Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:40:25 πμ
Κυριακή, 07 Απριλίου 2019 20:23

Να τηλεφωνήσουμε τα παιδιά στη Γερμανία;

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Πολλές φορές οι συγγενείς και οι συνοδοί βαριά ασθενούς ζητούν στον άρρωστό τους. Βέβαια ο γιατρός είναι ο σχετικότερος από όλους τους εμπλεκόμενους, περί του χρόνου επέλευσης του απευκταίου μοιραίου, όμως λίγες είναι οι κρίσιμες ενδείξεις για έναν γιατρό να αποφανθεί με ακρίβεια και βεβαιότητα για την επόμενη ημέρα και ώρα.

Γι’ αυτό, περιορίζεται συνήθως, σε γενικές θεωρίες και πιθανότητες. Όπως ότι η κατάσταση του ασθενή είναι σοβαρή, κάνουμε ότι μπορούμε, τα ποσοστά είναι φίφτυ – φίφτυ, ακόμη ότι υπάρχει και Θεός και άλλα παρόμοια, ανάλογα με την περίπτωση και το περιβάλλον.
Μερικοί ‘καυκάσιοι’ του Κιλκίς καταφεύγουν σε έμμεσες ερωτήσεις, προκειμένου να βγάλουν συμπεράσματα από το στόμα του γιατρού, υποβάλλοντας έμμεσες και παραπλανητικές ερωτήσεις. Η πιο συνηθισμένη, (που την εύρισκα έξυπνη), που μου υποβλήθηκε πολλές φορές στο νοσοκομείο, αλλά και στο ιατρείο, ή ακόμη και σε κατ’ οίκον εξέταση ήταν:
… Να καλέσουμε τα παιδιά του αρρώστου από τη Γερμανία, ή όπου να ήταν, γιατρέ;
Αντί να ρωτήσουν το στερεότυπο: Έχει ο άρρωστος ζωή, γιατρέ;
Αντιλαμβάνεται κανείς τι προσπαθούσαν να εκμαιεύσουν!
Καταφατική απάντηση σήμαινε ότι ‘όπου να ’ναι’ τελειώνει Πρέπει να πω ότι οι γιατροί, τουλάχιστον εγώ, λίγα κρίσιμα σημεία της λειτουργίας των κανόνων, που διατηρούν τον άνθρωπο στη ζωή, ξέρω μετά βεβαιότητας. Πότε δηλαδή θα παύσουν να λειτουργούν, πότε θα είναι κλινικά νεκρός και πότε θα οδηγηθεί ο δυστυχής στις αιώνιες μονές.
Εκτός από την παύση λειτουργίας των νεφρών, κάτι που μου έμεινε ακόμη από το πανεπιστήμιο, όταν δηλαδή ο ασθενής δεν βγάζει ούρα, (ανουρία), ο άνθρωπος θα καταλήξει εντός εικοσιτεσσάρων ωρών. Ακόμη και όταν η καρδιακή λειτουργία δείχνει να καταρρέει, είναι δύσκολο να αποφανθεί κανείς με βεβαιότητα για τον ακριβή, (απολύτως), χρόνο του επερχόμενου ή αναμενόμενου θανάτου. Για περιπτώσεις βαριές έως ακόμη και βαρύτατες, καλά είναι να αποφεύγει τις με ακρίβεια προβλέψεις ο γιατρός, γιατί μπορεί, ναι, έστω μια φορά στις εκατό να πέσει έξω. Και ο λόγος του γιατρού είναι ‘βαρύς’ και δεν ξεχνιέται! Όσον αφορά τα παιδιά από τη Γερμανία, ή οπουδήποτε μακριά, αν τρέφουν αισθήματα αγάπης, μπορούν να τα εκδηλώσουν με πολλούς τρόπους, έως και με μία ολιγοήμερη επίσκεψη στην πατρίδα.
Όσον αφορά δε τον Τάσον, για να μην καταρριφθεί ο λαϊκίστικος ποντιακός ‘θρύλος’, ότι ο Τάσον, ο διατρόν, έξ’ ’κι ρουζ’…(Ο Τάσος, ο γιατρός δεν πέφτει έξω…), προλάμβανε τις ερωτήσεις και απέφευγε, κατά το δυνατόν, τις ευθείες απαντήσεις! Γιατί με το ρίσκο των προβλέψεων, όπως τον οιωνοσκόπο των παλιών εποχών, σίγουρα θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση, να πέσει έξω και να χάσει την αξιοπιστία του! Εδώ κινδύνεψε να χάσει την φήμη μου στις εκτιμήσεις με τον Κουγιουμτζή τον Ηλία, τον συμπαθέστατο ‘πάππο’ από την Ποντοκερασιά, όταν πριν τριάντα τόσα χρόνια για να τονώσει το ηθικό του (ήταν τότε 50 – 55 χρονών περίπου), ότι μπορεί να πιάσει τα ογδόντα πέντε (85) (στα 85 ο πήχης θεωρούνταν τότε ψηλά) και ο ‘συγχωρημένος’ τον ‘κατήγγειλε’ σε κάθε σχετική περί ηλικίας συζήτηση. Ο Τάσος είπε ότι θα πεθάνω στα ογδόντα πέντε. Ιδού, είμαι ογδόντα πέντε! Έπεσε έξω ο γιατρός! (Μακάρι να ήταν έτσι!... Ευτυχώς, - το ευτυχώς για μένα, τρόπος του λέγειν - , που κατά το φθινόπωρο και πριν εκπνεύσει η χρονιά των ογδόντα πέντε, ο καλός μας γεράκος Ηλίας μας άφησε χρόνους!
Ίσως ήταν κι αυτό μια απευκταία και αρνητική δικαίωση Ότι ο Τάσον έξ’ ’κι ρούζ’! (Ο Τάσος δεν πέφτει έξω!).
Αλλά τέτοιες προβλέψεις καλύτερα είναι να μη τις ρισκάρει ο γιατρός συχνά…

