Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Παρασκευή, 09 Φεβρουαρίου 2018 22:37

‘‘Κκόπρον’’ αραεύω

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

 

Ο μακαρίτης από χρόνια τώρα Π. Π. ήταν γνωστός εν ζωή σε όλους στο Κιλκίς, ως ένας από τους καλύτερους εμπόρους γενικού εμπορίου. Ήταν πολύ καλός οικογενειάρχης και καλός Πόντιος χριστιανός, θυμόσοφος και ετοιμόλογος, από τους συμπαθέστερους Κιλκισιώτες της πρώτης γενεάς. Ήταν δε και συμπατριώτης του μακαρίτη πατέρα μας, ως Όρντουλης της ευρύτερης ενδοχώρας των Κοτυώρων.


   Από τον καιρό που εγκαταστάθηκα ως ιατρός στο Κιλκίς, πολλές φορές τύχαινα της προτίμησής του, όταν χρειαζότανε ιατρικές φροντίδες. Παρ’ όλες τις κακουχίες της πολυτάραχης ζωής του κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, (γεννήθηκε στον Πόντο στις αρχές του 20ού αιώνα), έφθασε σε προχωρημένα γηρατειά, με τα συνοδά στους πιο πολλούς ηλικιωμένους της εποχής του ‘βρογχικά’, αλλά και ένα στομαχοδωδεκαδακτυλικό  έλκος, με πολλούς εποχιακούς παροξυσμούς και μερικές γαστρορραγίες στο ιστορικό του. Ενθυμούμαι ήδη δύο νοσηλείες του στο Νοσοκομείο, βοηθός εγώ  με διευθυντή τον εξαίρετο παθολόγο Αθανάσιο Τηλιακό, νησιώτη Καλύμνιο την καταγωγή, για μέλαινες κενώσεις (γαστρορραγίες από παροξυσμό του έλκους). Ευτυχώς που οι γαστρορραγίες του πήγαν καλά και ο ίδιος ήταν ευχαριστημένος από την  αντιμετώπιση και περιποίηση του προσωπικού του Νοσοκομείου Κιλκίς, νοσηλευτικού και ιατρικού, μεταξύ των οποίων και εμού προσωπικά.

