Των συνανθρώπων μας οι οποίοι με την καθημερινή τους παρουσία διδάσκουν σε όλη την κοινωνία, με το μεγαλείο ψυχής και θέλησης τους, ότι τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. Αρκεί ασφαλώς να πιστέψεις στον εαυτό σου και τις δυνάμεις σου και να πορευθείς βλέποντας μόνο μπροστά και αφαιρώντας από το μυαλό σου την λέξη δεν μπορώ.
Η 3η Δεκεμβρίου κάθε χρόνο μας φέρνει στο νου ότι όλοι μας είμαστε ίδιοι και ίσοι και δεν μπορούμε και δεν πρέπει να λησμονούμε, την διαφορετικότητα και το σεβασμό στον συνάνθρωπο μας, πολύ δε περισσότερο στον συνάνθρωπο με προβλήματα αναπηρίας.
Η ημέρα αυτή είναι μια διαρκής υπενθύμιση σε όλους ότι οφείλουμε ως σύγχρονος κόσμος, ως οντότητες και κοινωνία να βάζουμε πρωτίστως το εμείς σε κάθε πράξη και ενέργεια που θα κάνουμε.
Είναι μια υπενθύμιση σε όλους ότι είναι καλό να φέρνουμε καθημερινά στη μνήμη μας τη λέξη αλληλεγγύη και κατανόηση, γιατί οι άνθρωποι που η ζωή τους επιφύλαξε να ζουν με κάποιο είδος αναπηρίας χρειάζονται απλώς την δική μας συμβολή, μόνο στο να τους εξασφαλίζουμε τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες που έχουμε όλοι μας.
Με τις σκέψεις αυτές η οργανωμένη πολιτεία και η παγκόσμια κοινότητα καλούνται να ενσκύψουν με σοβαρότητα και μεθοδικότητα για να εξασφαλίσουν ίσες ευκαιρίες, συνθήκες και πλήρη δικαιώματα σε όλα τα άτομα με αναπηρία.
Τέλος, επιθυμώ να εκφράσω στους ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, ότι η φράση που αρμόζει είναι ότι δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω και να τους καλέσω να συνεχίσουν με τα τεράστια αποθέματα δύναμης και ψυχής να μας διδάσκουν με την καθημερινή τους παρουσία. Toυς ευχαριστούμε για τα μαθήματα που μας παραδίδουν.