Ο Παπαδάκης, (ανερχόμενος παράγων τότε), ήταν απορροφημένος στο νοσοκομείο και επιδίδονταν σε δημόσιες σχέσεις. Φρόντισε, ωστόσο, να ορισθεί διαιτητής σε ένα από τα τελευταία παιχνίδια του Φοίνικα του μεγάλου Θρακιώτικου χωριού του, ο συνάδελφός του στο νοσοκομείο ‘Κανάρις’*. Καλός άνθρωπος ο αείμνηστος, καλύτερος ως συνάδελφος υπάλληλος, χρυσή σφυρίχτρα,  έδινε πρακτικές λύσεις στα προβλήματα που προέκυπταν στο γήπεδο, αρκεί να ολοκληρωθεί ο αγώνας χωρίς παράπονα και γκρίνιες… Μπάλα να παίζεται… Έπαιξε και καλή μπάλα στην ΑΕ Κιλκίς κάποτε…
Όμως για να αρχίσει ο αγώνας έπρεπε να είναι παρόντες για μια ομάδα, τουλάχιστον οχτώ (8) ποδοσφαιριστές και του Φοίνικα Κάτω Αποστόλων  ήταν  όλοι κι όλοι επτά (7)!
Για να μη πάει χαμένη η Κυριακή του, πρότεινε ο διαιτητής ‘Κανάρις’, να φορέσει τη φανέλα του Φοίνικα και να παίξει ως όγδοος παίκτης και με την σφυρίχτρα στο στόμα, ως διαιτητής συγχρόνως. Η πρότασή του έγινε δεκτή από όλους. Μπάλα να παίζεται…
   Ο αγώνας κύλησε ομαλά, το χάρηκαν οι λίγοι φίλαθλοι, (ήταν η εποχή της μπάμιας), που έγιναν λιγότεροι προς το τέλος και δεν είδαν (δε βρέθηκε κανείς να το επιβεβαιώσει), τον διαιτητή ‘Κανάρι’, στο άκρον άωτον της δικαιοσύνης και αντικειμενικότητας του, να σφυρίζει πέναλτι σε βάρος της ομάδας, που έπαιζε, του Φοίνικα, που όμως το απέκρουσε ο τερματοφύλακας!
   Αυτά γινόντουσαν στο Κιλκίς κάποτε… Για να συμπληρώσει το πειραχτήρι ο Καυκάσιος με γέλιο: Αυτά… μόνον σε Θρακιώτικα χωριά γίνονταν…Εξαίροντας το συμβιβαστικό, ανεκτικό και ήπιο χαρακτήρα των Θρακιωτών.
*’Κανάρις’: Ο αείμνηστος Γιώργος Καναρόπουλος. Από τους καλύτερους συνεπείς, φιλότιμους και εργατικούς τεχνικούς υπαλλήλους στο νοσοκομείο Κιλκίς. Έπαιξε μπάλα ως αμυντικός στην ΑΕ Κιλκίς τη δεκαετία ’50 – ’60, και αργότερα ως διαιτητής στην ΕΠΣ Κιλκίς μέχρι και την Β’ Εθνική Ελλάδας. Άφησε ως απογόνους δύο εξαιρετικά τέκνα.                                                                              

Α. Α.
 
Διάλογος με
τους αναγνώστες:
Ο αναγνώστης μας Γιώργος Κερμενίδης*, πρώην προπονητής του Κιλκισιακού, κάτοικος νυν Κρηστώνης, μας πληροφορεί ότι η ομαδική τροφική δηλητηρίαση των ποδοσφαιριστών του Κιλκισιακού, που γράψαμε στην στήλη: το Κιλκίς κάποτε, έγινε στην περίοδο 1974 – 1975, με προπονητή τον ίδιο και αντίπαλο την Αναγέννηση της Επανωμής, σε αγώνα Β’ Εθνικής, που έληξε 2 – 0 υπέρ του Κιλκισιακού με δύο γκολ (το δεύτερο πολύ θεαματικό) του Ανδρέα Νικολαΐδη. Ακόμη θυμάται, ο Κερμενίδης, ότι ο Χουρμούζης δεν είχε πρόβλημα γιατί δεν ήταν στο φαγητό, ενώ οι Καλτσάς και Σ. Σημαιοφορίδης δεν έπαιξαν γιατί ήταν τιμωρημένοι με κάρτες. Για να  καταλήξει με γέλιο ο εξαίρετος προπονητής: Με το σφύριγμα του ημιχρόνου οι ποδοσφαιριστές μας ‘πηδούσαν τα κάγκελα’ τρέχοντας για τα αποδυτήρια, προκαλώντας τον θαυμασμό των αντιπάλων, που έλεγαν:
Μα πόση δύναμη έχουν αυτά τα παιδιά!…
Ενώ οι δυστυχείς έτρεχαν, ποιος θα πάει πρώτος στις τουαλέτες…
*Κερμενίδης Γιώργος: Πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής. Υπήρξε βασικός παίκτης της ανερχόμενης ομάδας του ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης της δεκαετίας ’60 – ’70. Στη συνέχεια διετέλεσε επιτυχημένος προπονητής σε πολλές ομάδες Β’ Εθνικής, όπως του Μακεδονικού κλπ, αλλά και του Κιλκισιακού, όπου εργάστηκε με πίστη, αφοσίωση, εντιμότητα και υπευθυνότητα, τουλάχιστον σε τρείς περιόδους. Την περίοδο 1981 – 1982 ανέδειξε τον Κιλκισιακό πρωταθλητή της κατηγορίας του,  με επάνοδο στην Β’ Εθνική, από την οποία ‘έπεσε’ με τις γνωστές απεργίες των ομάδων (για όσους θυμούνται), τις προηγούμενες περιόδους!  Ζει, ως συνταξιούχος, στην Κρηστώνη, από όπου και κατάγεται. Ο Κιλκισιακός οφείλει πολλά στον Κερμενίδη…
    
Κιλκίς   Μάρτιος 2018