Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 2:25:52 μμ
Παρασκευή, 03 Νοεμβρίου 2017 00:30

Τα δελτία του Χαντ μπολ και τα σουβλάκια της Βυρώνειας

Του Αναστάσιου Αμανατίδη. 

 

Τ  ο 1985 η ομάδα Χαντ – Μπωλ του ΓΑΣ Κιλκίς, ήταν από τις δυνατές και υπολογίσιμες στον βόρειο όμιλο της β’ Εθνικής. Το προηγούμενο καλοκαίρι φιλοξενήσαμε στο Κιλκίς το πανελλήνιο εφηβικό  πρωτάθλημα, όπου καταλάβαμε την τιμητική τέταρτη θέση.
    Στην πορεία του πρωταθλήματος παίζαμε ένα σημαντικό αγώνα εκτός έδρας στις Σέρρες με τον επίσης δυνατό τοπικό ΑΟΣ. Την ομάδα συνόδευσα εγώ (πρόεδρος). Στις Σέρρες, ολίγον προ του αγώνα, διαπιστώνουμε ότι τα δελτία των αθλητών ξεχάσθηκαν στο Κιλκίς.


   Τηλεφώνησα με αγωνία στον γραμματέα του Συλλόγου Νίκο Χαλκίδη* στο σπίτι του, (δεν υπήρχαν τότε τα κινητά). Άφησε το μεσημεριανό τραπέζι ο μακαρίτης τώρα Νίκος και έτρεξε στα γραφεία, τα επί της 25ης Μαρτίου (ο νυν πεζόδρομος). Βρήκε και στα ταξί, τον πρόθυμο και βολικό σε όλα Σίμο* με την καινούργια Μερσεντές, του έδωσε τα δελτία, του είπε, το και το και βέβαιος ότι θα φθάσουν εγκαίρως στο κλειστό των Σερρών, επέστρεψε στο σπίτι του να συνεχίσει το γεύμα του, όπως μου ανέφερε αναλυτικά στο δεύτερο τηλεφώνημά μου.
   Οι παράγοντες των Σερρών (πρόεδρος ο Εμμανουηλίδης +) και οι διαιτητές, ενώ έδειξαν κατανόηση και υπόσχονταν αναμονή, όταν ήρθε η ώρα του αγώνα (3μ.μ.) και μετά από ένα τέταρτο της ώρας χωρίς να προσκομισθούν τα δελτία μας, έκλεισαν το φύλλο αγώνα με 10 – 0 σε βάρος μας (όπως λένε οι κανονισμοί σε αυτές τις περιπτώσεις).   
   Περίλυποι και κατηφείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω Σιδηροκάστρου, Ροδόπολης, Μουριών. Στα φανάρια της Βυρώνειας σταματήσαμε για λίγο νερό, να μετριάσουμε την πίκρα μας. Εκεί στον μεγάλο πλάτανο με τις ταβέρνες γύρω - γύρω (η Βυρώνεια είχε τότε το 19ο Σύνταγμα και τον Σιδηροδρομικό Σταθμό σε πλήρη λειτουργία), βλέπουμε ‘αραγμένο’ τον ανεπανάληπτο Σίμο να απολαμβάνει  σισλίκια και να διηγείται σε  παρέα χωρικών  μασάλια! Κατάλαβα τον λόγο της καθυστέρησης! Ούτε καν ένοιωθε την αγωνία, που είχαμε κατ΄ αρχήν αναμένοντας στις Σέρρες και την θλίψη μας στη συνέχεια με την άνευ αγώνα καταδίκη μας! Τα λέγω αυτά, γιατί ο Σίμος, εκτός που νόμισε, ότι έφερε σε πέρας την αποστολή του,  τον άκουσα να λέγει, όταν μου έδινε τα ξεχασμένα δελτία:
   …Καλά που συναντηθήκαμε… , για σας ερχόμουνα… . Αλλά γιατί βιάζεστε, καθίστε, εδώ έχει ωραιότατα σουβλάκια, σουτζουκάκια και ότι άλλο θέλετε…      
   Και ύστερα σου λένε πως επιβιώσαμε ως ΓΑΣ από την αρχή, μέσα σε ένα τέτοιο απαθές και αδιάφορο ανάλογων ενδιαφερόντων  κοινωνικό περιβάλλον και κλίμα στο Κιλκίς.             …’Έλα μωρέ, το κέφι τους κάνουν’…  Και ο Σίμος δεν ήταν όποιος κι όποιος. Από τα πρώτα ταξί και προτιμητέος στην πιάτσα του Κιλκίς! Όλη την ημέρα στην αγορά, ήταν μέσα στα πόδια μας! Όφειλε να ξέρει…
