Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024, 9:42:30 πμ
Πινέλης Κώστας

Πινέλης Κώστας

Η έλευση του Πούτιν και η όλη υποδοχή και το νόημα που δόθηκε μου έφερε στο νου τον παππού μου που ήταν «διαβασμένος» και «σπουδαγμένος» αφού έβγαλε διδασκαλείο στην πατρίδα και μεταξύ άλλων είχε μελετήσει την Αποκάλυψη του Ιωάννη και «άλλας γραφάς».

Τετάρτη, 01 Ιουνίου 2016 22:21

Η Άλωση της Πόλης 563 χρόνια μετά

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

 

Η Άλωση της Πόλης είναι, μαζί με την Μικρασιατική Καταστροφή, οι μεγαλύτερες εθνικές συμφορές του Ελληνισμού
Η πτώση της πρωτεύουσας του Ελληνισμού, από το 324 μέχρι τις 29 του Μάη του 1453 μ. Χ. , είναι γεγονός κοσμοιστορικής σημασίας. Τα βαθύτερα αίτια της πτώσης του Βυζαντίου είναι πολλά και σύνθετα και δεν είναι σκοπός του αφιερώματος αυτού να αναλυθούν, πρέπει ν’ αναζητηθούν εις την όλη κοινωνική και πολιτική σύνθεση του βυζαντινού κόσμου. Σε γενικές γραμμές μπορούν να συνοψισθούν:
1. Στον προιόντα οικονομικό μαρασμό από τη δημιουργία φεουδαλικού συστήματος, το οποίο εξαφάνισε την ελεύθερη αγροτική ιδιοκτησία και καταπίεζε του πληθυσμούς της υπαίθρου.

Τρίτη, 17 Μαϊος 2016 23:39

Το Αριστεροχώρι…

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

 

Πως το είπε ο Τσίπ(ρ)ας απαντώντας σε σχετική και προφανώς ενοχλητική ερώτηση κάποιου «συντρόφου» του σε τελευταία συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ;
«Το κόμμα πλέον απευθύνεται σε ευρύτερα ακροατήρια και όχι σε ένα αριστεροχώρι» ...

