Θα μου πείτε τώρα γιατί τα γράφω αυτά. Θα σας πω.
Βρέθηκα πριν από λίγες ημέρες -ύστερα πό προτροπή του αγαπητού Β. Αθανασιάδη- στον αρχαιολογικό χώρο του Παλατιανού, στα πλαίσια της εκδήλωσης “Ημέρα του παλιού σταριού 2008”.
Το τοπίο καταπληκτικό, το ιστορικό παρελθόν του τόπου σημαντικό, μυθικό θα έλεγα μιας και ελάχιστα αρχαιολογικά ευρήματα έχουν έρθει στο φως από τις λίγες ανασκαφές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.
Ο αρχαιολογικός χώρος, χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του μοναδικού συμβασιούχου υπαλλήλου είναι σε  καλή κατάσταση.
Συζητώντας μαζί του μου εξέφρασε την πικρία του για την απουσία επισκεπτών, ειδικά από το νομό. Σιγά σιγά ήρθαν και άλλοι για την εκδήλωση, δεν είμασταν πολλοί, όλοι όμως είχαν κάτι να πουν για τον αρχαιολογικό χώρο, για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά πως ως Έλληνες πολλά λέμε λίγα πράτουμε. Κάποιος είπε αν τα είχαν αυτά οι Γερμανοί ή οι Σουηδοί, αν το ένα, αν το άλλο, και πως είναι και τι κάνει η Πολιτεία και άλλα τέτοια γνωστά.
Πήρα το θάρος και έκανα αυτοστιγμής ένα μικρό γκαλοπ, τους ρώτησα αν είχαν ξανάρθει στο Παλατιανό ή αν έχουν επισκεφτεί άλλο ιστορικό χώρο του νομού μας.  Η πλειοψηφία απάντησε με ένα όχι, μεταξύ αυτών και εγώ.
Θέλω να πως πως πολλές φορές εύκολα βρίσκουμε τα λάθη και τις παραλείψεις των άλλων, αλλά δεν βλέπουμε τις δικές μας, προτείνουμε και συμβουλεύουμε εμείς όμως απ’ έξω.
Παρ’ όλα αυτά εγώ θα προτείνω, οι πολιτιστικοί οργανισμοί των Δήμων ας προγραμματίσουν σε συνεργασία και με τη Νομαρχία, οργανωμένες επισκέψεις αλλά και εκδηλώσεις πνευματικού περιεχομένου σ’ αυτήν που στάθηκε και αφορμή να θυμηθώ και τα νειάτα μου, κυρίως όμως να μάθω όχι τίποτε άλλο, αλλά να μην έρθει κανένας λοχαγός κα μας κόψει τα πόδια.
Θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές των τριήμερων εκδηλώσεων σε Αντιγόνεια-Μυλοχώρι και Παλατιανό.