Στην ιστορία πρωταγωνιστεί ο Χαραλάμπης, ένας εκ πεποιθήσεως εργένης, ο οποίος ενώ έκανε παρέα με γυναίκες, ποτέ δεν παντρευόταν. Μέχρι βέβαια τη στιγμή που οι γυναίκες πήραν την απόφαση να τον παντρέψουν. Εξού και οι στίχοι του παραδοσιακού τραγουδιού «Έλα βρε Χαραλάμπη».
Γάμος χωρίς φαγητό δε νοείται, γι’ αυτό και οι Γυναίκες του Συλλόγου πρόσφεραν ότι εκλεκτό και εύγευστο για τους καλεσμένους τους.
Πριν τον ερχομό του ζεύγους, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη κοπή της πρωτοχρονιάτικη πίτας. Το φλουρί της πίτας, που αντιστοιχούσε σε μια μικροηλεκτρική συσκευή, κέρδισε μια τυχερή φίλη του συλλόγου.
Το έθιμο ξεκίνα με την παραδοσιακή μπητινίτσα, την γλυκιά πίτα του γάμου, που πάνω της οι γυναίκες τοποθετούν τη βέρα της νύφης. Γύρω από την πίτα οι «καλεσμένες» του γάμου χορεύουν τα τραγούδια «Σωπάσετε σιγήσετε, ν’ ακούσετε τι γένεται», «Σε πολλές χαρές επήγα, τέτοιο αντρόγυνο δεν είδα» και «Αρχοντογιός κάνει χαρά», ενώ με το τέλος των χορών οι ελεύθερες τρέχουν να πάρουν τη βέρα, μέσα από την πίτα. Το έθιμο λέει ότι όποια προλάβει να πάρει το δαχτυλίδι είναι αυτή που θα παντρευτεί πρώτη και θα έχει έναν καλό γάμο.
Ακολουθεί το τραγούδι του Χαραλάμπη, κατά το οποίο γαμπρός και νύφη γνωρίζονται, παρουσία των συμπεθέρων. Οι ερμηνείες εξαιρετικές και οι διάλογοι μεταξύ των πρωταγωνιστών αυθόρμητοι και εμπνευσμένοι από την επικαιρότητα. Παρά τα «ναζάκια» και από τις δύο πλευρές, η κατάληξη είναι πάντα ευτυχής.
Κατά την αναβίωση του εθίμου δεν επιτρέπονται οι ανδρικές παρουσίες. Γι’ αυτό και τον ρόλο του Χαραλάμπη ερμηνεύει κάποια γυναίκα του Συλλόγου, φέτος ο Χαραλάμπης ήταν η Πρόεδρος του Συλλόγου, κ. Κοινοβιάρχου Κυριακή.
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η σύζυγος του Δημάρχου Γαλλικού.
Ο Σύλλογος Γυναικών Πεδινού ευχαριστεί όλα τα καταστήματα του Κιλκίς και του Πεδινού για τα δώρα που προσέφεραν στη λαχειοφόρο αγορά.