Πιστεύω πολύ στην “άποψη - ιδέα” ότι η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της και ότι πρέπει να ζούμε και τις δύο της εκδοχές, γιατί απλά δεν έχουμε την ικανότητα να ελέγχουμε τα πάντα ή την δυνατότητα της επιλογής.  Μπορώ να φροντίζω κάθε μέρα να κάνω κάτι που με ικανοποιεί και με γεμίζει συναισθηματικά.

Μπορώ κάθε μέρα να περνάω χρόνο με ανθρώπους που αγαπώ και μ’ αγαπούν, να χαμογελάω, να κάνω θετικές και αισιόδοξες σκέψεις, αλλά δεν μπορώ να εξασφαλίσω στον εαυτό μου ότι δεν θα συμβεί το απρόσμενο, το αναπάντεχο, το δυσάρεστο. Γιατί η ζωή έχει δυο πλευρές, όπως σε όλα τα πράγματα. Καλό - κακό, άσπρο – μαύρο, λάθος – σωστό, χαρά – λύπη, γέλιο – δάκρυ, ζωή – θάνατος . Δυο αντίθετοι πόλοι, που ο ένας έλκει τον άλλον. Που και οι δυο μαζί φέρνουν την ισορροπία, την συνειδητοποίηση, την αποδοχή, την επανεκκίνηση, την ελπίδα, την προσπάθεια, τους στόχους.

Κάποιοι το ονομάζουν θέλημα θεού, άλλοι το ονομάζουν μοίρα, άλλοι τύχη, άλλοι εσωτερική δύναμη. Πραγματικά, δεν υπάρχει σωστό και λάθος.  Άλλωστε τι σημασία έχει. Αν κάτι ισχύει για κάποιον και τον βοηθάει, τότε αυτή είναι η αλήθεια του. Και αυτή την αλήθεια θα πρέπει με σεβασμό και αγάπη να ασπαστούμε και να αποδεχτούμε.

Ο καθένας για τον εαυτό του και ο ένας για τον άλλον. Κάθε άνθρωπος έχει έναν εσωτερικό ενεργοποιητή, στον οποίο οφείλει την ανάγκη του να επενδύσει, να συνεχίσει να ζει, να χαίρεται, να απολαμβάνει, να γελάει, να τολμάει, να αγαπάει, να ονειρεύεται.

Γιατί η ζωή είναι όμορφη και έχει χρώματα πολλά, εκ των οποίων και μουντά, ξεθωριασμένα και άτονα. Όλα όμως απαραίτητα και χρήσιμα στην “παλέτα” της ζωής!