Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 1:23:13 μμ
Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2018 22:52

Ποδοσφαιρικές και άλλες αναμνήσεις…

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

 

Ποδοσφαιρικές και άλλες αναμνήσεις… Ή, ο στρατός, στρατός, η μπάλα, μπάλα και το καθήκον, καθήκον…

 

Οι επετειακές εκδηλώσεις για την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Κιλκίς, στο διασυμμαχικό μνημείο του Πολυκάστρου, ο δούκας του Κεντ στην Δοϊράνη, μας έφεραν στο νου πίσω σαράντα και πλέον χρόνια, τότε που γίνονταν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στο Πολύκαστρο, αριστερά στα υψώματα, μετά τον κόμβο, για τον ανερχόμενο την εθνική οδό προς τους Ευζώνους.


Νεαρός ιατρός στο Κιλκίς τότε, γεμάτα τα τριάντα πέντε, ελεύθερος οικογενειακών υποχρεώσεων, είχα αναλάβει τις τύχες του Κιλκισιακού με ό,τι αυτό συνεπάγονταν από άποψη ευθυνών, διοικητικών, οικονομικών, κοινωνικών σχέσεων, αγωνιστικών, εξωαγωνιστικών και λοιπών υποχρεώσεων…
Αρχές Μαΐου του 1977, η πολύ καλή μας ομάδα της χρονιάς εκείνης και κατά γενική ομολογία, η καλύτερη όλων των εποχών, ‘έδινε’ δύσκολο αγώνα γοήτρου, εκτός έδρας, με την πρωτοπόρο της βαθμολογίας και τελικά πρωταθλήτρια Βέροια.
Το μόνιμο πρόβλημα της συμμετοχής στους Κυριακάτικους αγώνες, ήταν των στρατευμένων ποδοσφαιριστών, που συνήθως λυνόταν με προσωπικές παρεμβάσεις ημών και άλλων παραγόντων και εφ’ όσον δεν δημιουργούνταν προβλήματα στην μονάδα, που συνήθως επικαλούνταν οι διοικητές τους.
Την Κυριακή εκείνη, ο Κώστας Χαραλαμπίδης*, κεντρικός κυνηγός, από τα καλύτερα σέντερ φορ της Κατηγορίας, αν όχι ο καλύτερος, που υπηρετούσε σε μονάδα της Νέας Σάντας (κατά τον αείμνηστο ποδοσφαιρικό παράγοντα Αμπεριάδη αυτό έγινε ‘κατόπιν ενεργειών’ μας), θα του επιτρεπόταν να παίξει στην Βέροια, αφού ολοκληρωθούν οι τελετές των αποκαλυπτηρίων του μνημείου του Α’ Π.Π. στο Πολύκαστρο, όπου επιλέχθηκε, για το ευσταλές και αθλητικό παράστημά του, στο επίλεκτο άγημα απόδοσης στρατιωτικών τιμών…
Έτσι βρέθηκα εγώ, να παρίσταμαι στα αποκαλυπτήρια του μνημείου στο Πολύκαστρο, πρόεδρος ων, αναμένοντας την λήξη των τελετών, για να μεταφέρω στο γήπεδο της Βέροιας τον ποδοσφαιριστή (ήμουν από τους λίγους, τότε, που διέθετα αυτοκίνητο BMW και είχα ‘καψούρα’ για τον αγώνα, που με ενδιέφερε περισσότερο, παρά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, ‘τότε’).
Ωστόσο αποζημιώθηκα από την τελετή των αποκαλυπτηρίων, βλέποντας τις συγκινητικές γεροντικές φιγούρες πολλών επιζώντων ακόμη μαχητών, ως προσκυνητών, με τα παράσημα στο πέτο και τις πολύχρωμες πολυπληθείς αποστολές, με τις στρατιωτικές στολές των χωρών τους της εποχής εκείνης, ιδιαίτερα των κοντινών Γιουγκοσλάβων (Σέρβων τότε) και των μακρινών ‘ηγετικών’ Γάλλων και λιγότερο των ‘ψυχρών’ Εγγλέζων, αλλά και Ιταλών ή Ρώσων που δεν θυμάμαι, τους χαιρετισμούς των επί κεφαλής εκπροσώπων, όπου όμως εντυπωσιακότερος ήταν ο ημέτερος Ευάγ. Αβέρωφ, υπουργός Εθν. Αμύνης (τότε), με τα καλά Ελληνικά και την άπταιστη Γαλλική του.
