Η λογική λέει, ότι κανείς στρατός δεν ξεκινάει για πόλεμο, με μία άκαπνη στρατιωτική ηγεσία. Στην Τουρκία του Ερντογάν, η παλιά κάστα των στρατηγών που τόσο λάτρευαν οι δυτικοί μας σύμμαχοι, ξεδοντιάστηκε στην κυριολεξία με το πραξικόπημα – και τίποτα δεν μαρτυρά ότι η καινούργια ηγεσία, είναι πιο πιστή στο ΝΑΤΟ απ' ό,τι στην Ημισέληνο.
Η λογική λέει και κάτι ακόμα: Ότι κανένα κράτος που ήδη εμπλέκεται σε πόλεμο – και μάλιστα με όχι επιτυχή αποτελέσματα – δεν ανοίγει δεύτερο μέτωπο πολεμικών συρράξεων. Τα γεγονότα βέβαια τρέχουν, η επιχείρηση αντιμετώπισης των Κούρδων στο Αφρίν δεν έχει τελειώσει, αλλά αν κρίνουμε από τις συνεχείς θριαμβολογίες του Ερντογάν που διαψεύδονται λίγες ώρες μετά, ο τουρκικός στρατός μάλλον τα έχει βρει μπαστούνια στη Συρία. Κι ύστερα, ο Ερντογάν έχει δηλώσει, ότι μετά το Αφρίν θα επιτεθεί στους Κούρδους του Ιράκ. Σε πόσα μέτωπα πια, θα πολεμάει; Θα ρισκάρει τις ένοπλες δυνάμεις του, μόνο και μόνο για δυο βραχονησίδες του Αιγαίου;
Το μεγάλο όπλο του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα και την Ευρώπη, δεν είναι ο στρατός του, όσο πολυπληθής, φανατισμένος, αξιόμαχος κι αν είναι. Το μεγάλο όπλο του Σουλτάνου, είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που κρατάει στα εδάφη του, και υπερβαίνουν τα τρία εκατομμύρια. Η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, όσο και να μας φαίνεται άσχημη, έχει οδηγήσει στην παύση των μαζικών μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα. Τι θα γίνει αν ο Σουλτάνος επιτρέψει και πάλι την πλημμυρίδα των προσφύγων και μεταναστών προς το Αιγαίο; Θα ανοίξουν μήπως οι Ευρωπαίοι τα σύνορά τους για να μας βοηθήσουν, ή θα μας αφήσουν να βουλιάξουμε μονάχοι;
Ο νέος Σουλτάνος της Τουρκίας δείχνει τρελός κι απρόβλεπτος – μα μόνον τέτοιος δεν είναι. Γνωρίζει πως οι σχέσεις του με τη Δύση περνούν δοκιμασία, γνωρίζει πως η ανακίνηση του Κουρδικού στα σύνορά του, τον υποχρεώνει σε εμπλοκές και αναδιπλώσεις. Ξέρει λοιπόν, ότι οι μπελάδες του ανοίγουν τις ορέξεις της Ελλάδας και της Κύπρου, να φθείρουν το φόβητρό του και να διεκδικήσουν λύση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών θεμάτων σε βάρος του. Τα παίζει λοιπόν “όλα για όλα”, και με το βλέμμα καρφωμένο στα ενεργειακά κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο, που δείχνει να χάνει από τη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου και Ισραήλ.
Με τις κινήσεις του, ο Ερντογάν μοιάζει να λέει: “Έλληνες αν νομίζετε πως μπορείτε να μου τη φέρετε επειδή με βλέπετε σε αδυναμία, κάνετε λάθος. Αν δίνετε άσυλο στους εχθρούς μου, μπορώ κι εγώ να κρατήσω στις φυλακές μου δύο στρατιωτικούς σας. Και αν ξαναεπισκέπτεστε τα Ίμια, μπορώ ακόμα να σας απειλώ με θερμό επεισόδιο, καθώς σαν αυτοκρατορία που είμαι, πάντα έχω στρατιώτες για θυσία, σ' αντίθεση με σας. Μην το ξεχνάτε ότι η Ευρώπη, όσο κι αν με καταδικάζει σε δηλώσεις, ούτε στρατό διαθέτει, ούτε αλληλεγγύη. Πείτε λοιπόν στην Κύπρο να μαζευτεί και να ξεχάσει τις εξορύξεις – εκτός βεβαίως και αν επιλυθεί το Κυπριακό με όρους που δεν πλήττουν το γόητρο και τα συμφέροντά μου”.
Η όποια ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τα παραπάνω και γι' αυτό κινείται με προσοχή. Λαβή για θερμό επεισόδιο δεν δίνουμε, κινούμαστε σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., και προσδοκούμε διπλωματικές νίκες μονάχα. Αν παρ' ελπίδα ωστόσο, δεν λειτουργήσει η λογική, έχουμε ακόμα Ένοπλες Δυνάμεις.
