Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:36:02 μμ
Πέμπτη, 30 Μαρτίου 2017 20:32

Το ΠΑΜΕ για τις εξελίξεις στην ΚΑΠΝΙΚΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στην «ΚΑΠΝΙΚΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ» προκαλούν σοβαρά ερωτήματα, ειδικά σε ότι αφορά τις μεθοδεύσεις για να πληρώσουν για ακόμα μια φορά τα σπασμένα οι εργαζόμενοι.
Η πορεία της εταιρείας τα τελευταία χρόνια απέδειξε στην πράξη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη χτίζεται πάνω στον ιδρώτα και την εκμετάλλευση των εργατών, ότι από αυτή την ανάπτυξη δεν έχουν τίποτα να περιμένουν οι εργάτες.


Μια από τις πιο κερδοφόρες και ανταγωνιστικές εταιρείες παγκοσμίως όλα αυτά τα χρόνια, μείωσε μισθούς, εντατικοποίησε την εργασία, άφησε απλήρωτους τους εργαζόμενους αλλά και τους παραγωγούς – αγρότες, αξιοποίησε όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο όπως διαμορφώθηκε τόσο από τις προηγούμενες όσο και τη σημερινή κυβέρνηση, όπως και το νέο αναπτυξιακό νόμο (π.χ. φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, διευκολύνσεις χρηματοδότησης και δανειοδότησης κτλ.).
Σήμερα, οι εργάτες της επιχείρησης παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες, ενώ η παραγωγή δεν μειώθηκε, παραγγελίες υπήρχαν, οι αποθήκες ήταν γεμάτες με εμπορεύματα.  
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση της επιχείρησης να εξηγήσει τι συμβαίνει, να απαντήσει για όσα ακούγονται σχετικά με τη Deutsche Bank, την Εθνική Τράπεζα, την ΠΑΕΓΑ, να εξηγήσει γιατί οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, γιατί δεν ανανεώθηκε καμία σύμβαση εργασίας που έληγε στις 7 Μάρτη, να πει γιατί στα «καλά καθούμενα» η επιχείρηση βρέθηκε σ’ αυτή την κατάσταση.
Αντί γι’ αυτό, εκπρόσωπος τύπου της επιχείρησης έχει αναλάβει ο πρόεδρος του σωματείου και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κιλκίς, Γ.Ιωαννίδης. Και μάλιστα, ενώ υπερασπίζεται την επιχείρηση και την εργοδοσία, δεν λέει κουβέντα για τα δεδουλευμένα των εργατών.
Αποδεικνύεται με τον πιο περίτρανο τρόπο αυτό που όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες του εργοστασίου γνωρίζουν από πρώτο χέρι, ότι η διοίκηση του σωματείου τους είναι πέρα για πέρα εργοδοτική. Εδώ και μήνες, για να μην πούμε χρόνια, δεν έχει μπει μπροστά να υπερασπιστεί το παραμικρό δικαίωμα των εργαζομένων, δεν έχει κάνει την παραμικρή κίνηση για να οργανώσει τον αγώνα τους έστω για τους απλήρωτους μήνες εργασίας. Ειδικά ο πρόεδρος του σωματείου έχει μεγαλύτερες ευθύνες γιατί και ως πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κιλκίς σιωπά χαρακτηριστικά μπροστά στην απλήρωτη εργασία, στην εργοδοτική τρομοκρατία, ακόμα και στα εργατικά ατυχήματα που δεν είναι καθόλου λίγα το τελευταίο διάστημα στο νομό. Όσες φορές τοποθετήθηκε δημόσια ήταν για να στηρίξει τον έναν ή τον άλλο επιχειρηματία της περιοχής.   
Οι εξελίξεις στην «ΚΑΠΝΙΚΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ» είναι πέρα για πέρα ανησυχητικές για τους εργαζόμενους της επιχείρησης.
Πολλά ερωτηματικά, επίσης, προκαλεί το γεγονός ότι την ίδια μέρα που έληγαν οι συμβάσεις των συμβασιούχων εργαζόμενων, το σωματείο επέλεξε να κάνει ομαδική επίσχεση εργασίας και κάλεσε τους εργαζόμενους να μην πάνε στην δουλειά, ενώ οι παραγωγοί πήγαν στο εργοστάσιο να πάρουν πίσω τον καπνό τους.
Τα διάφορα «τερτίπια» της εργοδοσίας με τη συμβολή της διοίκησης του σωματείου, να δοθεί χαρτί σε κάθε εργαζόμενο με τα χρωστούμενα δεδουλευμένα, είναι στάχτη στα μάτια και κίνηση για να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Η ίδια η νομοθεσία «προστατεύει» πρώτα τις τράπεζες και άλλους επιχειρηματίες και στο τέλος τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι είναι πέρα για πέρα εκτεθειμένοι, είτε κλείσει η επιχείρηση, είτε επαναλειτουργήσει μετά από ένα διάστημα, είτε επαναλειτουργήσει με άλλη επωνυμία ή ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Μπροστά στην προσπάθεια της εργοδοσίας και της διοίκησης του σωματείου να μείνουν οι εργάτες και οι εργάτριες αμέτοχοι ή να στοιχίζονται κάτω από τα συμφέροντα της επιχείρησης, αυτοί είναι αναγκαίο ακολουθήσουν άλλο δρόμο.
Οι εργαζόμενοι στην «ΚΑΠΝΙΚΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ» είναι απαραίτητο να οργανώσουν τον δικό τους αγώνα, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να εμπιστευτούν τους εαυτούς τους, τους συναδέλφους τους, την τάξη τους, να συγκροτήσουν επιτροπή αγώνα και να διεκδικήσουν όλα τα δεδουλευμένα τους.  
Να μην συμβιβαστούμε με τη φτώχεια και τη μίζερη ζωή. Δίνουμε μάχη, οργανώνουμε την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή με βάση την εποχή μας, τον 21ο αιώνα.