Όλοι τους επικαλούνται τα κακά της διχόνοιας, αλλά κανείς τους δεν κάνει κάτι.  Πάνω από όλα βάζουν το κόμμα και την πολιτική τους καριέρα.
Μπροστά σ’ αυτή την δηλητηριασμένη πολιτική σκηνή, η κοινή γνώμη στέκεται ζαλισμένη και μπερδεμένη, προβληματίζεται  μ’ αυτά που ακούει και βλέπει. Μακάρι η επικείμενη επέτειος ν’ αλλάξει αυτή την απαράδεκτη εικόνα τούτες τις κρίσιμες για την πατρίδα μας ώρες, που οι εχθροί περίσσεψαν!
Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα πανεθνικό συναγερμό, πάντων και πασών, να αναστηλώσουμε όλοι μαζί πρωτίστως το εθνικό μας φρόνιμα που ήταν πάντα ο πολλαπλασιαστής ισχύος μας, με μπροστάρηδες τις πολιτικές και πνευματικές ελίτ και την εθνάρχουσα εκκλησία μας, της οποίας η προσφορά στον Μεγάλο Αγώνα ήταν τεράστια και καθοριστική. Το μαρτυρούν άλλωστε μέσα από τα απομνημονεύματα τους οι αγωνιστές του ’21, το μαρτυρά το αίμα των χιλιάδων νεομαρτύρων, κληρικών και λαϊκών,  το επιβεβαιώνουν οι μαρτυρίες των Φιλικών και η αναγνώριση από την Α’ εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου της αποφασιστικής συμβολή της Πίστης στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
Γράφει ο Γκαστόν Ντεσάν το 1890 στο βιβλίο του «Η Ελλάδα σήμερα»,  "Να γιατί οι αγράμματοι Έλληνες παραμένουν τυφλά συνδεδεμένοι με τη θρησκεία τους, να γιατί οι μορφωμένοι Έλληνες της μένουν πιστοί και ευγνώμονες. Ένας πολύ μυαλωμένος Αθηναίος μου έλεγε τις προάλλες: «Μην κοροϊδεύετε και πολύ την αρκετά παιδική λατρεία μας, τους αμαθείς παπάδες μας, τους οκνηρούς και βρώμικους μοναχούς μας. Τη θρησκεία μας την αγαπάμε όπως είναι, ο ελληνικός λαός έχει διατηρηθεί μέσα σ’ αυτήν τη θρησκεία όπως το ψάρι στο αλάτι».
Αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Ο κλήρος, όσο μεγάλα κι αν μπορούν να θεωρηθούν τα ελαττώματα και μειονεκτήματα του, παραμένει φύλακας της γλώσσας και των εθνικών παραδόσεων. Για πολύ καιρό, ο παπάς υπήρξε για τον ελληνικό λαό παρηγορητής και δάσκαλος μαζί. Κάποιες στιγμές ο ιστορικός που θα ήθελε να ακολουθήσει βήμα προς βήμα το πεπρωμένο της Ελλάδας χάνει τον δρόμο του και παύει βλέπει καθαρά. Σε αυτές τις σκοτεινές περιόδους που είναι, όπως είπε ένας Γερμανός συγγραφέας, απογυμνωμένος από ιστορία, μόνο η εκκλησία διατηρεί, σαν τρεμάμενη φλόγα, τη μνήμη του ελληνισμού. Η μνήμη της «λαμπρής», αστραφτερής, στεφανωμένης με βιολέτες Αθηνάς, των ποιητών και των ρητόρων ίσως να είχε χαθεί χωρίς την ευλάβεια κάποιων ιερέων.
