Προχωράμε λοιπόν χωρίς ελπίδα για το  μέλλον. Τα λάθη των κατά καιρούς ιθυνόντων και η δικιά μας άμεση ή  έμμεση  συμμετοχή γι’ αυτά  μάς έφερε στον  γκρεμό.  Τι μας έχει  μείνει λοιπόν  για να χαιρόμαστε για την φυλή μας που θα μας δώσει κουράγιο για το μέλλον;  Μα φυσικά το παρελθόν των προγόνων μας με  τα λαμπρά του επιτεύγματα, που δικαίως μας κάνουν  να υπερήφανους, και μας βάζουν στον πυρήνα της Ευρώπης.
Οι σημερινοί όμως ιθύνοντες αποφάσισαν από ιδεοληψία  να διαγράψουν και το παρελθόν μας. Δεν μπόρεσαν, όπως υποσχέθηκαν, να διαγράψουν το  δυσθεώρητο  δημόσιο χρέος και προκειμένου να διαγράψουν κάτι διαγράφουν την Ιστορία μας. Αναφέρομαι στο καινούριο βιβλίο της νεώτερης Ιστορίας της Ελλάδος.
 Μετά από τον «συνωστισμό των Ελλήνων  στην προκυμαία της Σμύρνης», φτάσαμε σήμερα στην εξαφάνιση της  μεγαλειώδους «Μάχης του Κιλκίς» στις 21η Ιουνίου του 1913 που αυτή  δεν αναφέρεται πια  σε κανένα κεφάλαιο της νεωτέρας  Ελληνικής  Ιστορίας.
¨Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, από τον καιρό που επιτρέπονταν να μαθαίνουμε  την Ιστορία μας, με την θριαμβευτική επιτυχία αυτής της μάχης μπήκαν τα θεμέλια για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και την επιστροφή της στην Ελλάδα.  
Η μάχη  του Κιλκίς ήταν πολύνεκρη , ήταν αιματηρότατη, σκοτώθηκαν πάνω από 8000 χιλιάδες ¨Έλληνες. Ήταν όμως μεγαλειώδης και έδειξε  τι μπορούμε να πετύχουμε όταν έχουμε  ηγέτες με όραμα. Αυτή λοιπόν την γιγαντιαία επιτυχία που επετεύχθη με την θυσία χιλιάδων Ελλήνων την διαγράφουν αδιαμαρτύρητα οι σημερινοί κρατούντες.
Και πως αντιδράσαμε εμείς οι Κιλκισιώτες, που οφείλουμε την ύπαρξη της πόλης μας στην επιτυχία της μάχης αυτής;  Με πλήρη σιγή. Με λαμπρή εξαίρεση  μια επιστολή ενός λεβέντη δασκάλου, του Δημήτρη Νατσιού.
Και  εδώ αρχίζει η αγανάκτηση μου διότι  δεν ξέρω τι είναι πιο απογοητευτικό.  Το ότι η σημερινή Ελληνική  ηγεσία απαξιώνει  το μεγαλείο και τις  θυσίες των παππούδων μας ή το ότι οι κάτοικοι της πόλης που δημιουργήθηκε  μετά  τον μεγαλειώδη θρίαμβο και την θυσία χιλιάδων Ελλήνων δεν αγανακτούν  και δεν αντιδρούν  σε αυτή την διαγραφή της Ιστορίας μας;
 Που είναι οι φορείς της πόλης μας; που είναι οι σύλλογοι και  όλοι οι κάτοικοι  της να  βγουν  στα «κάγκελα» και να απαιτήσουν  να μην διαγραφεί  το παρελθόν τους;. Δεν έπρεπε σύσσωμη η πόλη μας  να διαμαρτυρηθεί, ή θεωρείται τέτοια ενέργεια της πολιτείας ήσσονος σημασίας;
Λέμε ότι πρέπει να κινηθεί η νέα γενιά των Κιλκισιωτών  για να  το ζωντανέψει. Αλλά πώς να γίνει αυτό αν διαγράψουμε το παρελθόν μας,
Ας δείξουμε λοιπόν  έμπρακτά αρχές και πολίτες της πόλης μας ότι δεν συμφωνούμε σε αυτή την διαγραφή της  ιστορίας μα  και ας αντιδράσουμε.  Αν παρθεί η απόφαση  για δράση, μπορούν εύκολα να βρεθούν μορφές κινητοποίησης...
Το πρώτο που πρέπει και μπορεί να  γίνει είναι μια ανοικτή επιστολή προς τον  πρωθυπουργό και σε όλη την πολιτική ηγεσία που θα διαμαρτύρεται έντονα γι’ αυτή την ενέργεια. Η επιστολή αυτή θα πρέπει να έχει τις υπογραφές των αιρετών  αρχόντων της πόλης μας και φυσικά χιλιάδων συμπολιτών μας. Φορείς πολιτών υπάρχουν στην πόλη μας, ας αναλάβει κάποιος την πρωτοβουλία . Η «Τέχνη» νομίζω ότι μπορεί  ν’ αναλάβει την πρωτοβουλία συγγραφής της επιστολής.  Η υπογραφή μου και  μαζί δεκάδων  Κιλκισιωτών  Θεσσαλονίκης ήδη έτοιμες. Λαός που  ξεχνά την Ιστορία του δεν έχει μέλλον, ας δείξουμε ότι ξέρουμε να αντιδρούμε στα παράλογα..