Το γειτονικά στη Γουμένισσα αγροτικά ιατρεία ήταν αυτό της Γρίβας, που κάλυπτε τα χωριά του Πάϊκου, Καστανερή, Πεντάλοφο και Ομαλό, αλλά και την Φιλλυριά με την Γερακώνα και το ιατρείο της Γοργόπης, που κάλυπτε τον Στάθη και την Κάρπη. Σε περίπτωση απουσίας ενός  αγροτικού, καλυπτόταν από γιατρό γειτονικού ιατρείου.
   Με παρακάλεσε ο ευγενικός νομίατρος Ρότσιος Γεώργιος, (από τους καλούς που πέρασαν από το Κιλκίς), να βοηθήσω τον αγροτικό ιατρό Ζαφρανά της Γοργόπης στις επισκέψεις του στα χωριά του ιατρείου της Γρίβας, που του ανατέθηκαν, σε αναπλήρωση του εν αδεία ιατρού της.
   Βρεθήκαμε με τον συνάδελφο της Γοργόπης στην Γερακώνα. Μας ανέμεναν πολλοί στο πρόχειρο ιατρείο του χωριού, οι περισσότερες γυναίκες.
   Εκείνη την εποχή οι αγροτικοί ιατροί κάνανε κατά τις προγραμματισμένες επισκέψεις τους στα χωριά, κανονικά εξωτερικά ιατρεία.
   Στην πορεία της κοινής με τον συνάδελφο γιατρό της Γοργόπης επίσκεψης στο χωριό, βρέθηκα να παίρνω ιστορικό από μία ευτραφή γυναίκα, γύρω στα τριάντα πέντε, με άρτια σωματική διάπλαση, όψης και θρέψης καλής όπως λένε οι γιατροί, με ροδοκόκκινα μάγουλα, σκέτος πανσέληνος!
   … Νοιώθω ζαλάδες γιατρέ, ώρες – ώρες με πιάνουν κάτι ταχυπαλμίες, με ‘τσιμπήματα’ στην καρδιά, έχω έναν ανεξήγητο εκνευρισμό, συχνά από τις αϋπνίες δεν μπορώ να κοιμηθώ, άλλοτε έχω πονοκεφάλους, που φοβάμαι… Θέλω να μετρήσω την πίεσή μου…
   Φυσικά δεν ήταν θέμα πίεσης στην ηλικία που ήταν, όπως αποδείχτηκε με τη μέτρηση. Ο νους μου πήγε αλλού. Ο διευθυντής μου στο νοσοκομείο Γιώργος Σαμαράς, έμπειρος κλινικός, καλή του ώρα, πάντα συμβούλευε: Μη ξεχνάτε τις πολλές νευρώσεις, που πληθαίνουν στη εποχή μας.
   Να κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση; Αποτόλμησα με ‘ποντιακή κομψότητα’.
   Παρακαλώ…
   …Ο άνδρας σου μήπως είναι στη Γερμανία; Ήταν η εποχή της αθρόας μετανάστευσης στη Δυτική Ευρώπη.
   …Όχι, ο δικός μου άνδρας είναι στο Βέλγιο…, αλλά πως το κατάλαβες, ότι λείπει στο εξωτερικό;…
   Και μετά από μια βαθιά ανάσα:
   …Έχει ένα χρόνο να έρθει στην Ελλάδα!
   Κατάλαβα… Στερητικά συμπτώματα, είπα μέσα μου.
   Αλλά με πρόλαβε, για να μη παρεξηγηθεί: Όλες οι οικογενειακές υποχρεώσεις έπεσαν επάνω μου…  
   Άλλη μία επίπτωση, σκέφθηκα, της μετανάστευσης  της δεκαετίας του ’60, ως εθνικής ευλογίας!
   Την καθησύχασα, ότι δεν κινδυνεύει, δεν επιχείρησα ανάλυση των φαινομένων και της είπα, ότι αν επιμένουν τα ενοχλητικά συμπτώματα μπορεί να καταφύγει στα ήπια ηρεμιστικά, ( το βάλιουμ όπως και το οαζίλ και μερικά παρόμοια σκευάσματα ήπιων ηρεμιστικών  θυμάμαι ότι κυκλοφορούσαν τότε). Αν και ποτέ δεν τα ‘πολυπήγαινα’ μέχρι τέλους άσκησης της ιατρικής, αυτής της κατηγορίας τα φάρμακα, που τώρα είναι ειδικά με ‘μονόγραμμη’ γραμμή και θέλουν ειδική συνταγή… Ούτε και την αποτελεσματικότητα των ειδικότερων περί τα τοιαύτα επαγγελματιών υγείας, παραδεχόμουν, γι’ αυτό και δεν παρέπεμπα με ευκολία τους απλούς νευρωτικούς σε αυτούς…

   ΠΕΡΙΟΔΕΥΟΝ  ΑΓΡΟΤΙΚΟ  ΙΑΤΡΕΙΟ ΣΤΟ  ΔΙΠΟΤΑΜΟ
   Αναφερόμενος στη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης, μου έρχεται στο νου η περίπτωση,  που με φέρνει να ‘παίζω’ λίγο με την επιμονή ηλικιωμένης γραίας να της μετρώ διαρκώς την πίεση.
