Η συνείδηση της ευθύνης, το αίσθημα του καθήκοντος, θεωρούνταν ανέκαθεν βασικές αρχές της αγωγής των πολιτών. Διότι, αυτές οι κοινωνικές αρετές είναι εκείνες που προδιαγράφουν, ανάλογα με την καλλιέργειά τους, το μέλλον της πολιτείας. Πώς όμως, μπορεί να καλλιεργηθεί η διαπαιδαγώγηση στην εκτέλεση του καθήκοντος και στην ανάπτυξη του αισθήματος της ευθύνης; Για τον Αθηναίο φιλόσοφο Πλάτων, η παιδεία αποτελούσε έκφραση της πολιτικής και αντίστροφα, όλη η ουσία της πολιτικής είχε ως τελικό στόχο της παιδεία. Και αναφέρομαι στην παιδεία, στην καλλιέργεια και όχι στην συσσώρευση γνώσεων, η οποία όπως υποστήριζε Σωκράτης, δεν αποτελεί από μόνη της δείγμα μόρφωσης.
Είναι λοιπόν χρέος, της δημοκρατικής πολιτείας, μέσα από τα θεσμοθετημένα - δημοκρατικά όργανα που διαθέτει, να ενδυναμώσει το συναίσθημα της αυτοσυνειδησίας και της συνευθύνης του λαού. Το αίσθημα αυτό της συνευθύνης, της ανάγκης για κοινωνικό προβληματισμό, πρωτίστως αναπτύσσεται μέσα από την διάθεση για συμμετοχή, για διατύπωση απόψεων, για κοινωνικό προβληματισμό. Δεν αναφέρομαι, λοιπόν, τόσο στην συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες, αλλά στην συμμετοχή στα δημοκρατικά – θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας, όπως είναι το δημοτικό συμβούλιο. Αναφέρομαι, με άλλα λόγια, στην διάθεση του πολίτη-δημότη να συμμετέχει στο ύψιστο όργανο πολιτικού προβληματισμού του δήμου στον οποίο ανήκει, να παρακολουθήσει τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, να ακούει τις τοποθετήσεις των δημοτικών συμβούλων τους οποίους αναδεικνύει με την ψήφο του, να νιώθει ότι είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού αυτού οργάνου, και όχι αποκομμένο τμήμα του. Ακόμη, να διατυπώνει ερωτήσεις, να διατυπώνει τον προβληματισμό του , να γίνει, δηλαδή, συνυπεύθυνος στην χάραξη της πορείας του Δήμου.
Την δυνατότητα αυτήν, την παρέχει ο Κανονισμός του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου μας, στο άρθρο 13, ‘’Ώρα των πολιτών - Ακροατήριο’’, το οποίο παρέχει στον δημότη την δυνατότητα να διατυπώσει ερωτήσεις – προτάσεις προς το δημοτικό συμβούλιο. Η ίδια λοιπόν, η λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου, μπορεί να αποτελέσει αρωγό στην ανάπτυξη της συνευθύνης των δημοτών. Είναι κατά την γνώμη μου, όπως χαρακτηριστικά ανέφερα στην πρώτη μου συνεδρίαση, στις 18 Φεβρουαρίου του 2019, η πιο σημαντική στιγμή του δημοτικού συμβουλίου, η στιγμή που ο δημότης παίρνει τον λόγο.
Η ΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, είναι μια ώρα πραγματικού πολιτικού προβληματισμού, μακριά από το «άρτος και θεάματα» που τόσο τραγικά παραδείγματα έχει αφήσει στην ιστορία των λαών. Το άρθρο μου λοιπόν αυτό, αποτελεί προτροπή και ταυτόχρονα παρότρυνση, προς τις συνδημότισσες και τους συνδημότες μου. Για εμάς που, όπως έγγραφε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο περιοδικό «Ευθύνη» το 1981, ’’κατοικούμε σε αυτό το κομμάτι της γης, όπου οι άνθρωποι έγιναν για πρώτη φορά πολίτες, όπου ο διάλογος, η αμφισβήτηση, η έρευνα γεννήθηκαν για πρώτη φορά στον κόσμο και όπου στην ακρότητα και στον φανατισμό αντιπαρατάχθηκε το μέτρο’’, για εμάς η συνευθύνη για τα πολιτικά πράγματα του τόπου μας είναι ύψιστο χρέος.