Δυστυχώς όλα αυτά συμβαίνουν σε μια προκλητικά παρακμιακή για την πατρίδα μας εποχή, με ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων, συρόμενες πίσω από τα γεγονότα, σέρνονται χωρίς όραμα και εθνική αποφασιστικότητα, και το χειρότερο όλα αυτά τα χρόνια έκαναν και κάνουν τα πάντα για να γίνουμε «ρεμπέτ ασκέρ» ασύδοτοι, χωρίς εθνικά σύμβολα και αξίες, να ξεχάσουμε τους αγώνες, τις θυσίες των προγόνων μας, κανείς δεν σέβεται τίποτα!
Όλα αυτά τα χρόνια το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν η καλοπέραση, το ψεύτικο χρήμα, ο εγωϊσμός, η ικανοποίηση των παθών μας που θέλουμε να επιβάλουμε ως νόμιμα και πρότυπα στην κοινωνία. Κάναμε την ελευθεριότητα, την ασυδοσία, την βία, την ατιμωρησία και την αθλιότητα καθημερινά φαινόμενα, δίχως ποτέ να αναρωτηθούμε που πάμε, δίχως ποτέ να αναρωτηθούμε τι πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας.
Κατάντια, ξεπεσμός και ξεφτίλα βιώνει σήμερα η πατρίδα μας που το παρελθόν της ύμνησαν κολοσσοί του παγκόσμιου πνεύματος. Η υπερτρισχιλιετής μας ιστορία, που έκανε ν’ αστράφτει χρυσογράμματα στον ουρανό του πολιτισμού, το όνομα της πατρίδος μας μαρτυρεί απ’ το βαθύτατο παρελθόν, την αδιάσειστη αλήθεια: η Ελλάδα μας υπήρξε ο φάρος του πολιτισμού της ανθρωπότητας.
Οι λαοί, στο πέρασμα τους από την ιστορική σκηνή, αφήνουν τη σφραγίδα του πολιτισμού των στα ασταμάτητα γεγονότα της ιστορίας είναι εκείνο το βιβλίο, που από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα θυμίζει στον καθένα την καταγωγή, τους προγόνους, τις δόξες, τους θριάμβους και τον πολιτισμό του κάθε έθνους. Ο κορυφαίος πολιτισμολόγος όλων των εποχών Will Durant καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης στη δεκάτομη «Ιστορία του παγκοσμίου πολιτισμού» αποφαίνεται τα εξής: «Εκτός από τα σύγχρονα μηχανήματα δεν υπάρχει τίποτα το αιωνόβιο στον πολιτισμό μας, που να μην προέρχεται από την Ελλάδα: Σχολεία, Γυμναστήρια, Αριθμητική, Γεωμετρία, Γεωγραφία, Ιστορία, Ρητορική, Αρχιτεκτονική, Φυσική, Βιολογία, Ιατρική, Ανατομία, Υγιεινή, Θεραπεία, Ποίηση, Μουσική, Τραγωδία, Φιλοσοφία, Θεολογία, Ηθική, Πλουτοκρατία, Τυραννία, Φιλανθρωπία, Δημοκρατία. Δεν υπάρχει τίποτα στον ελληνικό πολιτισμό που να μη φωτίζει τον δικό μας. Η Ελλάδα κληροδότησε στην Ευρώπη τις επιστήμες της, τη φιλοσοφία της, τα γράμματα της και τις τέχνες της, αλλά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις Αμφικτυονίες της – όλες ζωντανές βάσεις του σύγχρονου κόσμου. Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας».