   Μια φορά και έναν καιρό, όντας αγροτικός στο ιατρείο της Τερπύλλου, κατά την τακτική εβδομαδιαία υπηρεσιακή ιατρική επίσκεψη στον συνοικισμό του Διπόταμου της ζώνης ευθύνης μου, επιχείρησα, λόγω και της μεγάλης εξοικείωσης με τον κόσμο, να αποθαρρύνω την συνεχή και διαρκή μέτρηση της πίεσης με ή χωρίς λόγο,  όποιου βρεθεί μπροστά μου, έχει δεν έχει πίεση.  Διότι αυτοί μεν, την μέτρηση της πίεσης την πήραν για παιχνιδάκι, για μένα δε, η άρνηση ή η όποια δυσφορία, θα μου  δημιουργούσε παρεξηγήσεις. Να μη ξεχνούμε, ότι ήμουν κρατικός, άρα υποχρεωμένος και δωρεάν, μέγα όπλο των αριστερών και ότι διανύαμε τα μέσα της εδραιωμένης δικτατορίας, άλλο ισχυρό έρεισμα των δεξιών!
   Η Καυκάσια αρχοντογραία Κασσιανίδου, αποκαλούμενη από τους χωριανούς με το προσονείδι και το αποδεχόταν και η ίδια, ως ‘’Κασσιανίνα’’, μου διέθετε ευχαρίστως το ευρύχωρο καφενείο της, (δεν είχε και πολύ κόσμο εκείνη την εποχή), στο κέντρο του χωριού, για να εξετάζω τους χωρικούς, με έναν μόνον όρο. Να βλέπω πρώτα – πρώτα από όλους, την πίεση αυτής. Εν τάξει είπα δεν είναι και σπουδαίο πράγμα, αλλά με τον καιρό άρχισα να βαριέμαι την άσκοπη απασχόληση, εκ του γεγονότος ότι ποτέ δεν είχε πίεση!
   Κάποια φορά σκέφτηκα να της κάνω μια ‘’κασκαρίκα’’! Ένα απλό πείραγμα, μία αθώα μπλόφα !
   Μέτρηση της πίεσης θέλεις;
   … Ναι μόνον την πίεση…
   …Ό,τι θέλει η Κασσιανίνα!
   Αφού με σοβαρότητα προσάρμοσα την περιχειρίδα του πιεσόμετρου, μέτρησα με προσοχή και παίρνοντας βαθιά ανάσα, ως και ανάλογο σοβαρό ύφος, αποφάνθηκα:  
   …Στο 24 η πίεσή σου σήμερα κυρία ‘Κασσιανίνα’’, ( είπα στην τύχη  για να την κάνω ‘’καψόνι’’ αντί του 14 που ήταν η πραγματική της πίεση, πολύ καλή για την ηλικία της).
   … Το κατάλαβα γιατρέ μου, το κατάλαβα, το κατάλαβα ότι δεν είμαι καλά, γι’ αυτό ζαλίζομαι (!) από το πρωί σήμερα…, δώσε μου να πάρω ένα χάπι τώρα και φάρμακα και αν δεν πέσει να τηλεφωνήσω ταξί να πάω στο νοσοκομείο, φοβάμαι μην πάθω εγκεφαλικό επεισόδιο! ...Βρε τι είναι ο άνθρωπος… Εγώ δεν πέφτω έξω…
   …Είδα και το όνειρο… Πέρασα θολό ποτάμι…
   …Πόση πίεση με βρήκες γιατρέ;… Άκου εικοσιτέσσερα πίεση…
   Και θα πάθαινε εγκεφαλικό, αν δεν την καθησύχαζα και την έπειθα ότι δεν κινδυνεύει άμεσα, γιατί έχει γερή κράση! Δεν της αποκάλυψα την μπλόφα, που της ‘έπαιξα’ και ότι της τα είπα υπερβολικά! Την άφησα να περιμένει μέχρι το τέλος της επίσκεψης των υπολοίπων του χωριού, για μία δεύτερη μέτρηση, όπως είναι το σωστό και την εφαρμόζουν όλοι οι γιατροί.   
   … Δεν κατάλαβες τίποτε, της είπα, (είπα και κάτι άλλο, αλλά μέσα μου, όπως κάτι σαν…, σιγά μην κατάλαβες… και κούνησα το κεφάλι ), ούτε ζαλιζόσουν από το πρωί… Τώρα που χαλάρωσες παρακολουθώντας τους άλλους, η πίεσή σου κατέβηκε στο 14 με τη δεύτερη μέτρηση, ούτε χρειάζεσαι φάρμακα, ταξί και νοσοκομεία… και…  τέλος καλό, όλα καλά και η γριά Κασσιανίνα φρόντιζε πλέον να εξετάζει την πίεση τελευταία!.
   Η ωραία αρχόντισσα του Διπόταμου μας άφησε χρόνους πολύ αργότερα, πλήρης ημερών, παρ’ όλο που πέρασε πολλά θολά ποτάμια και πάντως όχι από πίεση και εγκεφαλικό.

 Κιλκίς Οκτώβριος 2017