Οι αυτοδιοικητικοί οφείλουν να παραγκωνίσουν ιδιοτελείς σκοπούς, να αναχαιτίσουν μικροπολιτικές λογικές και με οδηγό την ευθυκρισία, την οξύνοια αλλά και τις αρχές ανεκτικότητας να στοχοποιήσουν μια νέα αναπτυξιακή δυναμική συλλήβδην σε όλους τους τομείς για τον τόπο.
Οφείλουν να υποδαυλίσουν το «εγώ», να προτάξουν το «εμείς» και κάθε έννοια συλλογικότητας, ούτως ώστε να χτίσουν τα θεμέλια ενός φερέλπιδου κόσμου.
Η νέα γενιά σε αυτό το νέο εγχείρημα πρέπει να δηλώσει βροντερά παρούσα και να αποτελέσει συνοδοιπόρο στο πολιτικό γίγνεσθαι για έναν κυρίως λόγο: γιατί το μέλλον τους ανήκει. Γιατί δεν θέλουμε να μας δοθεί καμία Ιθάκη, αν είναι να μας στερηθεί το ίδιο το ταξίδι.
Αν και η μόνη παρακαταθήκη μας ως τώρα, αυτό που αβρόχοις ποσί μας έχει δοθεί, είναι η αθλιότητα της ανεργίας, ένας γενναιόδωρος τίτλος της γενιάς των 600 ευρώ, μια στείρα και μονόπλευρη παιδεία, μια λειψή και γραφειοκρατική υγεία κι ένα ασελγούν και βιασμένο περιβάλλον, που θα τιμωρήσει όχι μόνο εμάς αλλά πλέον και καθολικά την ανθρωπότητα των μεταγενέστερων ετών. Το κυριότερο; Μια ανασφάλεια που ταυτίζει ολάκερη τη ζωή μας με τον βιοπορισμό και το μότο «ζω για να δουλεύω». Κι αυτή είναι η εποικοδομητική εκδοχή της ανασφάλειας. Γιατί αν οι ανησυχίες δεν εξαντλούνται στον βιοπορισμό, τότε ενδεχομένως να λαμβάνουν όλες εκείνες τις μορφές της κοινωνικής παθογένειας {τρομοκρατία, εγκληματικότητα, βία, φανατισμό, μισαλλοδοξία} που έχει αποπροσανατολίσει ένα μέρος της νεολαίας.
Άκουσα πως την προηγούμενη βδομάδα στην Αθήνα συνελήφθησαν ανήλικοι 16 ετών, φερώνυμοι ως Αυτόνομοι Εθνικιστές, που τρεφόμενοι από μισαλλοδοξία και δογματισμό προέβησαν σε βαρβαρότητες ξυλοκοπώντας αλλοεθνείς και αναχαιτίζοντας μια πορεία ειρήνης. Quo Vadis; Απηχούν μηνύματα κοινωνικής παρακμής. Όλα αυτά πρέπει επιτέλους να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Τα σημαίνοντα πολλά. Το σημαινόμενο ένα. Πρέπει να δοθούν όλα εκείνα τα ερείσματα στη νέα γενιά, ούτως ώστε  να αφομοιωθούν επιτυχώς στο κοινωνικό σύνολο και να δύνανται να προωθούν και να προβάλλουν τις αρετές και τα απύθμενα προσόντα τους. Να γίνουν μέρος της κοινωνίας εποικοδομητικά κι όχι περιθωριοποιημένα. Η πολιτική μπορεί να γίνει  ένα τέτοιο μέσο κι ένας σκοπός.