Νομίζω, ότι πολλοί υπερεκτιμούν τις ευεργετικές επιπτώσεις του περπατήματος και κάνουν υπερβάσεις, σε βαθμό που μπορεί να αποβεί αυτό έως και επιζήμιο. Άλλοι ακολουθώντας τον συρμό, υλοποιούν τις ελλιπείς ιατρικές τους γνώσεις, που αντλούν από εκλαϊκευμένα περιοδικά γενικού ενδιαφέροντος.
Δεν είναι του παρόντος, ή παρέλκει να πω, ότι το βάδισμα και γενικά η σωματική άσκηση φέρνει ευεξία στο σώμα και συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία όλων των συστημάτων του οργανισμού, του κυκλοφοριακού (καρδιαγγειακού), κινητικού, ή του νευροψυχικού και σχεδόν όλων των επιμέρους οργάνων.
Όμως είμαι από εκείνους, που λέγουν ναι, αν το περπάτημα, με ή χωρίς ταχύτητα, γίνεται, με κάποιο μέτρο, χωρίς καταπίεση, υπερβολή και καθ’ υπόδειξη, ούτε για να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας, οι οποίες πάνε, σε γενικές γραμμές, παράλληλα με την ηλικία!
Εδώ, στις παραπάνω επισημάνσεις, έχω τις ενστάσεις μου, που αποτέλεσαν και την αφορμή του σημερινού σημειώματος, από τη σκοπιά ενός γενικού ιατρού αγροτικής επαρχίας, όπως του Κιλκίς.
Θα μπορούσαν, οι φίλοι μας, που επιδιώκουν να έχουν σωματική ευεξία, ή εφ’ όσον θέλουν να προλάβουν δυσάρεστες καταστάσεις υγείας, ή να παρατείνουν τα χρόνια της ζωής τους, θα μπορούσαν λέγω, να αναλώσουν την ημέρα τους, εκτός από το ήπιο ωριαίο προγραμματισμένο εφ’ άπαξ βάδισμα, κάνοντας τις καθημερινές υποχρεώσεις τους με τα πόδια, ας πούμε σε ακτίνα πέντε χιλιομέτρων στο τόπο που ζουν σαν στο Κιλκίς, πάντα ασχολούμενοι με κάτι. Από τον παραδοσιακό ‘μπαχτσέ’, έως τα ψώνια στην αγορά! Τα πέντε χιλιόμετρα, που μας φέρνουν αγγλοδιαβασμένοι γιατροί, θα καλυφθούν μέχρι το μεσημέρι, με δυο επισκέψεις, ας πούμε στην αγορά, έστω και χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Θα σταθώ λίγο σε αυτούς τους καλοπροαίρετους συμπολίτες μας, όσοι με θρησκευτική ευλάβεια και με το ωρολόγιο στο χέρι, ή σε καθορισμένες διαδρομές, με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, μετρούν τα βήματά τους, ή όσοι προτιμούν τον ανήφορο του Άη Γιώργη, για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, για να δείξουν, ότι τα βγάζουν πέρα και θα πω ότι δεν κάνουν καλά, με τις επιμονές τους, διότι θέτουν τον εαυτό τους σε αυξημένο κίνδυνο! Δεν περπατάμε για να δείξουμε ότι έχουμε γερή καρδιά, αλλά για να την διατηρήσουμε γερή. Γιατί με τον ανήφορο, ή το τρέξιμο, την υποβάλλουμε σε επικίνδυνο τεστ κόπωσης! Γι’ αυτό και δεν έλειψαν ατυχή περιστατικά καρδιακών επεισοδίων, στον Άη Γιώργη, ή το αεροδρόμιο, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω. Μερικοί από αυτούς ήταν και φίλοι μου, που τους υποληπτόμουν, άνθρωποι με υψηλό δείκτη νοημοσύνης με διακρίσεις στην επιστήμη ή στο επάγγελμα, με επιδόσεις και σε άλλους τομείς, (σύμπτωση;), όπως τομείς πνευματικούς (ας πούμε, ποίηση, ιδιαίτερα θρησκευόμενοι), καλλιτεχνικούς (ζωγραφική, μουσική), ή αθλητικούς, που με ανάγκαζαν να τους βλέπω με περισσότερη περίσκεψη. Ο Τάσον έξ’ ’κι ρούζ’…, έλεγα…
Κοντά σ’ αυτούς ήταν και άτομα, καθ’ όλα κοινωνικά, που επεδίωκαν με φανατισμό την εύρυθμη καρδιακή λειτουργία και την ψυχοσωματική ισορροπία μέσα και από τους ποδαρόδρομους, εξαντλητικούς ή μη, ερμηνεύοντας τα ιατρικά θέματα με την κοινή λογική, που όμως δεν τους έβγαινε, διότι η ιατρική δεν υπακούει στην κοινή, αλλά στην δική της ιατρική λογική!
