Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Θέλω να σας πω το εξής, εγώ ανήκω σε μια μερίδα ανθρώπων, πολιτών ή πολιτικών, δεν ξέρω αν είναι μεγάλη ή μικρή αυτή, η οποία επιθυμεί να κοιτάει τα πράγματα στην ουσία. Και η ουσία κ. Παπαναγιώτου είναι ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας, είναι πάρα μα πάρα πολύ άσχημη,  είναι τραγική. Με αυτήν την έννοια εάν χάσουμε τη συζήτηση επί της ουσίας και πάμε σε διάφορες αποχρώσεις συμπεριφορών ή οτιδήποτε άλλο, νομίζω ότι θα δυσκολέψουμε χειρότερο τα πράγματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Σκοπίμως ξεκίνησα την κουβέντα από εκεί με την έννοια ότι παραπέμπουν σε δύο διαφορετικές λογικές αυτές οι δύο προσεγγίσεις, οι οποίες κατά τη γνώμη μου από διαφορετικούς δρόμους άπτονται της ουσίας, που πρέπει να συζητήσουμε.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Αυτό λοιπόν κατά τη γνώμη μου που πρέπει να συζητήσουμε και κυρίως πρέπει να ενεργήσουμε, είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας που έχει τις πλευρές της δημοσιονομικής κατάστασης, δηλαδή της κατάστασης των οικονομικών του κράτους και την πλευρά της λειτουργίας της συνολικής οικονομίας της χώρας.
Αυτά είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, όμως είναι δύο τεράστια μέτωπα, τα οποία μέτωπα δημιουργήθηκαν κυρίως από φοβερές αστοχίες στην οικονομική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, εντάθηκαν από τη διεθνή κρίση, αλλά συνιστούν αυτή τη στιγμή μια εφιαλτική κατάσταση.
Αυτή πρέπει να αντιμετωπίσουμε και η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης έχει όχι ένα ή δύο μέτωπα, έχει πάρα πολλά μέτωπα και απαιτεί δράσεις ταυτόχρονα παντού. Δηλαδή απαιτεί βάσεις να συμμαζέψεις τα δημόσια οικονομικά, απαιτεί δράσεις να αναθερμάνεις την οικονομία, απαιτεί δράσεις να βοηθήσεις τους φτωχούς, απαιτεί δράσεις να βάλεις τη λειτουργία του κράτους να την κάνεις καλύτερη, να της δώσεις καλύτερη ποιότητα για να βοηθήσει αυτό το κομμάτι την ανάπτυξη, γιατί ένα σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης μπλοκάρεται μέσα από την απίστευτη γραφειοκρατία και τη διαφθορά του κράτους. Είναι λοιπόν πολλά τα μέτωπα, είναι μεγάλη η ανάγκη να δράσουμε σε όλα αυτά τα μέτωπα και βεβαίως η κυβέρνηση έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Το μήνυμα το οποίο εξέπεμψε το ΠΑΣΟΚ και το αντιδιέστειλε από τη ΝΔ, ήταν ότι σε αντίθεση με μια φορομπηχτική πολιτική με πάγωμα των πάντων, που σε μια περίοδο ύφεσης θα βούλιαζε ακόμη περισσότερο την οικονομία, θα επιχειρούσε μια αναπτυξιακή πολιτική και μια πολιτική αναθέρμανσης της οικονομίας. Μέχρι στιγμής η δοσολογία των αποφάσεων και της πολιτικής που βλέπουμε, δυστυχώς είναι στην ίδια κατεύθυνση.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Επιτρέψτε μου να έχω μια διαφορετική γνώμη. Υπάρχει όπως σας είπα το θέμα του συμμαζέματος των δημόσιων οικονομικών. Εκεί είναι δύο βασικοί πυλώνες, ο ένας είναι τα έσοδα, δηλαδή από πού εισπράττει το κράτος και πώς εισπράττει και ο άλλος είναι οι δαπάνες, δηλαδή τί ξοδεύουμε. Χρειάζεται επέμβαση και στους δύο αυτούς τομείς. Η Τράπεζα της Ελλάδος εισηγήθηκε προχθές διά του κ. Προβόπουλου, εξέφρασε την άποψη με την οποία εγώ διαφώνησα πρέπει να σας πω στην Επιτροπή, ότι η σχέση της επέμβασης σε αυτούς τους δύο τομείς δηλαδή δαπάνες και έσοδα, πρέπει να επέμβουμε κατά τα 2/3 στις δαπάνες και κατά το 1/3 στα έσοδα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γι αυτό μιλάω και εγώ για δύο διαφορετικές λογικές κ. Φλωρίδη.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Προσέξτε, δεν είναι κακό μια χώρα να θέλει να συζητήσει τα προβλήματα επί της ουσίας και να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές σχολές και διαφορετικές αντιλήψεις, δεν είναι κακό αυτό. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν αντιλήψεις για την οικονομία ίδιες. Οι αντιλήψεις για την οικονομία διαφέρουν από τον ένα οικονομολόγο στον άλλο.