Αλήθεια, δικαιούμαστε σήμερα εμείς οι Νεοέλληνες να καυχώμεθα για τους προγόνους μας, να καυχώμεθα για τον εθνικό ξεπεσμό; Καταντήσαμε αρνητές των προαιώνιων ιδανικών της φυλής μας, του πολιτισμού μας, της ίδιας της ιστορίας μας, καταντήσαμε τη χώρα μας «Ραγιαδιστάν» των προσκυνημένων. Είμαστε άξιοι να λεγόμαστε Έλληνες;
Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα πανεθνικό συναγερμό πάντων και πασών. Να αναστηλώσουμε όλοι μαζί πρωτίστως το εθνικό μας φρόνημα που ήταν πάντα ο πολλαπλασιαστής της ισχύος μας, με μπροστάρηδες τις πολιτικές (όχι τους πολιτικάντηδες και δημαγωγούς) και πνευματικές ελίτ και την εθνάρχουσα εκκλησία μας, για να θυμηθούμε και την διδαχή του Ξενοφώντα. «Ούτε πλήθος εστίν, ούτε ισχύς η εν των πολέμω τας νίκας ποιούσα. Αλλ’ οπότεροι αν συν τοις θεοίς ταις ψυχαίς ερρωμενέστεροι ίωσιν επί τους πολεμίους, τούτους ως επιπολύ οι εναντίοι ου δέχονται» Κύρου Ανάβασις.
Δηλαδή: Ούτε το πλήθος. ούτε η υλικοτεχνική υποδομή είναι αυτά που φέρνουν τη νίκη στον πόλεμο. Αλλά οι εχθροί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κυρίως όσους με ψυχική δύναμη και την επίκληση του θείου ορμούν εναντίον τους.
Αυτό έκαναν οι Αγωνιστές του ’21, στο Χριστό και την Παναγία μας έκαναν επίκληση και στις μάχες τον Σταυρό είχαν για φυλαχτό. Η προσφορά της εθνάρχουσας εκκλησίας μας στον Μεγάλο Αγώνα ήταν τεράστια και ανεκτίμητη. Το μαρτυρούν άλλωστε μέσα από τα απομνημονεύματα τους οι αγωνιστές του ’21, το μαρτυρά το αίμα των χιλιάδων νεομαρτύρων κληρικών και λαϊκών, το επιβεβαιώνουν οι μαρτυρίες των Φιλικών και η αναγνώριση από την Α’ εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου της αποφασιστικής συμβολής της Πίστης στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
Και όμως αυτήν την προσφορά και την συμβολή της στον Αγώνα, την αμφισβητεί η προπαγάνδα της αριστερής – και όχι μόνο – διανόησης. Η παραποίηση της ιστορίας από μαρξιστές και αντιεκκλησιαστικούς κύκλους ξεκίνησε τον 20ο αιώνα και δυστυχώς έχει ενταθεί στις μέρες από την ιδεολογική ομάδα των αναθεωρητών της. Στην ίδια προπαγάνδα δεν αναφέρεται καθόλου ή αναφέρεται αρνητικά, ο καθοριστικός ρόλος της εκκλησίας στο να διατηρήσουν οι Έλληνες την ιδιοπροσωπεία τους και να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό.
Γράφει ο Γάλλος Γκαστόν Ντεσσάν το 1890 στο βιβλίο του «Η Ελλάδα σήμερα…» Να γιατί οι αγράμματοι Έλληνες παραμένουν τυφλά συνδεδεμένοι με τη θρησκεία τους, να γιατί οι μορφωμένοι Έλληνες μένουν πιστοί και ευγνώμονες. Ένας πολύ μυαλωμένος Αθηναίος μου έλεγε τις προάλλες: «Μην κοροϊδεύετε και πολύ την αρκετά παιδική λατρεία μας, τους αμαθείς παπάδες μας, τους οκνηρούς και βρώμικους μοναχούς μας. Την θρησκεία μας την αγαπάμε όπως είναι, ο ελληνικός λαός έχει διατηρηθεί μέσα σ’ αυτήν τη θρησκεία όπως το ψάρι στο αλάτι».
Αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Ο κλήρος, όσο μεγάλα και αν μπορούν να θεωρηθούν τα ελαττώματα και μειονεκτήματα του, παραμένει φύλακας της γλώσσας και των εθνικών παραδόσεων. Για πολύ καιρό ο παπάς υπήρξε για τον ελληνικό λαό παρηγορητής και δάσκαλος μαζί. Κάποιες στιγμές, ο ιστορικός που θα ήθελε να ακολουθήσει βήμα προς βήμα, το πεπρωμένο της Ελλάδας χάνει τον δρόμο του και παύει να βλέπει καθαρά. Σ’ αυτές τις σκοτεινές περιόδους που είναι, όπως είπε ένας Γερμανός συγγραφέας, απογυμνωμένος από ιστορία μόνο η εκκλησία διατηρεί σαν τρεμάμενη φλόγα τη μνήμη του ελληνισμού. Η μνήμη της «λαμπρής» αστραφτερής, στεφανωμένης με βιολέτες Αθηνάς, των ποιητών και των ρητόρων ίσως να είχε χαθεί χωρίς την ευλάβεια κάποιων ιερέων. Ο 12ος αιώνας, ένας από τους σκοτεινότερους που έχει διανύσει η Ελλάδα, φωτίζεται παρ’ όλα αυτά με τη ζωηρή αχτίδα της ζωής και των γραπτών ενός ιεράρχη που υπήρξε καλός πολίτης, του Μιχαήλ Ακομινάτου, Έλληνα αρχιεπισκόπου Αθηνών. Εκείνες τις μέρες των ταραχών, τα μοναστήρια πολλαπλασιάστηκαν με εξαιρετική ταχύτητα γύρω από την Αθήνα. Αυτές οι Μονές υπήρξαν για τον Ελληνισμό σ’ όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, θαυμάσια προστασία και εστία ευρείας ακτινοβολίας. Αργότερα στη μακρόχρονη υποδούλωση στους Τούρκους το ορθόδοξο μοναστήρι είναι ταυτόχρονα η κιβωτός της αληθινής πίστης κατά των αιρετικών, το πανδοχείο για τους οδοιπόρους, η βιβλιοθήκη όπου κείτονται φύρδην – μίγδην μαζί με τους πατέρες της εκκλησίας και εξίσου σεβαστοί φιλόσοφοι, οι ρήτορες, οι ποιητές της αρχαίας Ελλάδας, όλοι εκείνοι που έκαναν να ηχήσει δοξασμένα αυτή η εθνική γλώσσα που και σήμερα ακόμα ο ζηλότυπος πατριωτισμός την προφυλάσσει από κάθε ξένη επίδραση. Οι Έλληνες μοναχοί δεν περίμεναν τους Τούρκους για να αρχίσουν να στήνουν καρτέρι πίσω από τα μεγάλα βράχια τους εχθρούς της χώρας και του έθνους. Ούτε περίμεναν την απελευθέρωση της επικράτειας για να διδάξουν στους βοσκούς της Αρκαδίας το εθνικό αλφάβητο και τη μητρική γλώσσα…».
Υ.Γ.1: Σήμερα όσο ποτέ, έχουμε χρέος να σώσουμε τις ιστορικές αλήθειες, χωρίς φόβο και πάθος, να αποφύγουμε τον εσωτερικό διχασμό. Μόνο έτσι θα αποτρέψουμε έναν νέο θανάσιμο κίνδυνο για το Γένος. Η Ελλάδα μας έχει ποτισμένο το χώμα της με αίμα ηρώων, που δεν μπορεί παρά να σμιλέψει απογόνους άξιους και γενναίους. Αυτή η χώρα έχει ψυχή και αθανασία. Σκύβει, αλλά πάλι περήφανη ορθώνεται αρκεί να επικρατήσει η σύνεση. Όχι διχόνοια, ούτε υστεροβουλία αυτές τις στιγμές.
Υ.Γ.2: Ας μη τρέφουμε αυταπάτες υπολογίζοντας σε συμμάχους και δήθεν φίλιες δυνάμεις. Την πατρίδα μας μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να υπερασπίσουμε. Τα μεγάλα ΟΧΙ τα λέει πάντα ο λαός και όχι οι πολιτικάντηδες, που μας κλέβουν την Παιδεία, τη Μνήμη, την Ιστορία.
