Η παρουσίαση της συλλογής ήταν μια εκπληκτική ιστορία μιας γέννας. Η Έλλη εναπόθεσε το παιδί της στη σκέψη και τον αφουγκρασμό της γενέτειρας πόλης της και το νεογέννητο βρέφος της πέρασε από τη δική της ασφαλή αγκαλιά στον κόσμο.
Και όπως πολύ όμορφα είπε: “Γιατί χρειάζεται να διαβάσετε για τη δική μου έκφραση, για το βίωμά μου; Γιατί οι άνθρωποι είμαστε «η στιγμή της συνάντησης με τον άλλον». Στην τέχνη καθρεφτιζόμαστε, αξιολογούμε τις δικές μας εμπειρίες, βρίσκουμε αυτό που μας αφορά. Αν έχετε αγαπήσει, αν έχετε νιώσει μόνοι, αν αναρωτηθήκατε τι επιθυμώ για το δικό μου αύριο, αν διερωτάστε ακόμα τι αξίζει και τι όχι στη ζωή, τότε σας αφορά, όχι μόνο η δική μου ποίηση αλλά κάθε στοιχείο της τέχνης που μιλά για την ανθρώπινη ύπαρξη. Στην τέχνη συναντιόμαστε, κοιτάμε στα μάτια κι όταν ακόμα δε βλέπουμε απέναντι γιατί πολύ απλά βλέπουμε μέσα.
Η ποίηση με έκανε να αγαπώ περισσότερο τους ανθρώπους, τις αδυναμίες, τα λάθη τους, την ομορφιά τους. Η ποίηση με εξαγνίζει, με κάνει να μιλώ για τους φόβους, για τις ενοχές μου, για το πώς είναι να ζω μια ζωή γεμάτη … γεμάτη, κάποιες φορές, ακόμα κι από το κενό.
Η «Παύση τετάρτου» είναι για μένα μια συλλογή γεμάτη από αποφάσεις μιας εποχής ηλικιακής και ψυχοσυναισθηματικής ωριμότητας. Μέσα από τα ποιήματα αυτά συνειδητοποίησα ότι αλλάζω, ότι επιθυμώ άλλα πράγματα, ότι θέλω να επικοινωνήσω και να μοιραστώ άλλες ιδέες”.
Εξαιρετικός ο λόγος της Κάτιας Χατζηλάκου που προσέγγισε σχεδόν ευλαβικά την ποίηση της Έλλης, ενώ μεστός και καίριος ο λόγος του Θοδωρή Γιαννακού για την Έλλη της Τέχνης.
Θυμίζουμε ότι η συλλογή “Παύση τετάρτου” της Έλλης Φρεγγίδου είχε κατακτήσει το Α' Βραβείο του Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού “Κούρος Ευρωπού” το 2016, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια η ποιήτρια είναι μέλος της κριτικής επιτροπής του Ποιητικού Διαγωνισμού «Κούρος Ευρωπού» της ΤΕΧΝΗΣ.