Έτσι, ενώ όλη η ομάδα, με τον Λεωνίδα, γευμάτιζε, δροσιζόμενη και αναπαυόμενη στο ξενοδοχείο ‘Αριστείδης’ της Βέροιας, εγώ ‘ξεροστάλιαζα’ και περισσότερο, ο σε ορθοστασία ένστολος ποδοσφαιριστής Κώστας Χαραλαμπίδης, κάτω από έναν ζεστό ήλιο της ημέρας εκείνης, από την αρχή και μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες αποκάλυψης του επιβλητικού μνημείου, με την επιμνημόσυνη δέηση (προσοχή), την Αποκάλυψη (παρουσιάστε όπλα) και πέντε τουλάχιστον χαιρετισμοί σε δύο γλώσσες (ημί – ανάπαυση).
Μετά το τέλος και αφού ο στρατευμένος ποδοσφαιριστής εξασφάλισε την ασφαλή μεταφορά στη μονάδα του όπλου και της λοιπής εξάρτυσης με συνάδελφο στρατιώτη, πήραμε τον δρόμο για την Βέροια…
…Άκου, Κώστα, του εκμυστηρεύτηκα! Εσύ βέβαια θα παίξεις δυναμικά την μπάλα που ξέρεις, αλλ’ έχε υπόψη σου, ότι ο διαιτητής, που θα μας σφυρίξει, είναι φίλος καλός, γνωστός από το Πανεπιστήμιο, νομικός, Πόντιος, ήμασταν νεολαίοι της Ευξείνου Λέσχης. Μόλις μας ιδεί στα αποδυτήρια, δεν μπορεί, όλο και θα κάνει στο γήπεδο στραβά μάτια υπέρ μας, ιδιαίτερα στις αμφισβητούμενες φάσεις, τόσο στο κέντρο του γηπέδου για να εκνευρίσει τους αντιπάλους, όσο και μέσα στην περιοχή, όπου παίζεις εσύ… Είπα και άλλα πολλά, ‘ευσεβή’ και φανταστικά, σε αυτό το πνεύμα, που παρέλκει να αναφερθούν εδώ, μέχρις ότου φθάσαμε και ενσωματωθήκαμε με την ομάδα. Δεν θυμάμαι, αν έβαλε κάτι στο στόμα του, ο στρατιώτης ποδοσφαιριστής. Εγώ, συνήθως, όταν είχαμε ‘αγώνα’, έτρωγα την …Δευτέρα! Ήμουν 70 κιλά, παρά κάτι, ενώ τώρα ξεπερνώ τα 100!...
Με άκουσε ο Κώστας, τα ’τύπωσε’ και τα μετάφερε και στους άλλους ποδοσφαιριστές, που ωστόσο τους πρόλαβε ο Λεωνίδας ενωρίτερα με τις ίδιες παραινέσεις και τις μύχιες κρυφές ελπίδες!.
Μπήκαμε στο γήπεδο… Ορεξάτη η ομάδα! Άξια αντίπαλος της πρωτοπόρου Βέροιας η ομάδα μας. Δυναμικός ο Χαραλαμπίδης, τραυματίσθηκε μια δυο φορές! Μπήκα στο γήπεδο, ως ιατρός ομάδας, και καθυβρίστηκα ανηλεώς ‘γηπεδικά’ από τους φανατικούς της κερκίδας!... Με το λινό κουστουμάκι μου, όπως ήμουν ντυμένος από την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του μνημείου του Α΄Π.Π. στο Πολύκαστρο, και την πλούσια ‘ούλη’** κόμη, άκουσα τα εξ αμάξης, να με απειλούν υβριστικά και να εκτοξεύουν αποκαλώντας με …‘αγριόφλωρε’ θα πεθάνεις!...
Διασταύρωσα το βλέμμα μου ικετευτικά με τη ματιά του Πέτρου*** του διαιτητή, του ‘φίλου’ μου από τον καιρό της Θεσσαλονίκης και της Στέγης φοιτητού της Ευξείνου Λέσχης. Σκληρός και αγέρωχος ο ρέφερυ! Ακριβοδίκαιος! Άρχων, δεσπότης και ηγεμών μαζί!
Ούτε μία φορά δεν σφύριξε ευνοϊκά (για τα μάτια, βρε αδερφέ…) υπέρ ημών… Ούτε τυχαία, στη μέση του γηπέδου!… Στο διάδρομο των αποδυτηρίων κατά το ημίχρονο με απηύθυνε αυτάρεσκα!
