Από παιδιά περιμέναμε το καλοκαίρι με τόσο μεγάλη ανυπομονησία, τόση λαχτάρα…το σχολείο, η θάλασσα, το παιχνίδι, τα παγωτά…
Ανεμελιά και καλοκαίρι πάνε πακέτο… αυτό όμως όσον αφορά στα παιδικά μας χρόνια.. διότι ως ενήλικες τα πράγματα άλλαξαν λιγάκι, ως πολύ διαφορετικά… ειδικά τώρα που πέρασε η εποχή ΠΑΣΟΚ…
Αυτό σημαίνει ότι no money no summer… και οι ιδεολόγοι του τύπου με ένα καρπούζι και ένα sleeping bag είμαστε happy ας ηρεμήσουν. Δεν ισχύει μετά τα 22 το πολύ 25 σου…
Για να μην φλυαρώ άλλο θα περάσω στο ζουμί της σκέψης μου γι αυτό το άρθρο… κι αυτό λέει πως διαμορφώσαμε, μας έβαλαν να κάνουν (;) τις ζωές μας έτσι, ώστε η μοναδική μας έννοια να είναι η επιβίωση. Αποχαιρετήσαμε όμορφες έστω και μικρές πολυτέλειες που αλλάζανε το μουντό σκηνικό και μας πρόσφεραν χαρά…
Όταν όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν σκέφτεσαι πια τίποτε άλλο που να μην συνοδεύεται από το σηματάκι του ευρώ στο τέλος… και πάντα το πρόσημο στο τέλος του μήνα αρνητικό. Μπροστά από σκέψεις, από επιθυμίες και οι υποχρεώσεις σε κοιτούν από απέναντι και σου κλείνουν το μάτι… την πάτησες πάλι δε βγαίνεις με την καμία..
Έτσι κυλάει η ζωή και λέμε όλοι το χειμώνα, άντε να ρθει το καλοκαίρι να χαλαρώσουμε λιγάκι.. Με τι; με τις 3 μέρες διακοπές που δεν λέγονται έτσι;
Διακοπές σημαίνει ξεφεύγω. Όταν πας δυο τρεις μέρες κάπου αυτό λέγεται προσπαθώ να ξεφύγω αλλά δεν τα καταφέρνω..
Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις των τυχερών όμως ο κανόνας είναι για όλους μας πάνω κάτω το ίδιο τραχύς.
Ένα κακό που έφερε η κρίση είναι πως μας στέρησε τα καλοκαίρια στη ψυχή μας..
Στη θέση τους ο χειμώνας που φρόντισαν να εγκατασταθεί για τα καλά στις ζωές μας. Και ξέρετε κάτι, ο χειμώνας πάντα συνοδεύεται κι από έναν μουντό φόβο… πως λοιπόν να μιλάμε για καλοκαίρια όταν μας έχουν φέρει το χειμώνα στη ζωή μας;