Εγώ λοιπόν λέω το εξής: εάν ο μέσος όρος με τον οποίο συγκρίνεται η Ελλάδα στα ζητήματα αυτά, δαπάνες και έσοδα, είναι ο μέσος όρος της ευρωζώνης, των χωρών που είναι στο ευρώ, τότε θα παρατηρήσουμε το εξής: Οι δαπάνες της χώρας μας ως ποσοστό του ΑΕΠ όπως τις μετράνε στην Ευρώπη, είναι περίπου στο μέσο όρο της Ευρώπης ή μία μονάδα παραπάνω το πολύ.
Εάν λοιπόν θέλουμε εκεί να φτάσουμε το μέσο όρο της Ευρώπης, θα κάνουμε εξοικονόμηση με αυτή τη διαδικασία μιας μονάδος, δηλαδή 2,5 δις. Εάν πάμε τώρα στα έσοδα, θα δούμε ότι η φορολογική απόδοση του ΑΕΠ της Ελλάδας, υπολείπεται κατά 12 μονάδες από το μέσο όρο της Ευρώπης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Ακριβώς.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Οι Ευρωπαίοι λοιπόν μας λένε το εξής: Άρα εσείς εκεί πέρα κάτι δεν κάνετε καλά και αυτό που δεν κάνουμε καλά -επί χρόνια, όχι τώρα- είναι να έχουμε αφήσει έξω από τη φορολογική συμμετοχή, τεράστια κομμάτια πλούτου της χώρας και προσέξτε δεν μιλώ για φοροδιαφυγή. Η φοροδιαφυγή ασκείται από αυτούς που πρέπει να πληρώσουν και δεν πληρώνουν ή δεν πληρώνουν όσα πρέπει. Υπάρχουν τμήματα του πλούτου της χώρας, όπως οι υπεραξίες για παράδειγμα, οι οποίες δεν είναι στο φορολογικό μας καθεστώς.
Άρα λοιπόν το πρόβλημα είναι που; Ότι εμείς έχουμε μια πολύ μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει από το μέσο όρο της Ευρώπης στα έσοδα και αν εμείς καταφέρναμε να λειτουργήσουμε το φορολογικό μας σύστημα σε καθεστώς δικαιοσύνης, όπως πρέπει να είναι δηλαδή ανάλογα με τον πλούτο και φθάναμε το μέσο όρο της Ευρώπης, σε μια δεκαετία η Ελλάδα, αυτό λένε τα νούμερα, έπρεπε να έχει μηδενικό χρέος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Έτσι είναι βέβαια.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Αυτό δε γίνεται όμως, γιατί η απόκλιση μας από την Ευρώπη είναι 30 δις για εμάς το χρόνο. Δηλαδή αν εμείς πιάναμε το μέσο όρο των εσόδων που μας αναλογούν, σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό, θα είχαμε 30 δις έσοδα παραπάνω, από εκείνο το κομμάτι του πλούτου και της οικονομικής δραστηριότητας που αυτή τη στιγμή δεν έχει καθόλου μα καθόλου φορολογική υποχρέωση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Επειδή συμφωνώ μαζί σας, μπορούμε να προσθέσουμε σε αυτό και την παραδοσιακή, την καθαρή φοροδιαφυγή.
Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ: Όπου βεβαίως υπάρχει επίσης ένα πολύ μεγάλο τμήμα το οποίο δεν εκτελεί τις υποχρεώσεις του και αυτό το πληρώνουμε όλοι. Τώρα αν φύγουμε από αυτά τα δύο και πάμε στο θέμα της ανάπτυξης, η κυβέρνηση τι λέει; Από τους εθνικούς και κοινοτικούς πόρους για το 2010, θα βάλω 11 δις ευρώ. Προσέξτε κ. Παπαναγιώτου, το ποσό αυτό δεν είναι μικρό, είναι πάρα πολύ μεγάλο…