Δεν μας είχε προϊδεάσει κανείς και τίποτε. Όπως είπε όμως ο Σ. Κεδίκογλου "μεγάλες αλλαγές δε γίνονται χωρίς μεγάλες τομές". Μεγάλες και ξαφνικές, θα προσθέσω εγώ.
Βγαίνω από το σπίτι μηχανικά, πάω να πάρω το μετρό για να φτάσω στο ραδιομέγαρο. Στο δρόμο με κυριεύουν διάφορες σκέψεις. Σκέφτομαι πως δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Με τόσο κυνικό τρόπο; Αποκλείεται.. Καμιά φορά, δεν θες να πιστέψεις την πραγματική σημασία των λέξεων, όταν χρησιμοποιούνται τόσο ωμά. Σκέφτεσαι: "αν ήθελε να πει αυτό που καταλαβαίνω, θα το έλεγε με λίγο περισσότερη διακριτικότητα, έτσι δεν είναι;" Σας έχει τύχει ποτέ;
Βγαίνοντας από το μετρό στην Αγ. Παρασκευή βλέπω κι άλλο κόσμο να προχωρά προς το ραδιομέγαρο. Όταν αρχίζεις να βλέπεις κι άλλους να κάνουν το ίδιο με σένα (σε αυτούς δεν ήρθε κανένα μήνυμα στο κινητό, το έκαναν αυθόρμητα), αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Φτάνοντας στο ραδιομέγαρο ήδη αρκετός κόσμος βρισκόταν εκεί. Τα υπόλοιπα τα ζήσαμε όλοι και όλες μαζί, δε χρειάζεται να τα περιγράψω. Αγωνία, αγκαλιές, τραγούδια, κλάμα... Και δεν ήμασταν μόνο εμείς που βρισκόμασταν εκεί. Όσο πλησίαζε το βράδυ, το τηλέφωνό μου χτυπούσε κάθε λίγο:
- Έλα Ειρήνη, τι γίνεται εκεί; Εμείς τα παρακολουθούμε στην τηλεόραση. Έχει κόσμο; Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε! Κάντε κάτι για να τους σταματήσετε (μακάρι να μπορούσαμε)..
- Έλα Ειρήνη, εδώ παίζει ακόμη η ΕΡΤ, η γιαγιά σου όμως μας είπε ότι στην Κρήτη κόπηκε το σήμα.. (ανατριχίλα)
- Έλα Ειρήνη, κόπηκε κι εδώ το σήμα, βλέπουμε μαύρο (ξανά ανατριχίλα), πες μας τι γίνεται, θέλουμε να ξέρουμε! Αυτό το μαύρο δεν αντέχεται!
Τελικά το αντέξαμε.. και αντέξαμε και πολλά μερόνυχτα ακόμη στο ραδιομέγαρο. Με βάρδιες, με λιγοστό ύπνο στους καναπέδες, με συγκινήσεις, δείχνοντας έμπρακτη αλληλεγγύη σε αυτούς που εκτός από τη δουλειά τους πονούσαν και όλη την ιστορία και την ιδέα της ΕΡΤ. Γιατί αυτό είναι πάνω από όλα η ΕΡΤ: η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και η δημοκρατία του λόγου και της δημόσιας έκφρασης.
Η φωτογραφία είναι από κάποια βάρδια στο ραδιομέγαρο, την οποία μου έδωσε πριν λίγο καιρό ο Dimitris Geronikos, ενώ εγώ αγνοούσα την ύπαρξή της.
Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2018 19:02
Η Ε. Αγαθοπούλου για το μαύρο στην ΕΡΤ
Μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο μου: 11 Ιουνίου 2013. Έχω γυρίσει νωρίς το απόγευμα από τη Βουλή στο σπίτι και έχω ξαπλώσει λίγο. Ξυπνάω μετά από καμιά ώρα και βλέπω ένα σωρό μηνύματα και κλήσεις στο κινητό (αν θυμάμαι καλά είχε έρθει μήνυμα και από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητούσε κόσμο να ανέβει στο ραδιομέγαρο). Δεν καταλάβαινα.. άνοιξα τηλεόραση.. έπειτα κατάλαβα, αλλά δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω.