν είναι δυνατόν να φυλάσσονται εκατοντάδες χιλιόμετρα θαλάσσια σύνορα επ' αόριστον.
2. Τι μπορούμε να κάνουμε; Πρώτον, να απαιτήσουμε από την Ε.Ε. εντος 10 ημερών να υπάρξει επίσημη ανακοίνωση ότι δέχονται την ισότιμη κατανομή των μεταναστών στα 27 κράτη-μέλη.
3. Πιθανότατα το αιτημά μας δεν θα γίνει δεκτό. Τότε θα πρέπει να κάνουμε το εξής (ή ΝΑ ΑΠΕΙΛΗΣΟΥΜΕ ότι θα το κάνουμε) : να ανοίξουμε τα σύνορα, να παραλάβουμε τους μετανάστες, να τους βάλουμε σε λεωφορεία και φορτηγά και, οργανωμένα, να τους  πάμε στα σύνορα με Βουλγαρία και Βόρεια Μακεδονία, όπου θα τους αφήσουμε να πάνε στη "νεκρή ζώνη" των συνόρων. Δηλαδή να κάνουμε ό,τι ακριβώς κάνει η Τουρκία σε εμάς. Να χτυπάνε την πόρτα της Βουλγαρίας και της Βόρειας Μακεδονίας και όχι την πόρτα της Ελλάδας.
4. Επειδή η Ε.Ε. θα αντιδράσει σε αυτό,εμείς θα απαντούμε:
α) Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε όλο αυτό το πλήθος, εφόσον η Ε.Ε. αρνείται την ισότιμη κατανομή μεταξύ των 27 κρατών-μελών.
β) Δεν μπορούμε να κρατάμε επ' αόριστον σε διαρκή κινητοποίηση τον στρατό μας και να έχουμε συγκρούσεις και συμπλοκές με τους μετανάστες στα σύνορα επί καθημερινής βάσης.
γ) Η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών και προσφύγων δεν επιθυμεί να μείνει στην Ελλαδα αλλά να πάει στη Γερμανία και γενικά στη Βόρεια Ευρώπη. Και εφόσον όλοι (πρέπει να ) σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει η επιθυμία των μεταναστών και προσφύγων να γίνει σεβαστή.
Φυσικά η Ε.Ε. θα αντιδράσει εναντίον της Ελλάδας αν κάνουμε κάτι τέτοιο. Αλλά αν προβάλουμε το ζήτημα δίνοντας έμφαση στα 3 παραπάνω σημεία (τα α, β και γ) θα κινητοποιηθεί ενα μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης εναντίον των κυβερνήσεών τους και έτσι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα στριμωχτούν.
Πρέπει, με λίγα λόγια, να κάνουμε το πρόβλημα ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό (διότι εκ των πραγμάτων δεν είναι ελληνικό).
Αυτή η επιλογή είναι δύσκολη βέβαια, αλλά ειναι η μόνη που έχουμε, αν τις επόμενες μέρες φθάσουν στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες και η Ε.Ε. εξακολουθεί να αρνείται την κατανομή τους στο σύνολο των 27.
Επειδή ίσως κάποιοι αντιτείνουν ότι τα προτεινόμενα παραβιάζουν συμφωνίες ή συνθήκες, απαντώ ότι η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ δύο πλευρών (της Τουρκίας και της Ε.Ε.) από τις οποίες η μεν πρώτη (η Τουρκία) παραβιάζει συμφωνίες που έχει υπογράψει (τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας) η δε δεύτερη (η Ε.Ε.) παραβιάζει την αρχή της αλληλεγγύης και της κοινής λογικής, αρνούμενη την ισότιμη κατανομή των προσφύγων και μεταναστών. Προσωπικά δεν βρίσκω τον λόγο για τον οποίο η Ελλάδα θα έπρεπε να βαδίσει "με το σταυρό στο χέρι", αν αυτή η επιλογή δημιουργεί σαφώς αρνητικές επιπτώσεις εις βάρος της.
Εδώ και 10 χρόνια, οι ελληνικές ηγεσίες ακολουθούν το δόγμα: "θυσία της Ελλάδας για να μην κινδυνεύσει η Ε.Ε.".
Αυτό εν πολλοίς έγινε με τα μνημόνια: θυσιάστηκε η ελληνική οικονομία με μέτρα που όλοι γνώριζαν εξ αρχής οτι ήταν λανθασμένα και ακατάλληλα, προκειμένου να μην κινδυνεύσει η Ευρωζώνη. Το ομολογούν βασικοί πρωταγωνιστές, όπως το ΔΝΤ.
Τωρα, ακολουθούμε την ίδια λογική: δεχόμαστε όλους τους μετανάστες ή χτυπιόμαστε μαζί τους στα σύνορα ή στέλνουμε δυνάμεις εναντίον των κατοίκων των νησιών μας, προκειμένου να μην απειληθεί η Ε.Ε.
Πρέπει να τολμήσουμε να γίνουμε δυσάρεστοι, αλλιώς αυτοκαταστρεφόμαστε.