Ως γενικός ιατρός στα τόσα χρόνια που ήμουν ανάμεσά τους, λέγω, ότι ήταν αυτοί, που είχαν άποψη για τους ποδαρόδρομους και την σχέση τους με τις θερμίδες, ή την χοληστερίνη, την καλή και την κακή και τα επιτρεπτά επίπεδά τους στο αίμα, που επιτρέπει ή επέτρεπε η αμερικανική και η ευρωπαϊκή νομοθεσία. (Διότι και αυτών οι απόψεις μεταβάλλονται, μέχρις ότου έρθει η εποχή, που θα μας πουν ακόμη, ότι η χοληστερίνη χρειάζεται και είναι απαραίτητη!) Όπως μάθανε τα πάντα περί την ιατρική και είχαν άποψη, για την ευεργετική επίδραση του ήπιου βαδίσματος στην καρδιά, τα στεφανιαία και την πίεση και μάλιστα την μικρή (που την ονομάζουν πίεση της καρδιάς!). Αδύνατον να πεισθούν ότι οι δυο πιέσεις, μεγάλη και μικρή, είναι της καρδιάς και το ίδιο επιβαρυντικές). Άνθρωποι απλοί, μάθανε για μικρή πίεση, κακή χοληστερίνη, στεφανιαία αγγεία, οστεοπόρωση και οστική πυκνότητα κλπ. Για την τελευταία κατέφευγαν στον ποδαρόδρομο γιατί ο ‘κακός’ ορθοπεδικός δεν χορηγούσε …την καλτσιτονίνη**, επειδή ήταν ακριβή για τα ταμεία!
Παραφράζοντας την κλασική ρήση περί πολέμου και στρατηγών, θα έλεγα, ότι η ιατρική είναι δύσκολη υπόθεση, για να την ασκούν μόνον οι ιατροί!
Μερικοί έφθαναν στο σημείο να διορθώνουν ακόμη και τον γιατρό! Ομολογώ, ότι με ‘κούραζαν’ ‘ασθενείς’ αυτής της κατηγορίας και ευχόμουν να συμπεριλαμβάνονταν λιγότεροι στο πελατολόγιό μου, όσους δεν μπορούσα να πείσω, ότι πρέπει να απευθυνθούν αλλού…
Διότι αυτοί χρειάζονταν για μένα ειδικής συμβουλευτικής αντιμετώπισης από ειδικότερους!… Και νομίζω ότι δεν έπεφτα έξω! (ο Τάσος έξ’ ΄κι ρούζ’…)
Με την αμερικανοπληξία που κατέλαβε τους γιατρούς μας, τις τελευταίες δεκαετίες, πήρε διαστάσεις και στον τόπο μας το τζόκιγκ, το ‘εθνικό’ σπόρ των αμερικανών και βορειοευρωπαίων, εκεί που δεν το είχαμε ανάγκη. Σε κάθε παράδρομο συναντούσαμε και ένα δρομέα με τις γυαλιστερές φόρμες του (‘φρούτο’ κι αυτές μια κάποιας εποχής), να τρέχει σοβαρός, αμίλητος και οπωσδήποτε κάθιδρος! Για να φύγουν τα ‘άλατα’!...
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό, που έζησα και που του έδωσα και πήρε τη μορφή ανεκδότου:
…Κατηφόριζα ένα απόγευμα με το αυτοκίνητο στον δρόμο προς την Αργυρούπολη, καθ’ οδόν προς τα Κρούσια, έχοντας δεξιά μου ως συνεπιβάτιδα την μακαρίτισσα τώρα, γηραιά κυρά – Σοφία. Μπροστά μας κάποιος έτρεχε στα δεξιά του δρόμου με ρυθμό, αθλητικό φανελάκι και σκυφτό το κεφάλι. Από το χρώμα του δέρματός του, επρόκειτο μάλλον για αμερικανό της πλησίον αμερικανικής μονάδας…
Το αυτοκίνητο έτρεχε!...