Πέμπτη, 07 Απριλίου 2016 22:51

Για την Μακεδονία μας…

΄
Θυμόμαστε όλοι τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 92-94 για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία». Θυμόμαστε όλοι και τον εθνικιστικό παροξυσμό για την στάση του «προδοτικού ΚΚΕ». Έχουμε γράψει στο παρελθόν για το θέμα. Δεν είναι της ώρας να τα επαναλάβουμε. Ένα μόνο. Τόσα χρόνια μετά, ας σκεφθεί ο καθένας ποιο κόμμα είχε την σωστότερη, πιο ρεαλιστική και εθνικά ωφέλιμη θέση…
Το ίδιο διάστημα, στις 7 Φεβρουαρίου 1992 (σε ισχύ 1η Νοεμβρίου 1993), ψηφίστηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, επίσημα γνωστή ως «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση». Η συνθήκη του Μάαστριχτ που υπερψηφίστηκε από τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχε τις λεγόμενες τέσσερις «ελευθερίες» (κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού).
Αυτές ακριβώς οι τέσσερις «ελευθερίες» του Μάαστριχτ, όπως και οι διάφορες ντιρεκτίβες της ΕΕ για το τι θα παράγουμε , οδήγησαν, από τις αρχές τις 10ετίας του 90,  στη διάλυση της άλλοτε ακμάζουσας ελληνικής βιομηχανίας. Εξ αιτίας αυτών έκλεισαν η έφυγαν οι επιχειρήσεις  και όχι όπως κατευθύνουν τον κόσμο να λέει ότι τις έδιωξαν το ΠΑΜΕ και τα εργατικά συνδικάτα με τις κινητοποιήσεις τους.
Εάν κάνει κανείς ένα οδοιπορικό εκατοντάδων χιλιομέτρων σε ολόκληρη την Ελλάδα θα συναντήσει  εικόνες ερήμωσης, εγκατάλειψης και μαρασμού. Τις τελευταίες  δεκαετίες εκατοντάδες εργοστάσια έχουν κλείσει ενώ η οικονομική κρίση έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην βιομηχανία της Ελλάδας, ιδιαίτερα της Βόρεια Ελλάδας. Οι περισσότερες απ’ αυτές μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία, αλλά αρκετές και στην ΠΓΔΜ.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε και άλλα φαινόμενα: Πολλοί, ιδιαίτερα Μακεδόνες,
■  Κάνουν ουρές στα σκοπιανά οδοντιατρεία.
■ Επισκέπτονται σε καθημερινή σχεδόν βάση τη γείτονα χώρα για καύσιμα, για να κάνουν τις αγορές τους και να ψυχαγωγηθούν.
■ Από Λάρισα μέχρι Ορεστιάδα λεωφορεία μεταφέρουν τζογαδόρους "αρρωστάκηδες" που ρίχνονται στη μάχη της ρουλέτας. στο «Λας Βέγκας» των Σκοπίων. «Ελληνικό σουξέ…στα καζίνα των Σκοπίων.
■ Συνταξιούχοι μετακομίζουν στη Γευγελή για να μειώσουν το κόστος ζωής
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι «Μακεδονομάχοι» που «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους», είναι έτοιμοι να αρπάξουν και να φάνε όποιον ασεβή αναφέρει ακόμη και από λάθος τα Σκόπια «Μακεδονία» ή αναθεματίζουν τις χώρες που σε προγράμματα, κοινές δράσεις, συναντήσεις αποκαλούν τη γειτονική χώρα σαν «Μακεδονία».
Ποια πατριωτικά τραγούδια τώρα. «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα», «Τι ζητούν οι Βούλγαροι στην Μακεδονία», «Δεν θα την πάρουνε ποτέ τη γη των Μακεδόνων», «Για τη Μακεδονία μας Ελλάδα μας γενναία, σκληρά θα πολεμήσουμε τον κάθε επιδρομέα», «Η Μακεδονία είναι ελληνική»…

Πε που είσαι μπρε;
Οι παππούδες μου πρόσφυγες ήρθαν στην κυρίως Ελλάδα. Και ο πατέρας μου πρόσφυγας δεύτερης γενιάς ήταν. Και γω τρίτης γενιάς πρόσφυγας που κουβαλάω στο μυαλό μου τον ξεριζωμό από τις αγαπημένες αλησμόνητες πατρίδες από τα ιστορήματα των παππούδων. Οι παππούδες δεν μπόρεσαν να ξαναδούν την πατρίδα, τους τόπους που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν. Αξιώθηκα να πάω εγώ γι αυτούς, να τους δω, σα να τους έβλεπαν τα δικά  τους μάτια.
Θυμάμαι ο παππούς ερχόταν απ’ τον Λαγκαδά στην Νεάπολη που μέναμε για να μείνει μαζί μας λίγες μέρες. Εκεί στη στροφή Βαλσαμή, στα παρκάκια, κάθονταν με άλλους γεροντάδες πρόσφυγες από τη Νεάπολη Καπαδοκίας, τη Βάρνα της Αν. Ρωμυλίας. Τον Πόντο…
-Πε που είσαι μπρε; Ρωτούσε ο δικό μου ο παππούς. Πε που έρθες;
-Απόθεν είσαι; ρωτούσε ο γέροντας Πόντιος τον παππού μου.΄
-Πε το Μπροντίβο, γιανά στην Αγαθόπολη και το Βασιλικό. Πε τη Μαύρη Θάλασσα, απαντούσε με περηφάνια και βαθιά νοσταλγία ο παππούς μου.
Έτσι έζησαν και πέθαναν. Με την νοσταλγία, με τον πόθο να γυρίσουν κάποια στιγμή στον τόπο τους.
Πρόσφυγας ή μετανάστης δεν έχει μεγάλη διαφορά. Κανείς δε θέλει να φύγει από τη γενέθλια γη να πάει σε άλλο τόπο. Οι αιτίες που τον αναγκάζουν είναι ίδιες.  Πάνω απ’ όλα οι πόλεμοι που γίνονται για «τ’ αφέντη το φαϊ» για να κερδίζουν οι καπιταλιστές εκμεταλλευόμενοι και αξιοποιώντας φυλετικές διαφορές, διακρίσεις στο θρήσκευμα, την ανέχεια, τη δυστυχία …
Ο μεγάλος Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραψε το 1937 αυτοεξόριστος στη Σουηδία το ποίημα «Για τον Όρο Μετανάστες»

«Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες».
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε
και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.
Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν' απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ' εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.»

Ο λαός μας,  λαός της προσφυγιάς και της μετανάστευσης να συνεχίσει να εκφράζει την αλληλεγγύη του στους κυνηγημένους, δυστυχισμένους, απελπισμένους που βρέθηκαν στη χώρα μας. Και να μην ξεχνά πέρα από το ανθρώπινο και συναισθηματικό, το κύριο:
Τα κύματα των απελπισμένων προσφύγων έχουν τη «σφραγίδα» της ΕΕ και των κομμάτων της. των αποφάσεων της ΕΕ, της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού συστήματος, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Τετάρτη, 16 Μαρτίου 2016 22:00

Απατεώνες είμαστε;

Πριν τις εκλογές του Γενάρη του '15 ο Τσίπ(ρ)ας έλεγε ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν πρώτος, το ίδιο βράδυ Μνημόνιο δεν θα υπήρχε. Ότι θα καταργούσε με ένα νόμο και με ένα άρθρο όλα τα μέτρα λιτότητας, θα αποκαθιστούσε συντάξεις κ.λ.π..  
Μετά τις πρώτες εκλογές του 2015 έβγαζε λόγους στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος ότι βάζει «οριστικό τέλος στην τρόικα και τις πολιτικές της». Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε «χαρτογιακάδες» τους τροικανούς, στους οποίους θα απαγορευόταν να συναντούν υπουργούς και να σουλατσάρουν στα υπουργεία.

Του Κώστα Πινέλη

 

Οι φετινές αγωνιστικές κινητοποιήσεις των αγροτών με τα μαχητικά μπλόκα σε ολόκληρη τη χώρα έφεραν στο νου τον αξέχαστο αγωνιστή της αγροτιάς, τον αγαπημένο μας σύντροφο Γιώργο Σοφιανίδη. μια ηρωική μορφή του λαϊκού κινήματος και του Κόμματος, έναν γνήσιο και αυθεντικό ηγέτη, έναν από τους κορυφαίους του αγώνα.

Τρίτη, 09 Φεβρουαρίου 2016 23:17

Σχολιασμοί

Ένας χρόνος «Αριστερά». Ένας χρόνος κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ένας χρόνος μάχης για την ανασυγκρότηση του κεφαλαίου.

Πρώτα, βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επιλεχθεί απ' την ντόπια αστική τάξη να καταλάβει στο αστικό πολιτικό σύστημα τη θέση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, που αφού την υπηρέτησε «ευδοκίμως», οδηγήθηκε στην... αποστρατεία.
 
