«Μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεός νά ζοῦμε οὐράνιες καταστάσεις, ἀγγελικές. Τίς ζήσαμε καί τίς προηγούμενες ἡμέρες στό συνέδριο πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, πού μᾶς ἀνέβασαν πνευματικά... Τώρα βλέπουμε ἕνα νέο παιδί νά ἐγκαταλείπει τά πάντα γιά νά ζήσει Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος ἔφτιαξε τά πάντα, Αὐτόν ὁ Ὁποῖος εἶναι τό πᾶν. Ἀκολούθησε τόν δρόμο ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων πού ἀφιερώθηκαν εἰς τόν Χριστόν μας.

Ἀγαπητό μου παιδί, Βασίλειε μοναχέ, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ σέ καλεῖ. Γιά νά εἰσέλθεις, πρέπει νά ὁμοιάσεις τόν Ἅγιό σου, παιδί μου, τόν μεγάλο αὐτόν ἀσκητή, πού ἔζησε στήν ἔρημο τοῦ Πόντου, αὐτόν πού ἀγάπησε τόν Θεό ὅσο τίποτε ἄλλο. Ἀπό μικρό παιδάκι σέ εἶχε καλέσει ὁ Θεός καί σύ ἄκουσες τήν πρόσκλησή του. Εἶσαι ἀπό ᾿κεῖνα τά παιδιά πού ἀπό βρεφική ἡλικία ἔσταξε ὁ Θεός μέσα στήν καρδιά τους τήν ἀγάπη γιά Αὐτόν. Θά μποροῦσα νά πῶ ὅτι ἐκλήθης γι᾿ αὐτήν τήν ζωή ‟ἐκ κοιλίας μητρός”. Κρατᾶς τόν σταυρό στό χέρι. Νά ξέρεις ὅτι αὐτός ὁ σταυρός θά εἶναι γιά ὅλη σου τήν ζωή. Νά δοξάζεις τόν Θεό, νά ζεῖς αὐτό τό ἐξαίσιο θαῦμα πού ἐστόλισε τήν ζωή σου ‟ἐκ κοιλίας μητρός” καί νά χαίρεσαι καί νά λές στόν ἑαυτό σου ‟δέν ἀνήκω πουθενά· ἀνήκω μόνο σέ Σένα, γλυκύτατε Ἰησοῦ”. Ἔτσι ἡ ζωή σου, ὅποιες δυσκολίες κι ἄν ἔχει, θά  εἶναι πλημμυρισμένη ἀπό χαρά, γιατί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν θά εἶναι, γιά σένα παιδί μου, μιά δόξα. Γιατί οἱ δυσκολίες καί τό μαρτύριο εἶναι ἡ δόξα τῶν Ἁγίων, ὅπως γιά τόν Χριστό μας ἡ δόξα ἦταν ὁ Σταυρός. Ὁ Θεός νά σέ εὐλογεῖ καί νά σέ ἁγιάζει, καί νά ζεῖς τήν χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.»