Εν τω μεταξύ η λίμνη έχασε τόσο νερό ώστε να μειωθεί στο μισό το μέγιστο βάθος της (από τα οχτώ μέτρα ταπεινώθηκε στα τέσσερα)  λόγω της λειψυδρίας και της ατυχούς, όπως αποδείχτηκε, απόφασης με τη  διάνοιξη της θύρας το 1988 για να αρδευτεί ο κάμπος της Θεσσαλονίκης.
Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε ότι τα σενάρια ενίσχυσης των νερών της λίμνης από το Μπέλλες δεν τελεσφόρησαν εξαιτίας κυρίως της ακατανόητης αντίδρασης που εκδηλώθηκε από κατοίκων οικισμών του ν. Σερρών (Καστανούσα) ακόμα και στην πρόταση να παροχετευθούν νερά του Μπέλλες μόνο τους χειμερινούς μήνες, νερά που κατά το πλείστον κατέληγαν στην τεχνητή λίμνη της Κερκίνης.
Κι ότι δεν κατάφεραν οι άνθρωποι το πέτυχε ο "στρατηγός καιρός". Την τελευταία εξαετία οι βροχές περίσσεψαν και σταδιακά από το 2012 η στάθμη των νερών της Δοϊράνης ανέβηκε, και η λίμνη επανήλθε στην  προ 25ετίας οριογραμμή της.
Ωστόσο κι ενώ λόγω χαμηλού βάθους στην ελληνική πλευρά, η λίμνη έγινε ...άφαντη, στην πλευρά της σλαβικής Δοϊράνης η απόσυρση των νερών έγινε σε μικρότερη απόσταση  από την αρχική οριογραμμή της. Έτσι οι γείτονες προχώρησαν σε έργα τουριστικής  ανάδειξης-αξιοποίησης  της ακτογραμμής στην οποία μάλιστα λειτουργούν δεκάδες επιχειρήσεις αναψυχής.
Ωστόσο ο συνεχιζόμενος  εμπλουτισμός της λίμνης κατέστρεψε τα έργα των γειτόνων αφού συνεχώς κατακλύζονται από τα νερά και συνέπεια αυτών είναι να δυσχεραίνεται η λειτουργία της σλαβικής Δοϊράνης ως θερέτρου μιας χώρας που δεν διαθέτει θάλασσα και έχει, πλην της Δοϊράνης,  μόνο την λίμνη Οχρίδα ως   χώρους όπου αναπτύσσεται τουριστική κίνηση.
Τις τελευταίες εβδομάδες λοιπόν και ενόψει του στατιστικά επιβεβαιωμένου μέγιστου ύψους των νερών κατά μήνα Απρίλιο, οι γείτονες απηύθυναν αγωνιώδη αιτήματα προς την ελληνική πλευρά να ανοίξουν οι θυροφράκτες επί ελληνικού εδάφους που παροχετεύουν νερά της λίμνης μέσω του Αγιάκ.
Σημειώνουμε μάλιστα ότι η άνοδος των νερών της λίμνης οδήγησε και παραγωγούς του λεκανοπεδίου Μουριών τα δυο τελευταία χρόνια, να ζητήσουν - χωρίς ωστόσο να επιμείνουν- το άνοιγμα των  θυρυφρακτών επειδή δυσχεράνθηκαν  η καλλιέργεια της παραλίμνιας περιοχής.
Σύμφωνα με πληροφορίες μας  ήδη την περιοχή της σλαβικής Δοϊράνης έχουν επισκεφθεί στελέχη της τοπικής κοινωνίας του λεκανοπεδίου για να αξιολογήσουν την κατάσταση.
Το αίτημα των Σκοπιανών, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε,  δεν μεταφέρθηκε επισήμως στην ελληνική πλευρά όπου αρμόδιο είναι πάντα το ΥΠ.ΕΞ. και η  Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας - Θράκης. Εξάλλου υφίσταται και νομικό κενό αναφορικά με τη διαχείριση των νερών της Δοϊράνης, καθώς η συμφωνία του 1956 της Ελλάδας συνάφθηκε με την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα δεν αναγνώρισε ποτέ τη γειτονική χώρα ώστε να επικαιροποιηθούν συμφωνίες που είχαν συναφθεί παλιότερα.
Σύμφωνα με τη Συμφωνία του Μαρτίου του 1956 μεταξύ Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας "η στάθμη της λίμνης Δοϊράνης θα τηρείται μεταξύ 144,80 και 146,00 m»"  Για την εφαρμογή της συμφωνίας αυτής κατασκευάσθηκε στο ελληνικό έδαφος τεχνικό ρυθμιστικό έργο (τάφρος εκροής και συνδυασμένο με οδογέφυρα ρυθμιστικό φράγμα με δύο ανοίγματα πλάτους 4 m), προκειμένου να είναι δυνατή η διοχέτευση των νερών της λίμνης προς τα κατάντη, μέσω του ρέματος Αγιάκ.
Τα νερά της λίμνης έχουν υπερβεί το ανώτατο όριο (146μ), όπως γνωρίζουμε από τις μετρήσεις που γίνονται τακτικά, και είναι άγνωστο ποια κατάληξη θα έχει το όλο θέμα αν συνεχιστεί η άνοδος της στάθμης σε βαθμό που καταστεί πρόβλημα και για την παραλίμνια ζώνη επί της ελληνικής πλευράς.
Υπό το πρίσμα αυτό θα ήταν φρόνιμο να επισκευαστούν οι θυροφράκτες που έχουν να ανοίξουν από το 1988, ενώ και το κανάλι που οδηγεί πέραν του τεχνικού έργου, τα νερά στον Αγιάκ χρειάζεται εκβάθυνση ώστε να γίνει λειτουργικό.
Σε κάθε περίπτωση, το αίτημα της σλαβικής πλευράς της Δοϊράνης, είναι απίθανο να ικανοποιηθεί τουλάχιστον άμεσα καθώς πέραν του νομικού κενού, απαιτούνται χρόνος και  από την ελληνική πλευρά έργα που θα επιτρέψουν την παροχέτευση των νερών της λίμνης.