Ο 12ος  αιώνας ένας από τους σκοτεινότερους που έχει διανύσει η Ελλάδα, φωτίζεται παρ’ όλα αυτά με τη ζωηρή αχτίδα της ζωής και των γραπτών ενός ιεράρχη που υπήρξε καλός  πολίτης, του Μιχαήλ Ακομινάτου, Έλληνα αρχιεπισκόπου Αθηνών. Εκείνες τις μέρες των ταραχών, τα μοναστήρια πολλαπλασιάστηκαν με εξαιρετική ταχύτητα γύρω από την Αθήνα. Αυτές οι μονές υπήρξαν για τον ελληνισμό σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, θαυμάσια προστασία και εστία ευρείας ακτινοβολίας. Αργότερα, στη μακρόχρονη υποδούλωση στους Τούρκους, το ορθόδοξο μοναστήρι είναι ταυτόχρονα η κιβωτός της αληθινής πίστης κατά των  αιρετικών, το πανδοχείο για τους οδοιπόρους, η βιβλιοθήκη όπου κείτονται φίρδην – μίγδην μαζί με τους πατέρες της εκκλησίας και εξίσου σεβαστοί οι φιλόσοφοι, οι ρήτορες, οι ποιητές της αρχαίας Ελλάδας, όλοι εκείνοι που έκαναν να ηχήσει δοξασμένα αυτή η εθνική γλώσσα που, και σήμερα ακόμα, ο ζηλότυπος πατριωτισμός την προφυλάσσει από κάθε ξένη επίδραση. Οι Έλληνες μοναχοί δεν περίμεναν τους Τούρκους για να αρχίσουν να στήνουν καρτέρι πίσω από τα μεγάλα βράχια τους εχθρούς της χώρας και του έθνους. Ούτε περίμεναν την απελευθέρωση της επικράτειας για να διδάξουν στους βοσκούς της Αρκαδίας το εθνικό αλφάβητο και τη μητρική γλώσσα…».
Και όμως, την πολύτιμη προσφορά της εκκλησίας στον ελληνισμό, και την τεράστια συμβολή της στην επανάσταση την αμφισβητεί η προπαγάνδα της αριστερής διανόησης.
Η παραποίηση της ιστορίας από μαρξιστές και αντιεκκλησιαστικούς παράγοντες, ξεκίνησε τον 20ο αιώνα και δυστυχώς αναθεωρητών της. Η επανάσταση κατ’ αυτούς δεν προήλθε από τη θέληση του ελληνικού λαού να απελευθερωθεί, αλλά ήταν προϊόν των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης (1789) και  της Συνθήκης Κιουτσούκ – Καϊναρτζή (1774) μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανών. Στην ίδια προπαγάνδα δεν αναφέρεται καθόλου – ή αναφέρεται αρνητικά – ο καθοριστικός ρόλος της εκκλησίας στο να διατηρήσουν οι Έλληνες, την ιδιοπροσωπεία τους και να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε πως οι Έλληνες απαντούν να μην τους πειράζουν την οικογένεια – 98% - αποδοχή και τα θρησκευτικά τους αισθήματα -85% - αποδοχή.  Δυστυχώς τα αισθήματα αυτά των Ελλήνων οι σημερινοί κυβερνώντες το αγνοούν προκλητικά!
Όμως δεν πρέπει να είμαστε άδικοι, ο πρωθυπουργός το είχε δηλώσει ότι είναι άθεος, γι’ αυτό μην γκρινιάζουμε με την πρόσφατη μη ορκωμοσία των νέων μελών της κυβέρνησης.
 θελέστα και παθέστα.
Υ.Γ.!: Η εγκληματική φύση του τούρκικου κράτους δεν είναι πρωτοφανής, δεν εκδηλώνεται για πρώτη φορά στις μέρες μας. Έτσι είναι ο τουρκισμός από το λυκαυγές και έτσι θα παραμείνει μέχρι το λυκόφως του. Η νοοτροπία και η στάση των Τούρκων δεν έχουν αλλάξει σε τίποτα στο πέρασμα των χρόνων.
Άλλωστε ο Αμερικανός γενικός πρόξενος στη Σμύρνη 1919 -1926 στο βιβλίο του που πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1926 δεν επέλεξε τυχαία τον τίτλο «Η πληγή της Ασίας». Ο Τζόρτζ Χόρτον ως πρόξενος στη Σμύρνη είδε και έζησε από κοντά της κτηνωδίες και τις απάνθρωπες συμπεριφορές των Τούρκων, αυτός έστειλε την τελική έκθεση προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την πυρπόληση της Σμύρνης. Σε επίσημη επίσης αναφορά του γράφει προφητικά «Εάν η Τουρκία καταλάβει την Κωνσταντινούπολη δεν θα υπάρξει πότε ειρήνη στη Βαλκανική».
Υ.Γ.2: Ας μην τρέφουμε αυταπάτες υπολογίζοντας σε συμμάχους και δήθεν φίλιες δυνάμεις. Την πατρίδα μας μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να υπερασπίσουμε.