Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 8:01:21 πμ
Σάββατο, 09 Φεβρουαρίου 2019 19:28

Φάκελος Αδέσποτα!

Γράφει η Παναγίτσα Μιχαήλου.

 

Εδώ περίπου κι ένα μήνα στην πυλωτή της πολυκατοικίας που μένω είδα μιαν εικόνα που ακόμα με στοιχειώνει. Τρεις αδέσποτους σκύλους, από τους οποίους ο ένας με αστραπιαία ταχύτητα σβέρκωσε μια γάτα, που δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Κατάλαβα τι επρόκειτο να ακολουθήσει και του 'δωσα μια στο κεφάλι. Εκείνος δεν την άφησε κι άρχισε να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα. Πίσω του ακολουθούσαν κι οι άλλοι δύο.


Για μέρες ήμουν γεμάτη ενοχές. Ενοχές που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι γι αυτό το άτυχο ζώο. Όσες όμως ενοχές κι αν είχα, άλλο τόσο δεν μπορούσα να τα βάλω μ’ ένα σκύλο που η πείνα του ξύπνησε τα πιο άγρια ένστικτα επιβίωσης.
Προσπαθώντας να ξορκίσω από το μυαλό μου εικόνες σαν κι αυτή, επιχειρώ μια προσέγγιση στο θέμα: Αδέσποτα. Ένα θέμα που ο τρόπος που το χειρίζονται οι αρμόδιοι φορείς αποδεικνύει το επίπεδο της ευαισθησίας και του πολιτικού τους πολιτισμού.
Σ’ ένα κράτος που σκαλώνει σε γραφειοκρατικές διαδικασίες, νόμους κι αντί νόμους, προσπαθούν να βρουν ευέλικτους τρόπους και να κινηθούν φιλοζωικές και ιδιώτες. Ιδιώτες που η ευαισθησία τους και το συναίσθημα της προσφοράς σε τούτα τα από όλους παρατημένα πλάσματα, τους κάνει να πληρώνουν από την τσέπη τους τ’ αντίδοτα από τις φόλες και τους κτηνιάτρους που συνεφέρουν τα σκυλιά, που πέφτουν θύμα του κάθε διεστραμμένου μυαλού, που μόνο με το να σκοτώσει νοιώθει ανώτερος. Πριν αρκετά χρόνια οι φόλες έκαναν γνωστό το νομό μας στα κανάλια με την κίνηση των φιλόζωων να ξαπλώσουν τα πτώματα των σκύλων στα σκαλιά του Δημαρχείου. Ετσι! Σαν μια διαμαρτυρία πρωτότυπη για κείνους που έσπειραν τόσο θανατικό δίχως τύψεις. Γύρω από τις φόλες που έπεσαν τότε και που ακόμα πέφτουν, πλανιούνται υποθέσεις, υποψίες, υπόνοιες κι ενδεχόμενα, που ως ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, ενίοτε και αγνοούνται, διότι μέχρι αποδείξεως του εναντίου αθώοι άπαντες.
Στην προσπάθειά μου να κάνω κάτι σαν έρευνα, για το που βρίσκεται σήμερα το επίπεδο φροντίδας των αδέσποτων, είχα μια κουβέντα κατατοπιστική με τη Σώτη, την υπεύθυνη της Φιλοζωικής στο νομό, που μαζί με όλους όσους δραστηριοποιούνται κάνουν έργο που ξεπερνά τον εαυτό τους. Κι ο Δήμος, όσο μου είπε, έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει, αλλά υπάρχουν φορές που τους δένουν τα χέρια νόμοι κι αντινόμοι. Κι έτσι οι προσπάθειες μπλοκάρουν στις διαδικασίες. Και σ’ ένα Δημόσιο τομέα με μνημονιακούς νόμους ακόμα σε ισχύ ουδείς αναλαμβάνει το ρίσκο να αυτοσχεδιάσει για να βρει λύσεις, σ’ ένα πρόβλημα που διαιωνίζεται λόγω της ανθρώπινης επιπολαιότητας, που αντιμετωπίζει τα ζώα σαν τα παιχνίδια που τα παρατάνε επειδή τα βαρέθηκαν...
Τι να πρωτοκάνουν κι οι Φιλοζωικές; Να βρίσκουν πόρους να περιθάλπουν, να σιτίζουν ή να συνεφέρουν από τα δηλητήρια τα ζώα που γίνονται οι σάκοι του μποξ, για το κόμπλεξ κατωτερότητας του καθενός, που με το να σκοτώνει και να ξεσπάει στα ζώα, ξεχνάει τη θλιβερή του μετριότητα;