Βεργίδης: Αν είναι να ασχοληθούμε

με τη Δοϊράνη με τους γείτονες

ας ξαναδούμε τα όρια της λίμνης
Εντελώς αρνητικός εμφανίστηκε ο αντιπεριφερειάρχης Ανδρέας Βεργίδης στο ενδεχόμενο να ικανοποιηθεί το αίτημα των Σκοπιανών. "Από όσο γνωρίζω όταν στην ελληνική πλευρά "καιγόμασταν" να βρούμε λύση και να ενισχύσουμε τα νερά της λίμνης, οι Σκοπιανοί έκαναν έργα τουριστικής ανάπτυξης στην περιοχή τους και σε τμήματα της λίμνης όπου είχαν υποχωρήσει τα νερά. Δεν γνώριζαν ότι κάποτε τα νερά θα επανέλθουν; Σε κάθε περίπτωση στην Περιφέρεια δεν έχει φτάσει κανέναν επίσημο αίτημα και επομένως δεν θα ασχοληθούμε."
Αλλά ο κ. Βεργίδης επιφύλαξε το πλέον ενδιαφέρον τμήμα της δήλωσής του για το τέλος: "Δεν έχουμε κανένα λόγο να διαπραγματευτούμε με τους γείτονες για τη Δοϊράνη σε ό,τι αφορά τη μείωση της στάθμης των νερών της. Αν υπάρχει ένα θέμα που αξίζει να δει η ελληνική πλευρά είναι ο διαμοιρασμός της λίμνης όπως έγινε με τη Γιουγκοσλαβία. Από όσο γνωρίζω λήφθηκαν υπόψιν πληθυσμιακά κριτήρια και βάσει αυτών η οριογραμμή που τέθηκε άφησε στην Ελλάδα το 37%  της λίμνης και το 63% δόθηκε στη Γιουγκοσλαβία. Τα δεδομένα όμως άλλαξαν και η Δοϊράνη σήμερα αποτελεί κοινή λίμνη Ελλάδας και Σκοπίων. Γιατί να μην ξαναδούμε τα όρια αυτά βάσει των πληθυσμιακών κριτηρίων Ελλάδας-Σκοπίων;. Θέτω ένα ερώτημα και ας το αξιολογήσουν όσοι πρέπει"