Και σήμερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πηγαίνει σε συνέδριο με ένα σύνθημα προεκλογικού χαρακτήρα: “Είμαστε έτοιμοι ν' αλλάξουμε την Ελλάδα”.    
Τα προεκλογικά συνθήματα, συμπυκνώνουν υποτίθεται το πρόγραμμα ενός κόμματος για τη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι ο τίτλος της εκστρατείας ενός κόμματος, προκειμένου να κρατήσει τους οπαδούς του και να κερδίσει καινούργιους. Συνήθως οι καμπάνιες προσπαθούν να πείσουν και τους οπαδούς του αντιπάλου, πως δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν σε προσωπικό επίπεδο από μια ήττα τους στις εκλογές. Εάν ωστόσο οι επικοινωνιολόγοι κρίνουν πως το αντίπαλο κόμμα έχει καταστεί μισητό στην κοινωνία, σε μια μεγάλη τουλάχιστον πλειοψηφία, μπορούν και να απέχουν από την επιδίωξη αυτή. Το “Εδώ και Τώρα Αλλαγή” του ΠΑΣΟΚ του '81 για παράδειγμα, εξέφραζε αυτήν την αίσθηση του επείγοντος, αν και στην πράξη ο Ανδρέας φρόντισε να βγει στα προεκλογικά μπαλκόνια με γραβάτα...
Το σύνθημα της “Αλλαγής” λοιπόν, έχει την προϊστορία του σ' αυτόν τον τόπο – και όχι μόνον. Με σύνθημα την “Αλλαγή” εξελέγη και ο Ομπάμα στις ΗΠΑ – και μάλιστα σε δύο αναμετρήσεις. Και πραγματικά, δεν υπάρχει τίποτα πιο επιθυμητό για έναν άνθρωπο από μία “αλλαγή”, ιδίως όταν η πραγματικότητα στην οποία ζει, έχει γίνει αφόρητη. Όσο πιο κενή περιεχομένου είναι αυτή η “Αλλαγή”, τόσο πιο βολική γίνεται για τον επικοινωνιολόγο, αφού ο ψηφοφόρος θα σπεύσει να προσδώσει στο σύνθημα το δικό του περιεχόμενο. Αλλαγή μισθού θέλει προς τα πάνω ο εργαζόμενος, αλλαγή φορολογίας προς τα κάτω ο επιχειρηματίας - αλλαγές στη μίζερη καθημερινότητά του για κάτι πιο όμορφο και συναρπαστικό θα ήθελε ο καθένας από μας. Στο βαθμό που η καμπάνια καταφέρνει να επιτείνει την προσδοκία αυτή, κρίνεται κι ως επιτυχημένη.
Τι απ' τα παραπάνω ικανοποιεί το σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας; Κατά πρώτο λόγο, απαντά θετικά στο ερώτημα αν είναι έτοιμη να κυβερνήσει και να προβεί σε αλλαγές. Εμμέσως απαντά και σ' ένα ερώτημα που θα μπορούσε να απευθύνει ο ψηφοφόρος: στο γιατί δεν έκανε τις εν λόγω αλλαγές η ΝΔ την ώρα που μπορούσε. “Τώρα είμαστε έτοιμοι” απαντά το κόμμα, αφήνοντας να εννοηθεί πως πριν δεν ήταν έτοιμο. Ενέχει αυτοκριτική το σύνθημα, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί.
Η αυτοκριτική είναι φαινόμενο μεγαλειώδες, όταν είναι γνήσια και πηγαία. Αφήνει κάποιον εκτεθειμένο στις κρίσεις και επικρίσεις του αντιπάλου, ο οποίος στον τόπο μας συνήθως σπεύδει να εκμεταλλευτεί την συγκυρία για να κερδίσει πόντους. Γι' αυτό και η πραγματική αυτοκριτική είναι συνήθως σπάνια. Προκύπτει ωστόσο ένα ερώτημα: Ποιος ζητά απ' την ΝΔ να αλλάξει σήμερα τη χώρα, και προς ποια κατεύθυνση;
Η πατρίδα μας απ' την αρχή της κρίσης, έχει περάσει σεισμικές κυριολεκτικά αλλαγές. Είδε τον πλούτο της να μειώνεται, τους μισθούς να κατεδαφίζονται, τα αποθεματικά των Ταμείων να εξανεμίζονται, τις συντάξεις να καταβυθίζονται, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν ή να μεταναστεύουν, το δημόσιο χρέος να εκτοξεύεται μαζί με την φορολογία, τους δανειστές να υπαγορεύουν την νομοθεσία, τη νεολαία να δραπετεύει για το εξωτερικό. Τα τρία Μνημόνια που υλοποίησαν και υλοποιούν οι κυβερνήσεις των κ.κ. Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα, έχουν αλλάξει το πρόσωπο της χώρας, πολύ περισσότερο απ' όσο θα μπορούσε να διανοηθεί και η πλέον καλπάζουσα φαντασία.
Τι είναι αυτό που κάνει την ΝΔ να θεωρεί πως η ελληνική κοινωνία προσμένει ακόμα περισσότερες αλλαγές; Αυτό θα περιμένουμε να απαντήσει η ίδια και το συνέδριό της...