…Ερέχτες την διατησία μ’;… (Σου άρεσε η διαιτησία μου;)…
Κατάλαβα! Σε μας πήγε να δώσει εξετάσεις διαιτησίας… Πόσο έντιμος, αμερόληπτος και ακριβοδίκαιος ήταν! Εμείς δεν τον θέλαμε τόσο…
Μπήκαμε στο δεύτερο μέρος. Παίξτε όπως μπορείτε, είπαμε τους παίκτες. Τουλάχιστον να ‘γλυτώσουμε’ από τις βωμολοχίες της φανατισμένης κερκίδας, σκεφθήκαμε! Χάσαμε με σκορ 3 – 0. Δε χάλασε ο κόσμος! Ήμασταν ψηλά στη βαθμολογία.
Όμως το συμπέρασμα ήταν κοινό σε όλους, παίκτες, προπονητής Πρόγιος, εμάς, ο Λεωνίδας κι εγώ, και ήταν αληθινό, όσο και αποκαλυπτικό:
…Πέσαμε σε Πόντιο, ή από Πόντιο, εμείς σαν αγαθοί Πόντιοι,… Άλλη φορά να μην επενδύομαι σε Πόντιο διαιτητή, ας είναι και αδελφός!
Ή όπως θα έλεγε ο μακαρίτης πατέρας μου, αν ζούσε, το ρηθέν εις την ποντιακήν:
…‘ Τη χώρας τα σσκυλία την χώραν (υλάζνε) και τ’ εμέτερα εμάς!... (Τα ξένα τα ‘σκυλιά’ γαυγίζουν τον ξένον και τα ‘δικά’ μας εμάς!...)
Πάντως στους επόμενους χρόνους και επί των ημερών μας, μπορεί να αποδυναμώθηκε η έννοια του ‘ημέτερου Ποντίου’ στις κοινωνικές και άλλες αγωνιστικές αναμετρήσεις, ενισχύθηκε όμως η άλλη, η πιο συνεκτική σχέση, αυτή του Κιλκισιώτη! (Του Πόντιου, του Θρακιώτη, του Στενημαχίτη, του Σαρακατσάνου και των λοιπών, του νέο – πολιτισμικού μοντέλου Κιλκισιώτη πολίτη, όπως θα έλεγε και ο πρόσφατα συγχωρημένος συνεργάτης μου αείμνηστος Παύλος Πασαλίδης)
Αναφέρεται, χαρακτηριστικά, σε άλλον, αργότερα, εκτός έδρας ποδοσφαιρικό αγώνα στην Έδεσσα, ο εκ των εποπτών γραμμών Κιλκισιώτης, (από την Φύσκα, απόφοιτος του Γυμνασίου Κιλκίς), αλλά ανήκοντος στον σύνδεσμο διαιτητών Θεσσαλονίκης, από όπου κληρώθηκε, ‘Χούτος’****, (υποκοριστικό ήξ χαϊδευτικό του Χρήστος) μακαρίτης τώρα, με τις διακριτικές υποδείξεις του (οφ – σάϊντ κλπ), όπως μεταφέρθηκε, εγώ δεν ήμουν πλέον πρόεδρος, λένε, ότι συνέβαλε αποφασιστικά στην νίκη της καλής μας ομάδας 0 – 1 εκτός έδρας!
• Κώστας Χαραλαμπίδης κεντρικός κυνηγός της ομάδας του Κιλκισιακού από το 1975, πήρε μεταγγραφή και έπαιξε Α’ Εθνική, στην Λάρισα, Βέροια και Άρη Θεσσαλονίκης. Από τους Κ. Αποστόλους, ζει ως συντ/χος του δημοσίου στο Κιλκίς, έχοντας το χόμπυ πάλιν του κυνηγού, αλλά των αγρίων θηραμάτων πλέον…
** Ούλη κόμη: σγουρά μαλλιά κεφαλής.
*** Πέτρος Κ.: Διακεκριμένος νομικός και δικηγόρος Θεσσαλονίκης, αλλά και διαιτητής ποδοσφαίρου. Έπαιξε πολλά χρόνια σε αγώνες Α’ Εθνικής. Καθηγητής διαιτησίας, ανέλυε επί χρόνια τις επίμαχες φάσεις των αγώνων στην Αθλητική εκπομπή της Κυριακής στην ΕΡΤ.
**** Χούτος: Χρήστος Σιδηρόπουλος, υπάλληλος εν ζωή στο Θεαγένειο Νοσοκομείο, όπου πέρασε από τα χέρια του και εξυπηρετήθηκε “κόσμος και κοσμάκης” του Κιλκίς.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ορθιοι από αριστερά: Αν. Αμανατίδης, Κ. Χαραλαμπίδης, Σιάκας, Ταγκαλίδης, Λ. Σημαιοφορίδης, Τομπουλίδης και Καλτσάς. Καθιστοί: Πασαλής, Χουρμούζης, Αναστασιάδης, Κεμπάπης και Καραμπίδης.


Κιλκίς Οκτώβριος 2018