Την παραμονή του Αγ. Δημητρίου γινόταν η  Τζαμάλα. Η τζαμάλα είναι αραβική λέξη και σημαίνει καμήλα. Είναι η πρώτη γιορτή της χειμερινής περιόδου κι την μέρα αυτή συνήθηζαν να δοκιμάζουν και τα κρασιά. Παράλληλα αποτελούσε σταθμό για την έναρξη των αγριτικών ασχολιών, ιδιαίτερα της σποράς των σιτηρών. Γι αυτό και τον Αϊ Δημήτρη τον αποκαλούν Αιδημητρίτη, Σπαρτό, Παχνιστή,Χρυσάνθεμο και σποριά.
Σε πολλές περιοχές της Θράκης έκαναν τις Τζαμάλες (καμήλες). Στην Τσαντώ, για παράδειγμα, δύο χωρικοί μεταφιέζοντας σε καμήλες, τυλιγμένοι σε οανιά και σε προβιές. Άλλοι σύντροφοί τους δορώντας παράξενα ρούχα και στεφανωμένοι με κλήματα, γύριζαν τα σπίτια κι’ εύχονταν την καλοχρονιά.

Τα Βρεξούδια:
Πρόκειται για μια περίεργη γιορτή που γινόταν στις 7 Γενάρη, του Αϊ  Γιαννιού, όταν είχε αγιαστεί το νερό και είχαν πάψει οι φουρτούνες στη Μαύρη Θάλασσα. Τότε οι Αγχιαλίτες νιόγαμπροι εκείνου του χρόνου, συνοδευόμενοι από άρρενες συγγενείς και φίλους πήγαιναν στο ακρογιάλι και έπεφταν στη θάλασσα. Ύστερα από το λουτρό επέστρεφαν στο σπίτι και  διασκέδαζαν.

Ο Κούκερος είναι άλλη ονομασία του Καλόγερου ή Κιοπέκ Μπέη, στο Εφκάριον ή Αφκαριού της Αν. Ρωμυλίας.

Όπως για τον Καλόγερο του Κωστί έχουμε θαυμαστές περιγραφές-μελέτες όπως του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής Αν. Χουρμουζιάδη το 1872, έτσι και για τον Καλόγερο της Βύζας έχουμε την γνωστή πραγματεία, «Οι Καλόγεροι και η λατρεία του Διονύσου εν Θράκη»

Ο λαός μας πιστεύει, ακόμη και σήμερα, μ’ όλη την εξάπλωση του μηχανικού – τεχνολογικού εξοπλισμού, πως ο Αι-Γιάννης φέρνει τύχες. Ότι ο Άγιος φανερώνει το ριζικό του ανθρώπου, γι αυτό τον είπαν Ριζικάρη και Κλήδονα.

Στο προηγούμενο αφιέρωμα παρουσιάστηκε το έθιμο των αναστεναριών συνολικά. Κρίθηκε απαραίτητο  αυτό το δεύτερο μέρος για να διευκρινιστούν περαιτέρω και να τονιστούν μερικές πλευρές του θαυμαστού αυτού εθίμου.

Από το αφιέρωμα αυτό αρχίζει η παρουσίαση των εθίμων και γενικά των λαϊκών δρώμενων, την πίστη και λατρεία, καθώς και συνηθειών του καθημερινού βίου. Η Θράκη έχει τα πρωτεία στην σπουδαιότητα, την αρχαιότητα και το πλήθος των εθίμων.

Η Θρακιώτικη λύρα είναι  η παλαιότερη λύρα του ελλαδικού και γενικά του Βαλκανικού χώρου. Παιζόταν σε ολόκληρη την παλιά βυζαντινή Θράκη. Είναι  αχλαδόσχημη,  τρίχορδη, με χορδές εντέρινες και κράτησε την αρχαϊκή της μορφή

Το όνομα των θρακών είναι συνδεδεμένο από τα πανάρχαια χρόνια με την τέχνη της μουσικής. Ο Όμηρος αναφέρει ότι η λατρεία των Μουσών ξεκίνησε από τη Θράκη, ενώ ο θεός της μουσικής Απόλλωνας λατρευόταν ιδιαιτέρως στον τόπο αυτό, γεγονός που αποδεικνύουν και τα μαντεία και τα ιερά του που έχουν έρθει στο φως από έδαφος της Θράκης.

Έκαναν έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και αποφάσισαν να συμμετέχει σύσσωμη η κυβέρνηση στην παρέλαση της Αθήνας.