       Ταπ, Ταπ, Ταπ. Μπράβο τ’ αγόρι μας,
                        τον παικταρά μας

Το σύστημα πόνταρε πάνω του, συνυπολογίζοντας, μεταξύ άλλων, τις διαβεβαιώσεις του ότι σαν «αριστερό» κόμμα, με διασυνδέσεις στο κίνημα, με «καθαρό ποινικό μητρώο» είχε την ικανότητα να χειραγωγήσει το λαό και να τον ενσωματώσει, αμβλύνοντας αντιδράσεις ενόσω θα έκανε τη βρώμικη δουλειά.
Σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑίοι επαίρονται για τη δυνατότητά τους άλλο να κάνουν κι άλλο να ισχυρίζονται ότι κάνουν, να βαφτίζουν το κρέας ψάρι.
-Να εφαρμόζουν σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, σαφέστατα ταξική υπέρ του κεφαλαίου.
-Να παραδίδουν τα σπίτια της φτωχολογιάς στις τράπεζες και να παριστάνουν ότι συμπάσχουν.
-Να ανατρέπουν τον χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσα δικαιώματα απέμειναν και να υποστηρίζουν ανερυθρίαστα ότι πασχίζουν για τη σωτηρία του Ασφαλιστικού.
-Να οδηγούν τους αγρότες στο ξεκλήρισμα
-Να υπογράφουν μνημόνια συνειδητά
Μετέφρασαν τη λαϊκή ψήφο σε εξουσιοδότηση εν λευκώ,
Επένδυσαν στη λαϊκή ανοχή
Όμως οι μάσκες έπεσαν!
ΠΑΜΕ να τους σταματήσουμε! ΠΑΜΕ για άλλες εξουσίες λαϊκές!

Ο αγώνας των αγροτών ενάντια στην οριστική εξόντωσή τους.
Η αγροτιά αγωνίζεται στήνοντας μπλόκο στην ακολουθούμενη πολιτική που την εξαθλιώνει και την διώχνει από τα χωράφια. Αγωνίζεται για να ζήσει. Τώρα πρέπει να έγιναν επιτέλους σοφότεροι και πιστεύω να ξαναφέρουν στο νου όλα-όσα τους λέγαμε για την ΕΕ, τις ΚΑΠ και τις πολιτικές των κυβερνήσεων των κομμάτων που ψηφίζουν.

 Η ΝΔ και οι αγρότες
Προφανώς η Ν.Δ δεν συμφωνεί με τα αιτήματα που τίθενται ( π.χ από την πανελλαδική επιτροπή μπλόκων) γιατί έρχονται άλλωστε σε αντίθεση με την αντιλαϊκή ουσία της πολιτικής της που δεν διαφέρει από αυτή της κυβέρνησης. Αυτό αποδεικνύει τα όσα λέγονται για «αναξιόπιστη πολιτική» και «πρόχειρου χειρισμούς» όπως και το γεγονός ότι δεν ανοίγει «τα χαρτιά της» σχετικά με το τι διαφορετικό προτείνει. Επίσης με σαφήνεια παίρνει θέση και για τις μορφές αγώνα (π.χ μπλόκα) εκφράζοντας την αντίθεση της ουσιαστικά προφασιζόμενη «το σεβασμό τα ελευθερία του άλλου». Ας μην ξεχνάμε τα αγροτιδικεία (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) που είχε στήσει τα προηγούμενα χρόνια, τα ΜΑΤ που έστελνε αλλά και τις προσπάθειες να στρέψει-μέσω του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού» κομμάτια του πληθυσμού ενάντια στους αγρότες. Επομένως οι αγρότες δεν θα πρέπει να δείξουν καμία εμπιστοσύνη στα όσα «αντιπολιτευτικά» λέει σήμερα η Ν.Δ και να συνεχίσουν ενωμένοι τον δίκαιο αγώνα τους.

