«Πεθαίνω με την βοήθεια πολλών γιατρών» είπε ο Μέγας Αλέξανδρος λίγο πριν ξεψυχήσει.
Η Ελλάδα μας πεθαίνει εδώ και πολλά χρόνια με τη βοήθεια πολλών εισαγωγέων,
Ακόμη και το Λουξεμβούργο των 600.000 κατοίκων εξάγει περισσότερα από εμάς.
Οκτώβριος 1954 μια άγρια καταιγίδα μαστίζει τη ράχη της Αττικής, οι γραμμές του σιδηρόδρομου κάπου κοντά στο Κακοσάλεσι βουλιάζουν από τη νεροποντή, η συγκοινωνία είχε κοπεί….
Δεκέμβριος 2009 κατολίσθηση βράχων στα Τέμπη, η συγκοινωνία έχε κόψει την Ελλάδα στα δύο. Το πρώτο γεγονός έγινε τότε που η χώρα μας λεγόταν «Ψωροκώσταινα», το δεύτερο έγινε στη χρυσή «εποχή» της μεταπολίτευσης. Η πατρίδα μας δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από τα τρωκτικά που της αδειάζουν το κελάρι.
Η πατρίδα μας συνεχώς εκβιαζόμενη, ωμά απειλούμενη, σατανικά παγιδευμένη με τη βοήθεια πάντα των εγχώριων αρπακτικών. Και ενώ όλοι μας πιστεύουμε πως η ευρωπαϊκή ένωση, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θα είναι για τους Έλληνες πολιτικούς ο άμβωνας της εθνικής μας φωνής, δυστυχώς αυτό έγινε τις τελευταίες ημέρες από ξένο πολιτικό.
Ήταν ο Κον Πετίτ (2) που με σκληρή γλώσσα πέταξε στα «μούτρα» των ευρωπαίων την ωμή αλήθεια, την αλήθεια για τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, την Τουρκία και το Κυπριακό. Πολλοί «σύγχρονοι» ισχυρίζονται πως πρέπει να κατέβουμε από τη ράχη του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου, πως πρέπει να σταματήσουμε να περιπλανιόμαστε στα καλτερίμια ξεχασμένων αιώνων ξοδεμένου μεγαλείου και σκελετωμένης δόξας,
Είναι αυτοί που θέλουν το χωράφι ξέφραγο, είναι αυτοί που εισέπραξαν ξένα αργύρια από εκείνους που δεν είχανε ποτέ, μήτε πατρίδα, μήτε παρελθόν, μήτε πολιτισμό. Εκείνους που δεν έδωσαν ποτέ στον κόσμο τίποτα και τα θέλουν με το έτσι θέλω όλα δικά τους. Απ’ αυτούς πληρώθηκαν και πληρώνονται και οι Έλληνες με μικρό έψιλον και μεγάλο ερωτηματικό, για να μολύνουν τον τόπο και τα νιάτα με τροπάρια αίσχους και προδοσίας, για να πολτοποιήσουν το εθνικό συναίσθημα και να μην μας νοιάζει πια εμάς τους καλοπερασάκηδες, να μην μας καίγεται καρφί για την Ελλάδα.
Έγραφε ο Κυρ Διακογιάννης το 1979 στο βιβλίο του «Οι Σαρκοφάγοι του Ελληνισμού».
Η Ελλάδα είναι μια χώρα τεραστίων δυνατοτήτων οικονομικής ανάπτυξης. Αν τα εδάφη της καλλιεργηθούν σωστά, αν η αναπροσαρμογή καλλιεργειών προγραμματισθεί σωστά, αν επωφεληθούμε από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αν εκμεταλλευθούμε σωστά το πλούσιο ελληνικό υπέδαφος, τη μέση βιομηχανία, τον τουρισμό κ.τλ. Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν έναν βασικό φορέα οργανώσεως και όχι έναν νοσηρό αρτηριοσκληρωμένο κατασκεύασμα του οποίου τελικά τα «κλειδιά» τα κρατούν άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από πολιτικές δυνάμεις που τους διόρισαν. Δυνάμεις πανίσχυρες που βρίσκονται σ’ αυτές τις θέσεις για να εξυπηρετήσουν το κόμμα, την παράταξη, την οργάνωση, την προσωπικότητα που τους εξασφάλισε τη θέση «κλειδί»… Δυστυχώς ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε και η Ν.Δ. κατάφεραν να εξελληνίσουν τον κρατικό μηχανισμό, να τον εκδημοκρατίσουν να τον μετατρέψουν από κομματικό όργανο σε εθνικό οργανισμό.
11 Φεβρουαρίου 2010, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες, δήλωσε μετά τη σύνοδο κορυφής στους δημοσιογράφους… Δυστυχώς οι καταστροφικές πολιτικές μας επιλογές, έφεραν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, έγιναν λάθη πολλά.

1. Από το βιβλίο του κυρ Διακογιάννη «Οι Σαρκοφάγοι του Ελληνισμού» εκδόσεις Γ. Λαδιά, Αθήνα 1979.
2. Ο Κον Πετιτ πρωτοστάτησε στα γεγονότα του Μαϊου το 1968 στο Παρίσι.

Υ.Γ. Η χώρα μας είχε νομίζω μετά το 1974 και την είσοδο της στην Ευρωπαϊκή Ένωση μιας μοναδικής ευκαιρίας να γίνει επιτέλους κράτος, δυστυχώς αποτύχαμε, την άλλη ίσως φορά, άλλωστε….Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…