    Εκείνη την δεκαετία του ’80, όλα τα παιδιά του Κιλκίς και όλη η νεολαία, πέρασαν από τον ΓΑΣ. Εκατοντάδες κάθε χρόνο! Με απούσα την κρατική, νομαρχιακή ή δημοτική επιχορήγηση! Και φυσικά χωρίς καμία οικονομική συνδρομή των γονέων, όπως συμβαίνει, καθώς μαθαίνομε, σήμερα! Όλα τα βάρη (κυρίως τα οικονομικά) επιφορτίσθηκαν στους ώμους ημών, που αναλάβαμε αυτοβούλως, να δώσουμε κοινωνική προέκταση στις άλλες επαγγελματικές μας δραστηριότητες, προσφέροντας διεξόδους στη νεολαία μέσω των γυμναστηρίων, των στίβων και του αθλητισμού, σωματικού και πνευματικού ακόμη! (Δεν υπήρχαν τότε οι ωραίες σημερινές καφετέριες, ως κέντρα συνάντησης, ψυχαγωγίας και διασκέδασης των νέων). Ακόμη και το σκάκι εισαγάγαμε και παίρναμε μέρος με δεκαμελείς ομάδες στην Γ’ Εθνική και βιβλιοθήκη στα κεντρικά μας γραφεία, ως αναγνωστήριο, εγκαταστήσαμε!  Όλοι, που φόρεσαν την αθλητική στολή του ΓΑΣ,  οι περισσότεροι, διακρίθηκαν, με ότι ασχολήθηκαν αργότερα. Στην επιστήμη, στην επιχείρηση, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα! Είναι αυτοί που σήμερα κοσμούν την κοινωνία και αγορά του Κιλκίς! Πάνω από πενήντα μπήκαν στην Γυμναστική Ακαδημία χωρίς εξετάσεις με την συνδρομή των επιδόσεών τους στον ΓΑΣ!
   Ένοιωσα την ανάγκη να τα πω αυτά, με τον τρόπο μου, στη στήλη και στη συνέχεια των αναρτήσεων ‘στο Κιλκίς κάποτε’, γιατί βλέπω να πέφτει κάποια σκόνη λήθης πάνω σε γεγονότα και εικόνες, όχι και πολύ μακρινές της ζωής του Κιλκίς κάποτε. Για τους συνεργάτες μου στον ΓΑΣ του Κιλκίς, (όπως πρώτα τους αείμνηστους Νίκο Χαλκίδη, Λευθέρη Ναβροζίδη και Ηλία Παπαδόπουλο, ή τους δραστηρίους ακόμη, τον Μιχάλη Μπάκα,  τον Σταύρο Μακρυνιώτη, τον Σταύρο Χατζηγεωργιάδη, τους αδερφούς Παπανικολάου, τον Νίκο Σερασκέρη, τον Βασίλη Γλερίδη, τον Γιάννη Ασλανίδη, τον δημοσιογράφο Σταύρο Φάσσο κ. ά.), βασικούς συντελεστές της επιβίωσης του σωματείου, που αφιέρωσαν χρόνο, κόπο και χρήμα γι’ αυτόν και κατ΄ επέκταση για το Κιλκίς, όπως και για τους αθλητές, σαραντάρηδες και πενηντάρηδες τώρα,  θα έχομε την ευκαιρία να αναφερθούμε σε επόμενα σημειώματα.

   *Χαλκίδης Νίκος: (1935 – 2010). Γεωπόνος της Αγροτικής Τράπεζας. Γεννημένος στην Μαυροπλαγιά, μεγάλωσε ορφανός πατρός στο Κιλκίς. Έπαιξε καλή μπάλα, ως ποδοσφαιριστής, στον Άρη Κιλκίς και τον Κιλκισιακό από της συστάσεώς του το 1961. Διετέλεσε διοικητικό στέλεχος του Κιλκισιακού, ιδρυτικό μέλος, γραμματέας και πρόεδρος του ΓΑΣ Κιλκίς.
   *Σίμος Παπαμιχαηλίδης: Ο γνωστός στους παλαιότερους της προηγούμενης γενιάς ταξιτζής του Κιλκίς, με την πάντα γυαλισμένη και αναπαυτική Μερσεντές του, που κρατούσε την καταγωγή από το Κεντρικό Κιλκίς. Συνετός οδηγός και γλαφυρός συνομιλητής κέρδιζε την συμπάθεια και εξασφάλιζε την προτίμηση των πελατών του.

   Κιλκίς Οκτώβριος 2017