Ο αγώνας της «γραβάτας»
Βγήκαν και οι επιστήμονες στους δρόμους. Και είναι κατ’ αρχήν θετικό ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια συμπαραστάθηκαν στην αγωνιζόμενη μικρομεσαία αγροτιά. Και στους εργαζόμενους; Αυτό που μένει ωστόσο ως παρακαταθήκη και δυναμική είναι αυτή η αισιόδοξη γενική αίσθηση πως το λαϊκό κίνημα ξυπνάει από την εκλογική νάρκη του.
Ο αγώνας τους ονομάστηκε «αγώνας της γραβάτας».
Να το πούμε καθαρά :Υπάρχουν γραβάτες των 200 ευρώ, υπάρχουν και των 5... Το νέο Ασφαλιστικό πλήττει όλους τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες.
Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα θετικό από τη "διαπραγμάτευση" των ηγεσιών των επιστημονικών φορέων, θεσμικών συμβούλων της εκάστοτε κυβέρνησης, που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τα "κοινά" συμφέροντα "όλων των επιστημόνων", γιατί τέτοια κοινά συμφέροντα δεν υπάρχουν. Δε συμβιβάζεται το συμφέρον του μισθωτού επιστήμονα με το συμφέρον του εργοδότη επιστήμονα, το συμφέρον του αυτοαπασχολούμενου επιστήμονα με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών ή μετόχων των μονοπωλιακών ομίλων που μπορεί να είναι επιστήμονες. Οι ηγεσίες των επιστημονικών φορέων είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του αντίπαλου.
 Για να έχει ο αγώνας  συνέχεια, κλιμάκωση και προοπτική οφείλουν να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους πρόθυμους υπηρέτες τους,

Η ανακοίνωση των επιστημονικών φορέων του Κιλκίς
 Τι αγωνιστική τι μαχητική η κοινή ανακοίνωση των επιστημονικών φορέων του ν. Κιλκίς. Και προς τη «σωστή» κατεύθυνση! Καλά έ;

Μια έρευνα για την Παιδεία
Η έρευνα που παρουσιάστηκε από το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) και αφορά την ταυτότητα της ελληνικής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από το 2002 έως το 2014, καταγράφει στοιχεία που τρομάζουν.
Υποδομές που γερνούν, υποχρηματοδότηση και ανισότητες στην παροχή μόρφωσης.
Μεταξύ άλλων το 21% των μαθητών ηλικίας 15 ετών φοιτά σε σχολεία όπου το πρόβλημα της έλλειψης ή ανεπάρκεια των σηστημάτων θέρμανσης, ψύξης και φωτισμού παρεμποδίζει τη μαθησιακή διαδικασία. Το παραπάνω ποσοστό αυξάνει στο 34,8% όταν αναφέρονται ζητήματα ελλείψεων ή ανεπάρκειας στους χώρους εκπαίδευσης (σχολικές αίθουσες, διάδρομοι, σκάλες, ζητήματα στεγανότητας, καθαριότητα κ.λ.π.
Η έρευνα καταγράφει τη συγκέντρωση μαθητών σε αστικά κέντρα και σε ότι αφορά το δείκτη πρόωρης σχολικής εγκατάλειψης  καταγράφεται στο 9% ενώ το 63,3% των νέων (18-24 ετών) που διέρρευσαν από την εκπαίδευση είναι άνεργοι ή εργασιακά μη ενεργοί!
Το ΚΑΝΕΠ όμως αποδίδει τα προβλήματα στο ότι για δεκαετίες η εκπαίδευση προχωρά χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, επάρκεια πόρων κ.λ.π. ενώ αποσιωπά τους στόχους που θέτει η ΕΕ για τα συστήματα εκπαίδευσης με την γενικότερη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας η οποία φέρνει και την υποβάθμιση της παιδείας.

