Από τους πιο φιλότιμους και εργατικούς υπαλλήλους του Δήμου, ο Γιάννης, ήταν ένας καλός γείτονας και καλός Πόντιος Κιλκισιώτης. Τον θυμούνται όντας στη σύνταξη οι νεώτεροι, μεγάλο πλέον στην ηλικία, ύστερα από τριάντα  - και, χρόνια δουλειάς στο Δήμο του Κιλκίς. Προσλήφθηκε ως εργάτης, κλητήρας, φύλακας, άνθρωπος για όλες τις βοηθητικές δουλειές, που μπορούσε να υποθέσει κανείς! Με τους προϊσταμένους του πειθαρχικός και τους συναδέλφους του αγαπητός ο Γιάννης. Στόμα είχε και μιλιά, ιδιαίτερα αντιλογία, δεν είχε! Χατήρι Δημάρχου, δε ‘χάλαγε’… Ας είναι η μικρή αυτή αναφορά ένας καλός λόγος για καλό κατευόδιο στο χωρίς γυρισμό ταξίδι.
   Νέος ακόμη στη Δημαρχία ο Γιάννης, χρειάσθηκε κάποια φορά, τότε που ζήτησε την άδειά του ο κανονικός φύλακας του υδραγωγείου, κάτω στην  Ποταμιά*, ο δήμαρχος να φροντίσει  για τον αντικαταστάτη του.  Δεν σκέφτηκε άλλον, από τους λίγους που είχε τότε, παρά τον πρόθυμο, πειθήνιο και ‘απιταχτούμενο’** Γιάννη.  Που βέβαια ο Γιάννης Π. δέχθηκε χωρίς να δυστροπήσει! Ήταν βλέπετε και δήμαρχος ο επιβλητικός Πύρρος, που δύσκολα μπορούσε κανείς να του χαλάσει χατίρι.
   Όμως τις επόμενες μέρες ο Γιάννης αδιαθέτησε. Κάτι φαίνεται τον ενόχλησε, μπορεί κάποιο φαγητό, ίσως ο εκκωφαντικός θόρυβος από τα μοτέρ των αντλητικών μηχανών  και ο καλός μας Γιάννης, εκτός από ιλίγγους, ένοιωθε αστάθεια, κοιλιακά ενοχλήματα και μεγάλη εξάντληση.
   Φαρμακοποιός ο δήμαρχος Πύρρος Μισσόπουλος, τον έστειλε στον γείτονά του γιατρό Αθανασιάδη, Θρακιώτη, γιατρό του ΠΙΚΠΑ, με ιατρείο τα τελευταία χρόνια, στα μκρά καταστήματα της Μητρόπολης στη Βενιζέλου.
   Δεν ήθελε να βγει ελεύθερος ιατρού ο Γιάννης και να αφήσει το υδραγωγείο της πόλης χωρίς φύλακα Χριστουγεννιάτικα. Πολύ περισσότερο δεν ήθελε να περάσει από το νου του Δήμαρχου και των άλλων υπαλλήλων η σκέψη, ότι ο Γιάννης Π. κάνει ‘κοπάνα’ μέσω γιατρού! Μακράν αυτού τέτοιες συμπεριφορές.
   …Μέχρι να πάρει σύνταξη, τίμησε το ψωμί που έφαγε από την Δημαρχία, έλεγε ο επόμενος δήμαρχος Νίκος Αγγελίδης 1974 – 1982, (+2005). Είναι εκείνος, που αποκάλυψε στους εγκαταλελειμμένους φακέλους, μία ημέρα που τους ανακάτευε από περιέργεια, μια ξεθωριασμένη ιατρική γνωμάτευση: Την πήρε στα χέρια του, την τίναξε και την διάβασε…
   …Ο ασθενής  Π. Ιωάννης, δημοτικός υπάλληλος. …πάσχει από οξεία γαστρεντερίτιδα, μετά ιλίγγων. …Συνεπεία αυτών ο ασθενής δεν δύναται να διανύσει(!) απόσταση 4700 μέτρων μετά επιστροφής!...
   Αυτά έγραφε, μέσες άκρες η ιατρική γνωμάτευση, έλεγε ο Αγγελίδης!
   Ναι, (4700μ.) τέσσερις χιλιάδες επτακόσια μέτρα! Μόνον αυτά! Όχι άλλα 4700 της επιστροφής! Αριθμητικώς και ολογράφως!  Υπογραφή Παναγιώτης Αθανασιάδης – ιατρός παθολόγος, Κιλκίς.
  … Έλα εδώ βρε Γιάννη, κάλεσα μια μέρα, έξω από το ΚΑΠΗ, τον συνταξιούχο πλέον, πρώην δημοτικό υπάλληλο, σαράντα χρόνια αργότερα και εξήγησέ με το περιστατικό του υδραγωγείου… Και ο ειλικρινής Γιάννης με το αδιόρατο χαμόγελο, μου απάντησε:
   …Δεν ήθελα να βγω ελεύθερος ιατρού, δήμαρχε. Το είπα στον γιατρό Αθανασιάδη. Τον θυμάσαι εκείνον τον γιατρό με το μόνιμο χαμόγελο. Εκείνον με τα καλαμπούρια και τα ανέκδοτα. Όμως καλά - κακά, κουτσά -  στραβά, το πρωί θα πήγαινα από το σπίτι στο υδραγωγείο. Φοβόμουνα την επιστροφή το βράδυ. Ιδίως τα χειμωνιάτικα σκοτεινά βράδια του Δεκεμβρίου, μετά από πολύωρη μοναχική υπηρεσία και από πάνω να βουίζουν τα αυτιά μου από τις μηχανές! Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και τηλέφωνα τότε. Φοβόμουν, μήπως μείνω εκεί ή στο δρόμο και δε με πάρει χαμπάρι κανείς! Είχα οικογένεια και ήμουν νέο παιδί! Ένοιωθα μεγάλη εξάντληση!