   Είχε ήδη πέσει το σκοτάδι, ένα φθινοπωρινό βράδυ, όταν με κάλεσαν μέσω τηλεφώνου, από το σπίτι, κάπου στην άνω Πόλη, για μία κατ’ οίκον εξέταση του πατέρα Π. Π.
   …Κάθισε λίγο γιατρέ, είπε ο γέρο -  Π., που με υποδέχθηκε, πάρε μια ανάσα…, να σου δείξω κάτι…, εγώ θα κάνω τον γιατρό απόψε…, είπε και χάθηκε στους διαδρόμους του σπιτιού με κατεύθυνση προς την τουαλέτα και τα μπαλκόνια.
   Μου φάνηκε, πως αργούσε, αν και αυτός ήταν ο ξαφνικά άρρωστος για τον οποίον και η έκτακτη ιατρική επίσκεψη! Από τα μισόλογα που άκουγα, κατάλαβα ότι κάτι έψαχνε. Ανοιγόκλεινε τις πόρτες και μετακινούσε μικροαντικείμενα. Στα αυτιά μου έφταναν κουβέντες στην ποντιακή, γεμάτες θυμό και εκνευρισμό. Όπως …αδακά έθηκά το. ( εδώ σε αυτό το μέρος το έβαλα!). …Έγκεν φτερά! (έφερε φτερά), …Μα ποίος διάβολος επήρεν ατο! ( μα που στο διάβολο χάθηκε) και άλλα παρόμοια…
   Όση ώρα έψαχνε, αυτό που έψαχνε, η γηραιά συμβία, μακαρίτισσα και αυτή, αριστοκρατικής εμφάνισης, με την ασημόχρωμη δεμένη σε κότσο κόμη της, δεν φάνηκε να δείχνει και πολύ ενδιαφέρον για την παρουσία μου! Μου φάνηκε πως δεν κουνήθηκε από την θέση της. Βυθισμένη στην ολύμπια αταραξία της, με ένα εργόχειρό στο χέρι της, μακριά στην κουζίνα, ακούστηκε κάποια φορά, μετά από ώρα, να ρωτά:
   …Ντο αραεύ’ς νέπαι Π.; (Τι ψάχνεις αγαπητέ Π.;)
   …’’Κκόπρον’’ αραεύω, ( ‘‘κόπρον’’, κόπρανα ψάχνω), απάντησε δυνατά με έκδηλο εκνευρισμό, που αντήχησε σε όλο το σπίτι. (Για να είμαι ειλικρινής δεν είπε ακριβώς έτσι, είπε το άλλο το πιο μεστό σε τέτοιες περιπτώσεις ξαφνικού θυμού, αντί του ποντιακού ‘κκόπρου’, αλλά για λόγους ευπρεπείας του κειμένου το παραλείπουμε).
   Ο μακαρίτης ο Π., γνώριζε, όπως είπαμε παραπάνω, από γαστρορραγίες, λόγω προτέρου ιστορικού. Επίσης ότι η διάγνωση μπαίνει με την διαπίστωση από τον γιατρό μελαίνων κενώσεων ( μαύρων κοπράνων). Ήξερε επίσης ότι ο γιατρός αναζητά τα τελευταία, όταν δεν υπάρχουν περισυμμαζεμένα ενδεικτικά στην τουαλέτα, τα αναζητά λέγω για σίγουρη διάγνωση, με την όχι ευχάριστη δακτυλική εξέταση, τόσο για τον γιατρό, όσο και κυρίως για ένα Πόντιο άνδρα.
   Για τον διαγνωστικό αυτόν λόγο, αλλά κυρίως για να αποφύγει την ταπεινωτική δακτυλική εξέταση του ιατρού, όταν το απόγευμα της ημέρας εκείνης είδε μαύρα κόπρανα, που συνοδεύονταν και από κάποια προηγούμενη μείωση των δυνάμεων του, κατάλαβε ότι βρίσκεται μπροστά σε νέα γαστρορραγία. Γι’ αυτό μάζεψε λίγα από αυτά, για να τα χρησιμοποιήσει ως αποδεικτικό υλικό και διαγνωστικά τεκμήρια στον γιατρό, που θα τον περισώσουν από την ανυπόφορη δακτυλική εξέταση, τα τύλιξε σε φύλλα από εφημερίδες, και τα ακούμπησε πίσω από την πόρτα στην τουαλέτα.      
   Όμως είχε δίκιο να εκνευρίζεται γιατί οι εφημερίδες με το ‘πολύτιμο’ διαγνωστικό υλικό φέρανε φτερά! Θα έσκαγε από το κακό του. Μάλλον δεν θα απέφευγε την δακτυλική του γιατρού! Αυτό ήταν το μεγάλο ζόρι του περήφανου Π.!
   …Εγώ πέταξα στον κάδο απορριμμάτων κάποιες εφημερίδες, που τις είδα τυλιγμένες εκεί, όπου δεν ήταν η θέση τους, απάντησε ατάραχη η κυρά συμβία του, Ό…α!
   …Σήκω γιατρέ, σήκω και κάνε εσύ όπως ξέρεις την δουλειά σου…, με πρότεινε όλος απογοήτευση και εξουθενωμένος ο θείος Π…ς, κάνοντας την κίνηση να λύσει το ζωνάρι του… Όμως εγώ, που ήξερα το οξύ μυαλό του γέρο Π.Π., είχα εμπιστοσύνη στις περιγραφές του, σεβάσθηκα τις ευαισθησίες του, απέφυγα την δακτυλική, αρκέστηκα στα  λεγόμενά και στην κρίση του, ότι πρόκειται για μέλαινες κενώσεις, (μαύρα κόπρανα), έβγαλα ήδη την   διάγνωση, ότι είμαστε μπροστά ή πρόκειται για γαστρορραγία μάλλον ήπιας μορφής, με έναρξη από αρκετές ώρες, (τα σχηματισμένα κόπρανα αυτό υποδηλούν) και συνέστησα έλεγχο του αιματοκρίτη, με αιμοληψία στο σπίτι.
   Το δέχθηκε με ανακούφιση!
   Το ίδιο βράδυ τον καθησύχαζα από τις εξετάσεις, ότι η απώλεια αίματος δεν ήταν μεγάλη και με τα ήπια υποκειμενικά του συμπτώματα που παρουσίαζε, μπορούμε να αισιοδοξούμε για γρήγορη, κατ’ οίκον, αποκατάσταση, έχοντας πάντως πάντοτε το νου μας την οποιαδήποτε ξαφνική δυσάρεστη εξέλιξη, οπότε θα χρειασθεί διακομιδή στο νοσοκομείο.
    Το επεισόδιο πέρασε τελικά με κατάκλιση, δίαιτα, παρακολούθηση του αιματοκρίτη, χωρίς να παρουσιασθεί νέα ώση, και με τον αποχρωματισμό των κοπράνων σε λίγες, λιγότερο από εβδομάδα, ημέρες,  έμεινε τόσο ο γηραιός Π…ς Π. πολύ ευχαριστημένος από τους χειρισμούς, όσον και εγώ, που ‘ρίσκαρα’ να κρατήσω μια γαστρορραγία στο σπίτι.

 Κιλκίς Φεβρουάριος 2018