Εξίσου σημαντικό πολιτικό στοιχείο, αποτελεί η διακηρυγμένη θέση και των δύο εκπροσώπων του διπολισμού, ότι θέλουν να κατευθυνθούν προς τον πολιτικό χώρο του Κέντρου. Η μεν Νέα Κεντροδεξιά μέσω της πολιτικής και στελεχιακής διεύρυνσης καθώς και του περιεχομένου της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, η δε Νέα Κεντροαριστερά μέσω, κυρίως, πολιτικής και οργανωτικής μετεξέλιξής της, ολοκληρώνοντας μια διαδρομή μετατοπίσεων, που ξεκίνησε με την θεαματική στροφή του 2015.
Σ’ αυτό τον ανταγωνισμό για την κεντρώα επικράτηση και ηγεμονία, η κάθε παράταξη διαθέτει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Θεωρώ ότι ο επιχειρούμενος κεντρώος μετασχηματισμός της Κεντροδεξιάς, έχει έντονα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, διότι αντιστοιχείται με αυτό που συμβαίνει διεθνώς ως σύγκλιση της Χριστιανοδημοκρατίας-Σοσιαλδημοκρατίας. Έτσι δημιουργείται μια Νέα Κεντροδεξιά, με βαθύτερο υπόβαθρο την σύγκλιση των κλασικών και κεϋνσιανών μοντέλων, ως νέα μείγματα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής.
Αυτή η εξέλιξη, αν συνδυαστεί και με την εξισορρόπηση στα θέματα των εθνικών ζητημάτων και της ασφάλειας, προσδίδει μεγαλύτερο βάθος και στερεότητα στην σύγχρονη συντηρητικοφιλελεύθερη ατζέντα. Πού εντοπίζεται το μειονέκτημα; στην υπερβολή του τεχνοκρατισμού που προβάλλει η Κεντροδεξιά στα πλάνα της. Υποβαθμίζει το πολιτικό στοιχείο και αυτό θα το βρει μπροστά της. Χωρίς ενδυνάμωση του πολιτικού στοιχείου στην σχέση του με τον κεντρώο τεχνοκρατισμό, θα δυσκολευτεί πολύ να διεκπεραιώσει επιτυχώς τις μεταρρυθμιστικές τομές και να ξεπεράσει τις αντιστάσεις που θα συναντήσει στο δρόμο της.
Αντίθετα, η κεντρώα μετεξέλιξη της υπαρκτής Κεντροαριστεράς, φαίνεται να συντελείται κυρίως σε στελεχιακό, οργανωτικό και, εντέλει, κομματικό επίπεδο. Δεν περιλαμβάνει, τουλάχιστον προσώρας, σοβαρές ιδεολογικές και προγραμματικές μετατοπίσεις. Η ιδεοληπτική εμμονή στην εκφορά ενός παρωχημένου αντινεοφιλελεύθερου αφηγήματος της δεκαετίας του 1980 αν συνεχιστεί, θα ακυρώνει την οποιαδήποτε ιδεολογική ανανέωση του κεντροαριστερού λόγου, που δείχνει αγκυρωμένος στην ήδη απελθούσα μεταπολεμική σοσιαλδημοκρατία. Μια οργανωτική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Τσίπρα, ώστε να συμβληθεί μελλοντικά με τους χώρους του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ και του ΜΕΡΑ 25, δεν αποτελεί σύγχρονη πολιτική πρόκληση που θα συγκινήσει.
Άρα η Κεντροαριστερά θα δυσκολευτεί να οργανώσει σύντομα την κυβερνητική επαναφορά της και θα προσβλέπει μόνο στον φθοροποιό χρόνο. Αντίθετα, η Κεντροδεξιά διαθέτει μεγαλύτερης εμβέλειας πλεονεκτήματα στις τάξεις της, προγραμματικού βάθους και ζωτικού πολιτικού χώρου. Είναι στο χέρι της να μετατρέψει τη σημερινή της υπεροχή σε κυριαρχία, αν κατανοήσει επί της ουσίας την προτεραιότητα της πολιτικής. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο γι’ αυτήν, γιατί συνήθως οι κυβερνήσεις χάνουν όταν δεν εμπεδώνουν σύντομα την πολιτική τους κυριαρχία.
Στον χώρο του πολιτικού και κοινωνικού Κέντρου, ο δεύτερος γύρος έχει ήδη αρχίσει. Το ενδεχόμενο κανείς από τους δύο πόλους να μην καταφέρει να εκφράσει τον απαιτητικό κόσμο του κέντρου, είναι υπαρκτό. Και τότε θα αναζητηθεί μια πραγματικά σύγχρονη τρίτη λύση.