Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024, 6:26:29 πμ
Παρασκευή, 19 Μαρτίου 2010 14:07

Ομιλία Κιλτίδη για την ιθαγένεια

«Λυπημένος» δήλωσε ότι αισθάνεται ο βουλευτής ν. Κιλκίς Κώστας Κιλτίδης από το βήμα της Βουλής για όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν στα πρακτικά της βουλής από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ  κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου για τους μετανάστες και την Ελληνική ιθαγένεια την περασμένη εβδομάδα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου.
Εκείνο δε που τον λύπησε ιδιαίτερα ήταν τα ανιστόρητα και υβριστικά που ακούστηκαν για τους πρόσφυγες του 1922 και τους Έλληνες μετανάστες σε άλλες χώρες. Συγκεκριμένα ο κ. Κιλτίδης ανέφερε:
«Ακούστηκαν και άλλα ανιστόρητα. Και προφανώς, ως ιστορική καταγραφή μπορεί να έχουν την αξία τους και να αποδίδουν ορθώς την ιστορία εκείνης της εποχής, για την Μικρασιατική καταστροφή και τους πρόσφυγες προγόνους μας. Δεν είναι ό,τι  καλύτερο επειδή κάποιοι είπαν ό,τι  είπαν για αυτούς τους ανθρώπους, ότι αυτό ήταν το ζητούμενο της εθνικής – εάν το θέλετε – συνειδήσεως  όλων των ομογενών, όλων των Ελλήνων, όπου γης. Και δεν μπορούμε να το επικαλούμαστε αυτό.
Εγώ γνώρισα μια γιαγιά που ήλθε από τον ευρύτερο Καππαδοκικό Πόντο, μου έμαθε ότι ένα όνειρο και ένα περιεχόμενο είχαν στη ζωή τους, το Θεό και την πατρίδα. Και προφανώς, εννοούσαν την Ελλάδα. Δεν είχαν τίποτα διαφορετικό. Και πώς αυτούς τους ανθρώπους, ερχόμαστε εμείς σήμερα να ατιμάσουμε τη μνήμη τους; Και οι γονείς μου ήταν μετανάστες. Πώς ατιμάζετε εσείς τους γονείς μας; Έτσι πήγαν στο εξωτερικό; Ήταν οι Έλληνες γονείς μας, άνθρωποι που έφυγαν και θέλησαν να καταπατήσουν αρχές και αξίες άλλων λαών και άλλου κράτους; Στη δυτική Γερμανία τότε πήγαν με εξετάσεις, ταπεινωτικές πολλές φορές, με πρόσκληση στη χειρότερη των περιπτώσεων, με συγκεκριμένο συμβόλαιο στην καλύτερη των περιπτώσεων. Και εκεί έζησαν. Και σήμερα είναι προσβολή, είναι ντροπή να εξομοιώνετε εσείς τους προγόνους μας, που θυσίασαν δύο γενιές για αυτήν την πατρίδα και τους γονείς μας που έζησαν σαν μετανάστες με το σημερινό καθεστώς που θέλετε εσείς να δώσετε οποιαδήποτε λύση...
Δυστυχώς, σήμερα ακούγονται εδώ έννοιες με διαστροφικό περιεχόμενο ως καταγραφή. Είναι συνώνυμο η υπηκοότητα της ιθαγένειας; Είναι συνώνυμο η νομιμότης της ιθαγένειας; Και εγκαλούμεθα ότι κάποιοι άραγε αντιδρούμε για την απόδοση της ιθαγενείας, μη βλέποντας ότι θέλουμε νομίμους ανθρώπους πολίτες, ανεξαρτήτως καταγωγής μέσα στην πατρίδα μας, στη χώρα μας; Και προφανώς η νομιμότης πρέπει να επιβληθεί... Και – όπως είπα – άλλο η υπηκοότης, άλλο η πολιτογράφηση και άλλο η ιθαγένεια», είπε ο κ. Κιλτίδης και συνέχισε σε άλλο σημείο της ομιλίας του «Απεμπολείτε το κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας. Το είπε και ο Συνήγορος του Πολίτη. Η ιθαγένεια είναι κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας. Ετεροπροσδιορίζετε ανθρώπους. Τους ρωτήσατε άραγε αυτούς που γεννιούνται; Εσείς, οι οποίοι έχετε και μια έκφραση ομολογώ ανθρωπιστικότερη, με την ελευθεριότητα πιθανώς πολλές φορές που μπορεί να υπάρχει γύρω από τον προσδιορισμό των ανθρώπων και των προσώπων. Πώς προσδιορίζεται, όποιος γεννιέται κατ’ αυτόν τον τρόπο – προσέξτε – κατά την ιθαγένεια; Τον ρωτήσατε;»
Στη συνέχεια, κλείνοντας την πρωτολογία του ο κ. Κιλτίδης είπε: «Κλείνω, κ. Πρόεδρε με μία παρακαταθήκη ενός σοφού σύγχρονου πολιτικού που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, του κ. Πεπονή, ο οποίος σε μία τελευταία συνέντευξη, αναζητώντας τα αίτια του εκφυλισμού της εθνικής μας ζωής, έθεσε ένα ερώτημα. – πρέπει να ξαναβρούμε, εάν θέλουμε εθνική ζωή και τότε μπορούμε να έχουμε εθνική συνεννόηση.    
Κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του ο κ. Κιλτίδης είπε:
«Και φοβούμαι πάρα πολύ – και αφήνω ένα μήνυμα έτσι για την ιστορική καταγραφή – ότι μόνο όσοι ακουμπήσαμε ξανά ξενιτιές, προσφυγιές, πάλι θα είμαστε αυτοί που θα αγκαλιάσουμε αυτούς τους ανθρώπους που είτε είναι νόμιμοι, είτε είναι παράνομοι και ζουν στην πατρίδα μας.
Χαίρομαι δε ιδιαίτερα που σήμερα από το πρωί επανήλθαν κάποιες έννοιες στην ακριβή τους σημασιολογική τοποθέτηση γλωσσικά, τι είναι πολιτογράφηση, τι είναι ιθαγένεια, τι είναι, αν το θέλετε, νομιμότητα. Για να ξέρουμε πώς θα συνεννοηθούμε... Και ο μεγάλος δάσκαλός σας, υποτίθεται, του σοσιαλισμού, ο Παπανούτσος, στο γνωστό του βιβλίο, ομιλεί για τη συνείδηση, τη συνείδηση τη βιολογική και τη συνείδηση την κοινωνική που κατοχυρώνει τον ιθαγενή.
Κι έτσι νομίζω όλα τα ευνομούμενα πολιτεύματα και οι ευνομούμενες πολιτείες καθόρισαν το δεκαοκτάχρονο για να μπορεί να θέτει το ερώτημα και το αίτημα αυτός που θέλει να πάρει την υπηκοότητα, την ιθαγένεια του κράτους που τον έχει υποδεχθεί. Πότε άραγε επιστημονικά θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε αυτά που παγκοσμίως είναι γνωστά; Πότε αναπτύσσει η ανθρώπινη οντότητα συνείδηση βιολογική και κοινωνική; Όταν γεννιέται; Θα έχουμε πρωτοτυπήσει παγκοσμίως και ιατρικά και κοινωνιολογικά.»