Τα φώτα της δημοσιότητας είναι μεν στραμμένα στα νησιά του Αιγαίου (Λέσβο, Χίο, Σάμο) όπου συνωστίζονται χιλιάδες πρόσφυγες, αλλά τούτο δεν σημαίνει πως στην ενδοχώρα η κατανομή τους μπορεί να γίνεται με όρους πολιτικής ισχύος κάθε νομού ή να υπακούει σε εκβιαστικές λογικές.
Ούτε σημερινό, ούτε χθεσινό είναι το πρόβλημα της φιλοξενίας και η Πολιτεία οφείλει επιτέλους να πράξει τα αυτονόητα: Δίκαιη και ισομερής κατανομή σε κάθε Περιφέρεια και κάθε Περιφερειακή Ενότητα.
Επί χρόνια ο ν. Κιλκίς υπομένει την άδικη συμπεριφορά της Πολιτείας. Δεν αναφερόμαστε στις Ειδομένες. Αλλά στην επέκεινα κατανομή των προσφύγων - μεταναστών στο ν. Κιλκίς όπου με μια μικρή ολιγόμηνη παρένθεση ο αριθμός τους δεν κατήλθε από τους 2000.
Κι αυτό όταν άλλο νομοί της χώρας δεν είδαν ούτε ένα πρόσφυγα στο έδαφός τους, ενώ ακόμα και νομοί εντός της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας, η οποία στο σύνολό της υπερκαλύπτει το πλαφόν που έθεσε προ δυο μηνών ο κ. Χρυσοχοϊδης, με πολλαπλάσιο πληθυσμό, φιλοξενούν υποπολλαπλάσιο αριθμό προσφύγων.
Δεν θέλουμε να είμαστε μίζεροι μπροστά σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα, σε μια πληγή όπου δοκιμάζεται ο ανθρωπισμός χωρών και κοινωνιών και διεθνών οργανισμών.
Αλλά όπως η Ελλάδα έχει δίκιο να βροντοφωνάζει ότι δεν μπορεί να σηκώσει - αντιμετωπίσει μόνη της ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, έτσι κι εμείς στο μικρό Κιλκίς δικαιούμαστε να απαιτήσουμε τη δίκαιη κατανομή των προσφύγων χωρίς να επιβαρύνεται υπέρμετρα επειδή κάποιοι συνέλληνες σφυρίζουν αδιάφορα ή κραδαίνουν γουρουνοκεφαλές.
Στα όρια του ν. Κιλκίς σήμερα όπως εδώ και μήνες πολλούς και χρόνια φιλοξενούμε σχεδόν τριπλάσιο αριθμό προσφύγων από εκείνο που μας αναλογεί.
Ψύχραιμα, χωρίς ανώφελες ακρότητες, μπορούμε να φωνάξουμε, να πείσουμε, να επιβάλλουμε το υπό άλλες συνθήκες αυτονόητο: Την ισομερή κατανομή των προσφύγων και εν τέλει τη δίκαιη αντιμετώπιση του νομού.
Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε και απομένει να της υπενθυμίζουμε σταθερά ότι οι δεσμεύσεις της έχουν νόημα όταν εκπληρούνται.