   Ένοιωσε και ο γιατρός το πρόβλημά μου και πήγε να το δέσει καλύτερα. Να γίνει πιστευτός στον Δήμαρχο!
   Δεν τον άφησα να συνεχίσει τον Γιάννη. Άρχισα να μπαίνω και εγώ… Τα έγραψε έτσι, ο μακαρίτης πλέον, αλλά γνωστός και αγαπητός εν όσω ζούσε, γιατρός Παναγιώτης Αθανασιάδης, όπως τα έλεγαν οι αρχαίοι. …Ήξεις, αφήξεις, ου θνήξεις εν … (υδραγωγείω) ή όπως έλεγαν αργότερα, ναι μεν, αλλά… Μπορεί να πάει, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει… Γι’ αυτό και αποφάνθηκε σολομώντεια:
  … Οι δυνάμεις του υπαλλήλου είναι τόσες, όσες αρκούν να βαδίσει 4700 μέτρα χωρίς επιστροφή! Τόση ήταν και είναι η απόσταση του υδραγωγείου από το Κιλκίς. (την επιβεβαίωσα και εγώ, τριάντα χρόνια αργότερα, με τον δείκτη του αυτοκινήτου!).
   Είναι σα να έλεγε: Άκουσε Δήμαρχε Πύρρο,  ο υπάλληλός σου μπορεί, αν τον επιμείνεις, να πάει μέχρι εκεί, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει, διότι θα εξαντληθούν οι δυνάμεις του, που τις μέτρησα και τις βρήκα λίγες, αρκούνε μόνο για 4700 μέτρα και τα διπλά για την επιστροφή! Σαν να του έλεγε: Από κει και πέρα ξέρεις εσύ! Το κρίμα στο λαιμό σου!
   Αυτά έλεγε στη γνωμάτευση ο γιατρός Αθανασιάδης και ο δήμαρχος Πύρρος, μπορεί να γέλασε, αλλά τα σεβάστηκε και απέσυρε τον Γιάννη. Αυτός ήξερε και τον ειλικρινή εργάτη Γιάννη και τον καλόψυχο θρακιώτη γιατρό Παναγιώτη!
   Χρόνια αργότερα ο Νίκος Αγγελίδης***, που ανέσυρε  την γνωμάτευση, (πρέπει να σώζεται στο αρχείο του), κάθε φορά που αναφερόταν σε εξόφθαλμες και παιδαριώδεις δικαιολογίες υπαλλήλων, αλλά και την φανερή ευκολία των γιατρών να συνδράμουν, όποιον τους ζητήσει ιατρική κάλυψη, θυμόταν το περιστατικό με τον Γιάννη και ξεσπούσε στα γέλια. Περισσότερο να σχολιάσει την μωρολογία των ιατρών! (Αν και οδοντίατρος ο ίδιος!). Και να, που ο Γιάννης ποτέ δεν αρνήθηκε το συμβάν και να το επιβεβαιώνει! Ήταν μάλιστα, όπως μου εξομολογούνταν, όχι μόνον ευχαριστημένος, αλλά και υποχρεωμένος στον μακαρίτη πλέον γιατρό Παναγιώτη Αθανασιάδη****, αλλά και στον Δήμαρχο Πύρρο Μισσόπουλο*****.

   *Υδραγωγείο Κιλκίς, στην κοίτη του Γαλλικό ποταμού μεταξύ Σεβαστού -  Ποταμιάς. Οι γεωτρήσεις, το φράγμα, οι αντλητικές (και πολύ θορυβώδεις μηχανές) εγκαταστάσεις, ως και ο αγωγός μέχρι τον Άη – Γιώργη, έγιναν επί δημαρχίας Στυλιανού Χαριτίδη (1958 – 1964). Διέθεταν μόνιμο φύλακα για ευνόητους λόγους φύλαξης. Μετά την σύσταση της ΔΕΥΑΚ, επί ημετέρας δημαρχίας, εκσυγχρονίσθηκε ο μηχανολογικός εξοπλισμός και καλύφθηκε ηλεκτρονικά η ασφάλειά του.
**απιταχτούμενος: ο εκτελών πρόθυμα εντολές και θελήματα. (από το ρήμα απιτάζω και τούτο από το αρχ. επιτάσσω = εντέλλομαι, παραγγέλω).
*** Νίκος Αγγελίδης, (1930 – 2005): Οδοντίατρος, σημαντικός κοινωνικός παράγων του Κιλκίς, πρώτος αιρετός δήμαρχος Κιλκίς μετά την μεταπολίτευση (1975 – 1982)
****Αθανασιάδης Παναγιώτης (1908 -1988): Παθολόγος γιατρός στο Κιλκίς, θρακικής καταγωγής, πατέρας του συμμαθητή μας Μανώλη (Καή). Διετέλεσε προϊστάμενος της υγειονομικής υπηρεσίας του ΠΙΚΠΑ Κιλκίς.
***** Μισσόπουλος Πύρρος (1914 – 1984): Φαρμακοποιός, πολίτικης καταγωγής, Δήμαρχος Κιλκίς 1969 – 1974, πατέρας του Στέφανου. Το φαρμακείο καταρχήν στη γωνία των οδών Καλούδη και Γ. Καπέτα και αργότερα γωνία 21ης Ιουνίου και Βενιζέλου.

   Κιλκίς Δεκέμβριος 2017