 

Αρκεί και ένας γιατρός!
Διαφορετική είναι η παρακάτω περίπτωση
Παλιός και έμπειρος καλός γιατρός, μας διηγούνταν συχνά με τρόπο παραστατικό ιστορίες ιατρικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος, με αρκετή γλαφυρότητα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλλά αρκετά διδακτικά…
…Με κάλεσαν, έλεγε, κάποτε τηλεφωνικά σε γνωστό ‘καυκάσικο’ χωριό για επείγουσα μεταμεσονύκτια εξέταση ασθενούς! Επρόκειτο για γνωστό σε μένα ηλικιωμένο ασθενή με προχωρημένη καρδιακή ανεπάρκεια.
(Σημείωση δική μου: Η περίπτωση στα αρχικά της στάδια ανταποκρίνεται αρκετά καλά στην φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με την κατάλληλη σωματική και υγιεινοδιαιτητική αγωγή. Αλλά συν τω χρόνω, έχει φθίνουσα εξελικτική πορεία, με φανερό σύμπτωμα τα πρησμένα το βράδυ πόδια, την δύσπνοια με την κόπωση, που παίρνει στα τελικά στάδια την μορφή της νυκτερινής δύσπνοιας, του γνωστού ως πνευμονικού οιδήματος, που ήδη καθιστά την πρόγνωση βαριά.
Τα λέγω αναλυτικά αυτά, γιατί πολλοί, πολλοί απλοί άνθρωποι, νομίζουν, ότι το πνευμονικό οίδημα, που αναγράφεται συνήθως από τις πρώτες αιτίες στα αποβιωτήρια, είναι αυτόνομη πνευμονική παθολογική κατάσταση, ενώ είναι υπόθεση καρδιάς, καρδιακής κάμψης, όπως λένε οι γιατροί, καρδιακής ανεπάρκειας γενικά και υποδηλώνει (το πνευμονικό οίδημα), ότι οδεύουμε στα τελικά στάδια. Σημαίνει ότι κάποτε εξαντλούνται όλες οι εφεδρείες της καρδιάς και ότι το μοιραίο δεν φαίνεται να είναι μακριά!)
Προ μιας τέτοιας δραματικής κατάστασης υπερήλικα βρέθηκε εκείνη τη νύχτα! Σφυγμό δεν έπιανε και η επικοινωνία με τον ασθενή γινόταν με δυσκολία. Η φαρμακευτική αγωγή ήταν γενικά γνωστή. Αλλά κάποτε φθάνει η κουρασμένη καρδιά στο σημείο, να μην ανταποκρίνεται, ιδίως όταν δίδεται μακράν του νοσοκομείου, που επί πλέον διαθέτει οξυγόνο και συνεχή παρακολούθηση!
Συνέστησα, έλεγε ο πρόθυμος και έμπειρος γιατρός, διακομιδή στο νοσοκομείο με όποιο μέσο προσφερόταν, διότι ΕΚΑΒ δεν υπήρχε.
Δεν είδε ιδιαίτερη προθυμία.
Αντί αυτής κάποιος ενήλικας, που παρακολουθούσε με ‘ενδιαφέρον’, άκουσε να λέγει:
…Αν κρίνεις γιατρέ και αν νομίζεις, για το καλό του παππούλη μας, να φωνάξουμε και άλλον γιατρό, να κάνετε συμβούλιο….
Είχαν συνειδητοποιήσει οι συγγενείς, ότι μετά από πολλές έκτακτες εισαγωγές στο νοσοκομείο, κάποτε θα φθάναμε στο τελικό στάδιο.
Είχε αρκετή εξοικείωση με τους ανθρώπους ο γιατρός και βλέποντας το απεγνωσμένο των προσπαθειών στο σπίτι, τους καθησύχασε φιλικά, με ψυχρή φυσικότητα, που μπορούσε άνετα σε άλλες περιπτώσεις να παρεξηγηθεί:
Δεύτερο γιατρό είπατε; Δεν έχω αντίρρηση… Αλλά νομίζω ότι δε χρειάζεται! …Εκεί που έφθασαν τα πράγματα, ο πάππος σας και με έναν γιατρό μπορεί να μας αφήσει χρόνους!
Ώσπου να ετοιμάσουν έναν νυκτερινό καφέ στην κουζίνα του χωριάτικου σπιτιού, στην αναμονή της όποιας φαρμακευτικής ενέργειας της αγωγής που εφαρμόσθηκε, ο δυστυχής ασθενής μας κατέληξε…
Όλα, κάποτε έχουν ένα τέλος, όπως οι ηλικιωμένοι με επανειλημμένα πνευμονικά οιδήματα…

Κιλκίς Μάρτιος 2019