'Οπως είπε κι η Σώτη, όλα ξεκινούν από την ενημέρωση. Γιατί η αγάπη ή αντιπάθεια στα ζώα είναι κάτι που μπορεί να περάσει από τους γονείς στα παιδιά. Ενημέρωση λοιπόν και προγραμματισμός ελέγχου του πληθυσμού των αδέσποτων μέσω των στειρώσεων. Κι επίσης συνεχής αγώνας να αμβλυνθούν οι γραφειοκρατικές αρτηριοσκληρώσεις, για να γίνουν οι κινήσεις που πρέπει και να ενισχυθούν οι οικονομικοί πόροι για τη σίτιση και την περίθαλψή τους.
Σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Νορβηγία, δεν υπάρχει ούτε ένα αδέσποτο. Όλα φιλοξενούνται σε ειδικούς χώρους κι όποιος θέλει να υιοθετήσει παίρνει από κει. Ενώ στη Γαλλία ήδη εφαρμόζεται πλήρως το πρόγραμμα καταγραφής και ελέγχου πληθυσμού των αδέσποτων και όχι μόνο. Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ακόμα δρόμο πολύ. Γιατί έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε όλους εκείνους που νομίζουν ότι ο κόσμος φτιάχτηκε μόνο για τα στενά όρια του εγώ τους. Και που χρησιμοποιούν προκαταλήψεις μικροβιοφοβίας για να μην παραδεχτούν ούτε στον εαυτό τους ότι τους ενοχλούν στειρωμένα κι ακίνδυνα πλάσματα και μόνο που υπάρχουν. Όλους εκείνους που κάνουν πολιτική εκφράζοντας άποψη για το αν ένας χώρος κάνει η δεν κάνει για κυνοκομείο και που πίσω απ τις όποιες αντιρρήσεις που προβάλλουν κρύβεται αποκλειστικά και μόνο μικροψηφοθηρική εξυπηρέτηση ημετέρων. Και κάπως έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται κι αυτοί που πρέπει να βρουν τρόπο να ισορροπήσουν ανάμεσα σε τόσες αντιξοότητες είναι οι ιδιώτες και οι φιλοζωικές. Τώρα βέβαια ίσως πουν κάποιοι, εγώ δε θέλω ζώα στο σπίτι. Από το δε θέλω όμως μέχρι το βασανίζω και σκοτώνω υπάρχει τεράστια απόσταση.
Όμως, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να καταλαγιάσουμε τα ένστικτα επιβίωσης ενός πεινασμένου σκύλου πρέπει πρώτα να έχουν καταλαγιάσει τα δικά μας. Τα δικά μας, που στα χρόνια των μνημονίων ιδιαίτερα μας ελέγχουν, μας καθοδηγούν και μας εγκλωβίζουν στα όρια του δικού μας εγώ και της δικής μας επιβίωσης. Γιατί κι η κοινωνία μας έχει άρωμα πεινασμένου σκύλου μιας και το εμείς έχει εξασθενήσει κι όλοι πορευόμαστε με τη λογική του, μακριά από μας. Και κάπως έτσι το δίκιο του ισχυρότερου καλά κρατεί αναγκάζοντας τον καθένα από εμάς να νοιάζεται για την δική του επιβίωση προβολή και καταξίωση, μέσα από έναν ανταγωνισμό που μερικές φορές δεν είναι δίκαιος.
Και η πολιτική σήμερα από τα ίδια άγρια ένστικτα επιβίωσης κυριαρχείται. Γι’ αυτό και δε μιλάμε πλέον για πολιτική των ιδεών, αλλά για πολιτική των προσώπων. Για όλους εκείνους τους περιπλανώμενους πολιτικάντηδες που σεργιανίζουν από παράταξη σε παράταξη με τα σταυρουδάκια τους στην πλάτη και με το αζημίωτο, για να γίνουν ρυθμιστές στις ζωές τις δικές μας. Για όλους εκείνους που η πείνα για επιβολή, εξουσία, χρήμα και δύναμη τους κάνει εξαιρετικά ευρηματικούς σε μαγειρέματα και ίντριγκες, που θα τους επιτρέψουν να βρεθούν στα γεγονότα σαν πρωταγωνιστές, πρόθυμοι ν’ ανταλλάξουν με οποιοδήποτε τίμημα λίγη παράταση πολιτικού βίου. Σε τι διαφέρουμε λοιπόν από τ’ αδέσποτα, όταν κυριαρχούν κι εμάς τα ίδια άγρια ένστικτα επιβίωσης; Ίσως μόνο σε ένα. Εμείς έχουμε δύναμη κι αυτά αδυναμία. Εμείς μπορούμε να παίξουμε με την εμπιστοσύνη τους κι εμείς αποφασίζουμε για την τύχη τους.
Και το πως θα τους φερθούμε είναι αυτό που θα κατατάξει κι εμάς στην ανάλογη κατηγορία: άνθρωπος ή ζώο!

Έκθεση εικόνων