Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Κυριακή, 03 Μαρτίου 2019 20:12

Μία ξεκάθαρη απάντηση για το νοσοκομείο Κιλκίς

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Την δεκαετία του '30, ο προσφυγικός πληθυσμός του Κιλκίς που αποδεκατιζόταν από τις ασθένειες, κινητοποιήθηκε για την ίδρυση ενός νοσοκομείου. Άλλοι με εθελοντική εργασία, και άλλοι αργότερα κάτω απ' το κνούτο του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, όρθωσαν αμισθί ένα ίδρυμα, που στις επόμενες δεκαετίες έγινε καύχημα για ολόκληρη τη Μακεδονία. Τις μέρες της “ισχυρής Ελλάδας” που έδωσε τη θέση της στα “σωτήρια Μνημόνια” το ίδρυμα παραπέει.

 

Είδαμε στους ιστοτόπους του Κιλκίς τη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι εκπρόσωποι των γιατρών του νοσοκομείου, καθώς και τις τοποθετήσεις κάποιων απ' τους πολιτικούς μας. Η κατάσταση είναι όντως οικτρή – και τα χειρότερα πιθανόν να μην έχουν έρθει ακόμα. Τι εννοούμε;
Οι οικονομικές δυσχέρειες του κράτους μας είναι γνωστές την τελευταία δεκαετία. Και στο πλαίσιο αυτό βεβαίως, το κράτος υποχρεώνεται να καταφεύγει σε λύσεις εμβαλωματικές, σε δανεικούς, “ιπτάμενους” γιατρούς. Δεν μπορούμε ωστόσο να αποφύγουμε τη σκέψη, πως το νοσοκομείο μας αντικειμενικά είναι τελευταίο στην ιεράρχηση των ανησυχιών του εκάστοτε υπουργού Υγείας, λόγω της εγγύτητας της πόλης μας με της Θεσσαλονίκη. Γιατί αν ο δημότης του Κιλκίς μπορεί να κατεβαίνει στη συμπρωτεύουσα καθημερινά για τη δουλειά του, για το πανεπιστήμιό του ή τη διασκέδασή του, τώρα που ο δρόμος βελτιώθηκε και κόντυνε, μπορεί να κατεβαίνει και για την περίθαλψή του σε νοσοκομεία καλύτερα από το δικό μας.
Η σκέψη λοιπόν “δεν έχουνε ανάγκη αυτοί”, περνά μοιραία απ' το μυαλό του όποιου υπουργού Υγείας, που έχει να ανησυχήσει για άλλα νοσοκομεία που έχουν ήδη κλείσει – και σε τουριστικές περιοχές.
Ο βουλευτής της ΝΔ, ο Γιώργος Γεωργαντάς, εξήγησε στη συνέντευξη Τύπου πως ο ίδιος δεν κατέθεσε ερωτήσεις στη Βουλή για τις υποδομές και τη λειτουργία του νοσοκομείου, γιατί “δεν είχε καμία διάθεση να κάνει αντιπολίτευση για το συγκεκριμένο ζήτημα”. Οφείλουμε από δω να εκφράσουμε την απορία μας για την διατύπωσή του. Οι ερωτήσεις των βουλευτών στη Βουλή ονομάζονται “κοινοβουλευτικός έλεγχος” ακριβώς διότι με αυτές ελέγχεται και πιέζεται η κεντρική κυβέρνηση να δώσει λύσεις ή εξηγήσεις. Δεν ονομάζονται “ώρα της αντιπολίτευσης”. Η αντιπολίτευση δεν είναι κατ' ανάγκην κακόπιστη και συκοφαντική όταν είναι σοβαρή και τεκμηριωμένη, ούτε η συμπολίτευση συνιστά άλλοθι για συνηγορία για κυβερνητικές ολιγωρίες ή αποτυχίες. Καθήκον για έλεγχο της κυβέρνησης δεν έχει μονάχα ο βουλευτής της αντιπολίτευσης, έχει πρωτίστως ο κυβερνητικός βουλευτής – εν προκειμένω ο άφαντος απ' τη συνέντευξη Θεόδωρος Παραστατίδης – ο οποίος έχει ζητήσει την ψήφο των συμπολιτών του, ακριβώς για να βελτιώσει την κατάσταση που έχει παραλάβει, και όχι να την χειροτερέψει.
Ποια είναι τα στοιχεία για τα οικονομικά του νοσοκομείου; Ο πρόεδρος των γιατρών, ο Θεόδωρος Αποστολίδης, σημείωσε πως ο προϋπολογισμός του από το 2011 ως το 2015 μειώθηκε περίπου στο μισό – στα 4,9 εκ. ευρώ. Και σύμφωνα με στοιχεία της διοίκησης που αλιεύσαμε απ' το διαδίκτυο, στα χρόνια που ακολούθησαν επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η χρηματοδότησή του ανήλθε το 2016 σε 4,1 εκ. ευρώ το 2016 και σε 4,3 εκ. το 2017. Για το έτος 2016 μάλιστα, η διοίκηση κάνει λόγο για “αύξηση του προϋπολογισμού κατά 40%” - πράγμα που σημαίνει πως η χρηματοδότησή του προβλεπόταν αρχικώς να πέσει στα τάρταρα.
Εάν τα παραπάνω συνιστούν απλώς επιπτώσεις της “πολιτικής των Μνημονίων” ή της “καταστροφικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ” έχει καλώς: Η χώρα αυτή τη στιγμή βγαίνει απ' τα Μνημόνια και παίρνει τις πρώτες της χρηματοδοτικές ανάσες απ' τις διεθνείς χρηματαγορές. Η παρούσα κυβέρνηση έχει κάθε δυνατότητα να δείξει τις προθέσεις της απέναντι στην πόλη, τοποθετώντας το νοσοκομείο στην κορυφή των προτεραιοτήτων της. Εάν αυτό δεν συμβαίνει αλλά σιωπά και η αντιπολίτευση, τότε μάλλον ο πολίτης του Κιλκίς θα πρέπει να ζητήσει μια ξεκάθαρη απάντηση απ' τα κόμματα εξουσίας: Θέλουν να κλείσουν το νοσοκομείο ή όχι;