Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 3:03:14 μμ
Κυριακή, 17 Σεπτεμβρίου 2017 23:03

Σκηνές από τη ζωή στο Κιλκίς επί Κατοχής

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

 

Ο ταν οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν για καλά στο Κιλκίς, επίταξαν* και το γυμνάσιο στο οποίο και εγκαταστάθηκε μια ομάδα τους. Μεταξύ των Γερμανών στρατιωτών, θυμάται ο Δημήτρης Νικοπολιτίδης, ξεχώριζε ένας από όλους, τόσο για τις σωματικές διαστάσεις του, όσο και για την αγριωπή συμπεριφορά του. Τον έτρεμαν τα παιδιά της γειτονιάς. Σκορπίζονταν και κρύβονταν στις γωνίες από τις ακαταλαβίστικες κραυγές του: …Απ, …Ράους, …Βεκ, …Σακραμέντο κ.ά., εκφράσεις, που παρ΄ όλο ότι πέρασαν τρία τέταρτα αιώνος, ηχούν ακόμη στα αυτιά τους!


   Ο Γερμαναράς αυτός μια μέρα περνώντας από τον δρόμο, είδε και ζήλεψε τις πλεξούδες κρεμμυδιών*, που κρέμονταν στο μπαλκόνι του Λάζαρου Φελέκη*, ευρισκόμενου στη γωνία των σημερινών οδών Στενημάχου και Επτανήσου, πιο κάτω από τα σημερινά δικαστήρια. Με το δικαίωμα που έδινε στον κατακτητή η εξουσία, άπλωσε τις μυώδεις χερούκλες του και πήρε χωρίς ντροπή   μια πλεξούδα κρεμμυδιών, την φορτώθηκε στον ώμο και τράβηξε με γοργά βήματα για το γυμνάσιο.
   Ο Μήτος*, που έπαιζε με συνομηλίκους του στον δρόμο εκεί κοντά, είδε τον άγριο και αντιπαθή Γερμανό με τα κρεμμύδια, αλλά περισσότερο θυμάται την δυναμική Βικτώρια, την γυναίκα του ‘αδύναμου΄ Λάζαρου Φελέκη, να μπαίνει έξαλλη και φουριόζα στο Γυμνάσιο, όπου άστραψε και βρόντησε, απαιτώντας επιστροφή των κρεμμυδιών. Παράτησαν το παιχνίδι τα παιδιά περιμένοντας εξελίξεις. Οι φωνές της Φελέκενας με τα  ελληνο-ποντιακά, τουρκικά και γερμανικά μπερδεμένα, έφθαναν έως έξω μακριά.
   Δεν ξέρει να πει ο Μήτος, τι εκτίμησε ο Γερμανός υπεύθυνος και πως ηρέμησε την γνωστή θαρραλέα αντρογυναίκα Βικτωρία Φελέκη. Γεγονός είναι πάντως, ότι την είδαν να βγαίνει από το επιταγμένο κτίριο του γυμνασίου με την αρμαθιά των κρομμυδιών στον δικό της ώμο αυτή τη φορά. Θυμάται ακόμη ότι συνέχισαν το παιχνίδι με μεγαλύτερη διάθεση, για την νίκη και το τρόπαιο της Βικτώριας, αλλά και γιατί χάρηκαν για την ταπείνωση του άγριου Γερμανού, που, όπως συμπληρώνει ο Δημήτρης, δεν ξαναφάνηκε στη γειτονιά…     
   * Επίταξαν το Γυμνάσιο: Όσο καιρό ήταν επιταγμένο και κατειλημμένο από τους Γερμανούς το Γυμνάσιο, αυτό λειτούργησε σε σπίτι επί της οδού Στενημάχου 13 (οικία Βάτσιου και αργότερα Γούλιου). Ο Δημήτρης Νικοπολιτίδης θυμάται ότι παρακολούθησε μαθήματα εκεί ένα χρόνο.
   *πλεξούδες κρεμμυδιών: Τρόπος συντήρησης με ‘κρέμασμα’ και απαραίτητο καλό αερισμό των βολβών των κρεμμυδιών από τους Ποντίους και όχι μόνον.
   *Μήτος: Υποκοριστικό του Δημήτρης. Εδώ ο μαθητής Νικοπολιτίδης τον καιρό εκείνο.
   * Φελέκης Λάζαρος, σύζυγος της Βικτωρίας: Έμπορος νεωτερισμών και αργότερα ειδών εξοπλισμού κατοικιών, με κατάστημα επί της 21ης Ιουνίου. Μετά τον πόλεμο τα παιδιά τους δραστηριοποιήθηκαν εμπορικά στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας Δημήτριος Φελέκης, ήταν απόφοιτος της εκκλησιαστικής σχολής Ζιντζίντερε της Καισάρειας Καππαδοκίας. Δίδαξε ελληνικά στην Τουρκία. Από το 1925 εγκαταστάθηκε στο Κιλκίς, καθώς διορίσθηκε ως καθηγητής φιλόλογος και δίδαξε στο Γυμνάσιο μέχρι το 1930. Πέθανε το 1933 και ετάφη στο Κιλκίς. Από την οικογένεια πάντως ξεχώριζε η νύμφη Βικτωρία, το γένος Παντελιάδου, για το θάρρος και τον δυναμισμό της. Η καταγωγή των Φελέκη, ήταν Ποντιακή, με πλούσια πατριωτική δράση στην Οθωμανική Τουρκία, κρατούσε δε από το Ακ Νταγ Μαντέν του νομού Αγκύρας, (όπως των Ποντίων της Γουμένισσας).                 Αφήγηση: Δημήτρη Νικοπολιτίδη                                      Επιμέλεια: Α. Α.