Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 10:52:41 πμ
Κυριακή, 13 Ιανουαρίου 2019 21:24

Πάνος Καμμένος

Του Ανδρέα Μακρίδη.

 

Όταν ο Πάνος Καμμένος, ως επικεφαλής του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, αποφάσιζε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα το 2015, δεν θα ήταν δυνατόν να φανταστεί, πως η συμμετοχή του αυτή θα του επιφύλασσε την δεινότερη δοκιμασία της πολιτικής του καριέρας.


Η πολιτική σταδιοδρομία του Πάνου Καμμένου υπήρξε αρκετά ανέφελη. Την ώρα που άλλα νεαρά παιδιά δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους στην πολιτική, σκαρφαλώνοντας αργά τα σκαλοπάτια των οργανώσεων νεολαίας, ο ίδιος είχε την οικονομική δυνατότητα να παρακάμψει τους κομματικούς διαδρόμους και να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία, ακόμα και με πανάκριβα σποτ στην ιδιωτική τηλεόραση. Στα 1993, σε ηλικία μόλις 28 ετών, έμπαινε στη Βουλή και εκπροσωπούσε το κόμμα του στην Επιτροπή Δημόσιας Τάξης, επιδεικνύοντας ένα ειδικό ενδιαφέρον για θέματα αστυνόμευσης και τρομοκρατίας.
Η Νέα Δημοκρατία και ο φιλικός της Τύπος, μαζί και το ΠΑΣΟΚ, εξάντλησαν την τελευταία τριετία κάθε δυνατό χαρακτηρισμό για να προσβάλλουν την προσωπικότητα του Πάνου Καμμένου. Και θα είχανε βεβαίως γι' αυτό, κάθε δικαίωμα: Οι αστόχαστες κατά καιρούς δηλώσεις του και η ευκολία με την οποία εκτόξευε ο ίδιος κατηγορίες εναντίον των κομμάτων της αντιπολίτευσης, προσέφεραν τη δυνατότητα για να γίνεται ο ίδιος το κόκκινο πανί των πολιτικών του αντιπάλων. Με τη διαφορά ωστόσο, πως οι αρνητικές κρίσεις των πάλαι ποτέ μονομάχων του δικομματισμού, ήρθαν πολύ όψιμα για τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ.
Ο Πάνος Καμμένος δεν υπήρξε ποτέ ένας αθόρυβος πολιτικός. Ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, εμφανιζόταν κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις των Κούρδων στην Αθήνα και σκορπούσε τον ενθουσιασμό στους βασανισμένους αυτούς πολιτικούς πρόσφυγες, με ομιλίες του υπέρ του PKK και του ηγέτη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και με υποσχέσεις για αυτόνομο Κουρδιστάν με πρωτεύουσα το Ντιγιαρμπακίρ. Ήταν η εποχή που η Ελλάδα μοίραζε με ευκολία εντυπώσεις και υποσχέσεις στήριξης του κουρδικού Αγώνα – η εποχή όπου η διεθνιστική αλληλεγγύη στους δοκιμαζόμενους Κούρδους και Σέρβους, συναντούσε το εθνικό συμφέρον της απόκρουσης της τουρκικής απειλής και του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού. Μέχρι βεβαίως, που ο Οτσαλάν παραδόθηκε σιδηροδέσμιος στους Τούρκους διώκτες του...
Την δεκαετία του 2000 που ακολούθησε, ο Πάνος Καμμένος κατάφερε να εκλεγεί (με τις σύμφωνες ψήφους του ΠΑΣΟΚ) αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πολιτικών Υποθέσεων και Ασφαλείας του ΟΑΣΕ, και στη συνέχεια αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ίδιου Οργανισμού – ενώ το 2007, διετέλεσε ειδικός απεσταλμένος του προέδρου της ΚΣ του ΟΑΣΕ για θέματα τρομοκρατίας. Την ίδια αποδοτική για τον ίδιο δεκαετία, έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (στο οποίο συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία), ενώ στην Ελλάδα, τη διετία 2006-2007, διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας της Βουλής. Όλα τα στραβά, του τα καταλόγισε η ΝΔ αφού αποχώρησε απ' το κόμμα της.
Ο Πάνος Καμμένος μονοπωλεί πλέον την επικαιρότητα, καλούμενος να πιει ένα πικρό ποτήρι που του προσφέρθηκε εκτάκτως. Γιατί η επίλυση του Μακεδονικού, δεν ήταν στο πρόγραμμα της κυβέρνησής του – προέκυψε ωστόσο, με τρόπο επιτακτικό: Την ώρα που η Ελλάδα ζητούσε την συμπαράσταση των ΗΠΑ ενάντια στην Τουρκία, για εξορύξεις αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, και την ώρα που ζητούσε αμερικανικές επενδύσεις η ίδια, την ίδια ακριβώς ώρα τα Σκόπια δήλωναν πως αποδέχονται τη σύνθετη ονομασία. Τι δυνατότητες είχε η κυβέρνηση να επιμείνει σε μια πλήρη απάλειψη του όρου "Μακεδονία" από το όνομα;
Αν οι ΑΝΕΛ είχαν αποχωρήσει απ' την κυβέρνηση το καλοκαίρι, θα μπορούσαν να καρπωθούν πολιτικά τη λαϊκή αντίδραση στη συμφωνία, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα στην ΝΔ, της οποίας η στρατηγική παραμένει δυσδιάκριτη και προβληματική. Ο Πάνος Καμμένος ωστόσο, ήλπιζε πως η συμφωνία δεν θα περπατήσει στα Σκόπια και πως δεν θα χρειαζόταν να πιει το πικρό ποτήρι. Σ' αυτό, έπεσε έξω. Και παρότι στη Βουλή ο ίδιος θα καταψηφίσει την συμφωνία, στο εκλογικό του κοινό, δύσκολα θα γλιτώσει την απαξίωση.