Ήταν μια από τις τρεις τέσσερις εισηγήσεις που σχολιάστηκαν και μνημονευτηκαν θετικά απ΄πο το συνολο του τύπου για το ουσιώδες περιεχομενό της. Η τοποθέτηση του βουλευτή και πρωήν Υπουργού Γιώργου Φλωριδη στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ την Τρίτη 27 Απριλίου όπου μίλησε ο πρωυπουργός και πρόεδρος του Κινήματος Γιώργος Παπανδρέου αποτέλσε την επομένη σημείο αναφοράς στον δημόσιο προβληματισμό που είναι σε εξέλιξη ενόψει των κρίσιμων καιρών που διανύει η χώρα μας. Να γίνουμε, αλλάζοντας κι εμείς, η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Να σχεδιάσουμε από την αρχή, ειναι το μήνυμα που εξέπεμψε ο κ. Φλωριδης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την επομένη τα βασικά στοιχεια της τοποθέτησης του κ. λωρίδη περιέχονταν στα ρεπορτάζ του συνόλου των μ.μ.ε., δηλωτικό της πανελλαδικής απήχησης των θέσεων του βουλευτή του νομού.
Για την ιστορία και βεβαίως για την πλήρη ενημέρωση των πολιτών του νομού, καταχωριζουμε το πλήρες κέιμενο της τοποθέτησης του κ. Φλωρίδη στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ.
Αγαπητέ Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, φίλε Νίκο Σαλαγιάννη δεν το συνηθίζω αλλά θα το κάνω.
Στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας που συνεδρίασε πρόσφατα ήρθε ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο κ. Γκρόζος, ο οποίος προΐσταται της Επιτροπής για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος στην Ελλάδα.
Εκεί λοιπόν μας είπε αυτό που ξέραμε, ότι στην Ελλάδα όταν πιάσεις κάποιον να έχει χρήματα που δε μπορεί να τα δικαιολογήσει, όσα κι αν είναι αυτά, δεν πρέπει να αποδείξει αυτός από πού τα έχει, πρέπει να αποδείξει το κράτος ότι είναι προϊόν εγκλήματος.
Κι σ’ αυτό συνίσταται το σαθρό υπόβαθρο της νομοθεσίας για το «πόθεν έσχες» στην Ελλάδα και αυτό πρέπει να το πούμε ειλικρινά σε όλους. Αν δεν αλλάξει αυτό να γίνει αλλιώς όπως σε όλη την Ευρώπη, όπου αυτός που ελέγχεται πρέπει ν’ αποδείξει τη νομιμότητα των χρημάτων και όχι αυτός που τον ελέγχει, τότε τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι όπως είναι τόσες δεκαετίες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, εάν συμφωνούμε στην παραδοχή ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια στιγμή σα να είναι μετά από πόλεμο, δηλαδή εάν δεχόμαστε ότι βρισκόμαστε σε μια στιγμή ανάλογη με αυτήν της μεταπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα, τότε σημαίνει ότι πρέπει να δεχθούμε, και εγώ το δέχομαι ότι δεν πρόκειται για μερική κρίση, δεν πρόκειται καν για μεγάλη κρίση. Πρόκειται για ολική κρίση. Και αυτό επιβάλλει μια βασική υποχρέωση.
Όπως ξεκινάς στα ερείπια του πολέμου να σχεδιάζεις από την αρχή ένα κράτος και μια κοινωνία, έτσι οφείλεις να κάνεις και τώρα. Να σχεδιάσουμε τα πάντα από την αρχή. Να σχεδιάσουμε το κράτος, το σύστημα διακυβέρνησης, την οικονομία, το παραγωγικό σύστημα της χώρας.
Πριν από μήνες αναφέρθηκα στην ανάγκη η Κυβέρνηση να πάρει την πρωτοβουλία και να μιλήσει στο λαό για τη σύναψη ενός πατριωτικού συμβολαίου. Αυτό το πατριωτικό συμβόλαιο πρέπει ν’ απαντήσει στο εθνικό μας δίλημμα: Εξυγίανση και επανένταξη σε έναν βιώσιμο κύκλο ανάπτυξης ή χρεοκοπία και παρατεταμένη περίοδος παρακμής;
Το συμβόλαιο αυτό κατά την άποψή μου πρέπει να περιέχει τα εξής: Πρώτον να περιγράφει με απόλυτη ειλικρίνεια την έκταση και το βάθος της κρίσης.
Δεύτερον, να αποσαφηνίζει και να ενισχύει αυτό το εθνικό σχέδιο για να ξαναφτιαχτεί η χώρα. Και αυτό εκ των πραγμάτων θα γίνει σε σχέση με αυτούς οι οποίοι δημιούργησαν το διεθνή μηχανισμό μαζί μ’ εμάς.
Να καθορίζει τις προϋποθέσεις που η ελληνική κοινωνία μπορεί να το στηρίξει, για να μπορέσει έτσι να καταλήξει στη δημιουργία ελπίδας και προοπτικής για την έξοδο από την κρίση.
Αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για να γίνουν αυτά είναι η καλλιέργεια μιας νέας κουλτούρας αξιών η οποία θα αντιστοιχείται με το κλίμα και την επιδίωξη του μεγάλου στόχου.
Με άλλα λόγια: Ο ανούσιος ευδαιμονισμός από την αλόγιστη μεγέθυνση και η ανεδαφική απαίτηση δικαιωμάτων επί δημοσίων δανεικών, απαιτείται να εξοβελιστούν συνειδητά και αμετάκλητα.
Το εθνικό Σχέδιο Δράσης για να λειτουργήσει λυτρωτικά, απελευθερωτικά, συσπειρωτικά για το λαό, πρέπει να απαντά σε κρίσιμα σημεία του εθνικού προβληματισμού, στους κρίσιμους εθνικούς κόμπους αυτή τη στιγμή.
Πρώτον: Αυτοκριτική, κάθαρση, αυτοσυνείδηση του πολιτικού συστήματος χωρίς στενοκομματικές αντιλήψεις και ισοπεδωτικές κυρίως αντιλήψεις. Γιατί οι ισοπεδωτικές αντιλήψεις για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος είναι αυτές που επωάζουν το αυγό του φιδιού. Και σ’ αυτό πρέπει ν’ αντισταθούμε, αλλά ν’ αντισταθούμε με σθένος και όχι ψοφοδεώς απέναντι σ’ ένα σύστημα το οποίο είναι συμμέτοχο στην παρακμή της χώρας και τώρα παριστάνει τον Εισαγγελέα.
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές, είναι διακομματικές, είναι προσωπικές. Να ξέρουμε όμως ότι αυτές οι ευθύνες πολιτικά αποδίδονται και επιμερίζονται από το λαό. Ποινικά αποδίδονται από τη δικαιοσύνη.
Χρειαζόμαστε αποφασιστικό πρόγραμμα δομικών αλλαγών, ανατροπών και μεταρρυθμίσεων. Στο κράτος, στη Διοίκηση, στην οικονομία, στην παραγωγή και κυρίως στη νοοτροπία, στις αξίες, στην πολιτική συμπεριφορά και στις πρακτικές της διακυβέρνησης.
Η πανεθνική κινητοποίηση για να επιτευχθεί χρειάζεται να στρατευθεί πάνω στους εξής όρους: Δικαιοσύνη, διαφάνεια, πολιτικός έλεγχος. Σ’ ένα πλαίσιο όπου υπάρχουν δικαιώματα και επιτέλους, υποχρεώσεις. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η μεταδικτατορική συγκρότηση του πολιτικού συστήματος, αυτή που έφερε αυτά τ’ αποτελέσματα, στηρίχθηκε μόνο πάνω στην αντίληψη ότι υπάρχουν δικαιώματα και καμία υποχρέωση.
Η ελπίδα και η προοπτική για να υπάρξει, οφείλει να εμφανιστεί όχι ως αυταπάτη μιας γρήγορης εξόδου. Δε θα βγούμε γρήγορα από την υπόθεση αυτή, για να επανέλθουμε στις δοκιμασμένες συνταγές του «καλά –περνάμε και δε μας νοιάζει τίποτα».
Το «δε μας νοιάζει τίποτα» είναι ότι εμείς πρέπει τώρα να εξηγήσουμε στα παιδιά μας γιατί έχουμε φτάσει εδώ και γιατί προσφύγαμε εκεί. Στην πραγματικότητα να τους εξηγήσουμε γιατί ζώντας καλά εμείς, έχουμε κλέψει το δικό τους μέλλον.
Και για να μπορέσουμε να λυτρωθούμε απέναντι σ’ αυτή την ένοχη συνείδηση που μας κυνηγάει, οφείλουμε να κινηθούμε έτσι με βάση τη συναίσθηση του πώς η χώρα μπορεί να πάει. Έχει γραφτεί αυτές τις μέρες, αυτή η προσπάθεια οφείλει να είναι η πρώτη μιας καινούργιας εποχής και όχι η τελευταία μιας παλιάς εποχής. Διαφορετικά η είσοδος σε πορεία παρακμής θα είναι χωρίς επιστροφή.
Και για να θυμηθούμε τη φράση του Γκάντι: «Να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε».
Τι σημαίνει αυτό: Σημαίνει ότι αυτά που θα κάνουμε είναι επειδή τα πιστεύουμε εμείς, ότι πρέπει να τα κάνουμε για την πατρίδα και όχι ότι θα μας τα φέρουν κάποιοι άλλοι και άρα εξαναγκασμένα θα τα κάνουμε. Να γίνουμε λοιπόν η αλλαγή που εμείς θέλουμε και όχι που κάποιοι άλλοι θέλουν για να δικαιολογηθούμε για δήθεν αλλοιώσεις της φυσιογνωμίας μας, απέναντι στον ελληνικό λαό.
Ευχαριστώ πολύ.