Υγεία
Πρώτα ψηφίζουν Μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, έχουν συνδιαμορφώσει κοινή στρατηγική για την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της Υγείας και ευθύνονται για την υποχρηματοδότηση, τις ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού των νοσοκομείων, τη γενίκευση των stage και των συμβασιούχων, προωθούν τη λεγόμενη "συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα" που σαν αποτέλεσμα έχει να ξεφυτρώνουν γιγάντιες επιχειρήσεις Υγείας , που κερδοφορούν με τα προβλήματα υγείας του λαού που βάζει έτσι βαθιά το χέρι στην ήδη λεηλατημένη τσέπη του από την κυβέρνηση με φόρους και χαράτσια. Και
Ύστερα με πολιτικαντισμό και υποκρισία δήθεν ανησυχούν και ενεργούν για τις ελλείψεις σε αναλώσιμα υλικά.
Θοδωρίκα, Θοδωρίκα: «Πού’ ναι το τότε που έδειχνε, πως ήσουν κάποιος άλλος!»

Όλα τα σφυριά
...μαζί και τα δρεπάνια, να βαρέσουν στην ίδια κατεύθυνση:
Να αποκρουστεί η δόλια προσπάθεια της κυβέρνησης να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να δημιουργήσει αντιπαλότητες με άλλα λαϊκά στρώματα. Όσο διευρύνονται οι αντιδράσεις στο αντιασφαλιστικό της σχέδιο, τόσο δυναμώνει η κυβερνητική προσπάθεια να στρέψει τους μελλοντικούς συνταξιούχους απέναντι στους παλιούς, τους νέους εργαζόμενους ενάντια στους παλιότερους, αυτούς που δεν έχουν τίποτα ενάντια στους λιγότερο φτωχούς, τους άνεργους ενάντια σ' αυτούς που βγάζουν έστω κι ένα μεροκάματο, τους αυτοαπασχολούμενους ενάντια στους αγρότες. Ποντάρει στον «κοινωνικό αυτοματισμό», τον οποίο προκλητικά σκεπάζει με το μανδύα της «δικαιοσύνης». Το σχέδιο της κυβέρνησης μοιράζει «δίκαια» τις συνέπειες σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους, παλιούς και νέους, εργαζόμενους και άνεργους. Δεν αφήνει κανέναν απ' έξω, ανεξάρτητα από ηλικία, επάγγελμα, κλάδο και τομέα δουλειάς. Ο αγώνας πρέπει να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο, στόχους, να αποκαλύπτει τις αιτίες και τους υπεύθυνους των προβλημάτων.

Οι πουλημένοι
Οι πουλημένοι με παππού ή πατέρα στο ΕΑΜ, που κάνουν νταβατζιλίκι με το κομμουνιστικό τους παρελθόν πήραν το βήμα για το τσαλάκωμα του λαού..."

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

 

Έφυγε και το 2015 που για πολλούς λόγους θα μας μείνει αξέχαστο!
Η παρά φύση συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δείχνει ότι μπορεί να φτάσει… πολύ μακριά…Τσίπρας και Καμμένος γιανά-γιανά (δίπλα-δίπλα), σίμ-σακ (μαζί-μαζί), που λέμε και οι Θρακιώτες, ξεθεμελιώνει ότι απέμεινε από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαϊκών στρωμάτων. Μαζί ουσιαστικά και με τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ> Ποτάμι κ.λ.π. Αυτοί όμως που ξεχωρίζουν για την πολιτική απατεωνιά τους, για τα ψέματά τους, τον Μακιαβελισμό τους είναι οι ΣΥΡΙΖΑίοι.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

 

Σχόλιο του ΚΚΕ
Σε σχόλιο για τις δηλώσεις του Νίκου Φίλη το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:
«Το ΚΚΕ έχει ψηφίσει στη βουλή την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και στέκεται στο πλευρό των ποντιακών οργανώσεων για τη διεθνή αναγνώρισή της.

Γράφει ο Κώστας Πινέλης

 

Ενενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση του Μάνου Χατζηδάκη. Όπως ο ίδιος έγραψε στο βιογραφικό του σημείωμα σε πρώτο πρόσωπο: «Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες...» Η μητέρα του ήταν Θρακιώτισσα από την Αδριανούπολη της βορειοδυτικής Θράκης, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας του Κρητικός από το Μύρθιο του Ρεθύμνου.
 «Ενενήντα χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου, του αλησμόνητου ποιητή της καρδιάς μας, που με τη μουσική αλλά και το στίχο του αγγίζει πάντα τις πιο ευαίσθητες χορδές των συναισθημάτων μας, που «τολμούν» να εκδηλωθούν χωρίς δισταγμό γιατί έχουν ισχυρό «σύμμαχο» τις μελωδίες, την ομορφιά του άφθαρτου, την αλήθεια...»
Του πιο προοδευτικού «Δεξιού», γιατί αυτός που (κατά το γνωστό) είχε πει «…εγώ πάντως κομμουνιστής δεν είμαι», ήταν πιο αριστερός από…άλλους, ξέρετε εσείς ποιους, τους τάχα μου, που πέρασαν από όλους του χώρους από δεξιά, κέντρο κ.λ.π.
Η πολιτιστική του προίκα, παιδί της εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης, της ΕΠΟΝ στην οποία συμμετείχε, καθώς και η απόφασή του να μη συμβιβαστεί με την εξουσία και τις απαιτήσεις της, τον ώθησαν στη δημιουργία ενός πολύτιμου υλικού, ενός έργου που, ανεξάρτητα από τις μετέπειτα δηλωμένες πολιτικές απόψεις και προθέσεις του, είναι πολύτιμο υλικό για την αισθητική αντίληψη του λαού και για την πολιτιστική καλλιέργειά του
Ο Μάνος Χατζιδάκις εκτός από πρωτοπόρος καλλιτέχνης, είχε ανοιχτό και πρωτοπόρο πνεύμα με διορατικότητα όραμα. Ας παραθέσουμε κάποιες από τις απόψεις του:

 

Ο Μάνος Χατζηδάκις για τον Φασισμό»
 …  «Αυτό το “τέρας”! Άλλοτε καμουφλαρισμένο και άλλοτε ξεδιάντροπα προκλητικό έχει γιγαντωθεί, έχει αποκτήσει πολλές μορφές. Τα πλοκάμια του απειλούν θεούς και δαίμονες»…. «Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει…
…«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση -εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.»…
…«Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός», λέει ο Χατζιδάκις…
   Αξεπέραστη η παρομοίωσή του: «Ο πατριωτισμός των φασιστών έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»...
…Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (…)».
   «Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος»…

 

Ο Μάνος Χατζηδάκις για την 28η Οκτωβρίου»
«Γιατί είπε το «Όχι» ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού; Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κλπ. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Και αν λέγαμε ναι; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία – μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς; - και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις ότι ήμασταν και οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον καταραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Για άλλη μια φορά νίκησαν οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και οι Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου».

 

Ο Μάνος Χατζηδάκις για την Ευρωπαϊκή Ένωση
«Ετοιμαζόμαστε για μια άλλου είδους σκλαβιά τώρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τι νομίζετε ότι είναι; Είμαστε πραγματικά ένα κράτος που θα μπορούμε να επιβάλλουμε άποψη; Θα γίνουμε επαρχία στην οποία θα μας διοικεί η Ευρώπη και θάχουμε την ψευδαίσθηση ότι συνδιοικούμεθα…
…Λοιπόν αυτή δεν είναι μια σκλαβιά τουλάχιστο με τα κριτήρια που είχαμε επί Τουρκοκρατίας;…
…Υπάρχει καμιά εγγύηση σωστής αναπτύξεως εδώ μέσα στον τόπο αυτό; Ποτέ!...
…Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε, ούτε να ελευθερωθούμε. Διότι θα είναι μια επιλογή μας, ενώ επί Τουρκοκρατίας έγινε με υποταγή μας. Αυτή είναι η διαφορά.
(Η δήλωση αυτή του Μάνου Χατζηδάκι έγινε το 11990, παραμονές της ψήφισης της Συνθήκης του Μάαστριχτ!)