Η κυρά Σοφία, Καυκάσια Πόντια, καλόκαρδη, με πιάνει απαλά τον δεξιό καρπό:
… Νέπαι, Τάσο, εστά… νέπαι εστά… αβούτος ο ‘σσιλιάκλερον’ αγληγορεί! Εστά ας παίρομ’ ατον! ( Τάσο παιδί μου, σε παρακαλώ, κάνε πιο σιγά … Αυτός ο δυστυχής φαίνεται να βιάζεται να φθάσει κάπου… Στάσου να τον πάρουμε!…).
Θυμάστε και εκείνο το παράξενο και ‘φρενήρες’ βάδισμα του ‘αλήστου’ μνήμης Αμερικανού προέδρου, (του πατρός), κάτι μεταξύ βάδην και τροχάδην, που έκαμνε περισσότερη εντύπωση γιατί τον ακολουθούσε στους ίδιους ρυθμούς ολόκληρη η κουστωδία του και αυτοί που τον υποδέχονταν!
Τον είδε και ο δικός μας υψηλόβαθμος κομματικός αξιωματούχος της Θεσσαλονίκης και πήρε να τον αντιγράψει! Σε μία από τις πολλές προπαγανδιστικές του επισκέψεις στο Κιλκίς, βάλθηκε να διανύσει την απόσταση από Δημαρχείο μέχρι Εργατικό Κέντρο, (οδός Θεσσαλονίκης) σχεδόν τρέχοντας ντυμένος με το σιέλ κουστούμι και την μπλε γραβάτα του!
Αλλά το κωμικό της παράστασης δεν ήταν η κινούμενη φιγούρα του έλληνα ‘σερσερή μουδίρη’! Όλοι εμείς οι παρατρεχάμενοι της συνοδείας, έπρεπε να είμεθα κοντά του σε απόσταση αναπνοής, μηδέ εμού και του Μπαλάσκα (που συνήθως βαδίζει γρήγορα) εξαιρουμένων, εμού μάλιστα άγοντος κάποια ηλικία και ασθμαίνοντος!
Ήμασταν για γέλια, όπως αυτά προκαλούνται από βουκολικές εικόνες που θυμούνται οι παλαιότεροι, όταν κοντά στα νεαρά ‘ταυράκια’ βλέπανε και γερασμένους βόες να τρέχουν όπισθεν ‘οιστρηλατούμενης αγελαδίτσας’, ώρα δέκα το πρωί στο κέντρο του Κιλκίς!!!
Ευτυχώς μετά από κάποια ατυχή περιστατικά, σταμάτησε, ως ελιξίριο ζωής, το τζόγκιν στην Αμερική, για να ακολουθήσει την ίδια τύχη και στην Ελλάδα, παρόλο που εμείς δε διαθέταμε στατιστικά στοιχεία, αλλά ούτε χρειαζόταν να έχουμε, γιατί τα παίρνουμε έτοιμα από την Αμερική! Όπου όμως υπάρχουν άλλοι κόσμοι, άλλοι πολιτισμοί, άλλα κλίματα και άλλες διατροφικές συνθήκες και συνήθειες. Τα τελευταία καλά θα κάνουν να τα παίρνουν πιο σοβαρά, αν όχι όλος ο κόσμος, τουλάχιστον οι Έλληνες ιατροί…
* σουρτάρα: Στο παλιό Κιλκίς, προβλέφθηκαν στις εξόδους προς τους βοσκοτόπους ευρείς κοινόχρηστοι διάδρομοι, πλάτους 40 – 50 μέτρων για τα κοπάδια μικρών και μεγάλων κτηνών. Οι διάδρομοι αυτοί, αν και χορταριασμένοι ή καταπατημένοι, παραμένουν κοινόχρηστοι.
** Καλτσιτονίνη: Φαρμακευτικό ορμονικό σκεύασμα, ειδικού θεραπευτικού στόχου, σχετικού με τον μεταβολισμό του ασβεστίου, χορηγούμενο με ειδική συνταγή από ειδικό Ορθοπεδικό, ή ενδοκρινολόγο. Πείσμονες γυναίκες, μετά την εμμηνόπαυση, για να επιβραδύνουν την προϊούσα οστεοπόρωση (μέτρηση οστικής πυκνότητας), απαιτούσαν επιμόνως την αναγραφή της καλτσιτονίνης, την δε ιατρική άρνηση του ειδικού ιατρού, την ερμήνευαν, μετά ‘κακολογιών και υπονοουμένων’, ότι οφείλονταν στην υψηλή τιμή του…
Κιλκίς
Σεπτέμβριος 2018